شوش در مقاطع تاریخی خویش در وضعیت های متفاوتی قرار داشته است.قبل از تاریخ، ثروتمند، دارای آب و هوای مطلوب، تولیدات کشاورزی و خودکفایی در انواع مواد غذایی که نتیجه آن، طمع همسایگان وحشی، حمله و کشتار مردمان آن گشت.
دوران باستان و اوج ثروتمندی و امپراطوری بزرگ،منجر به پایتختی آن گردید و کاخ آپادانا، تخت جمشید دوم شد.اسکندر جنایتکار، این وضعیت را متحمل نگشت و با کشتار و آتش سوزی، ننگی ابدی برای خویش، برجای گذاشت.
دوران اسلامی، سببی در کشف جنازه مطهر دانیال نبی(ع) گردید، مدت زیادی، شوش در آبادانی و سرسبزی قرار گرفت و مساجد و کنیسه ها بدون مزاحمت هم، به فعالیت پرداختند اما و یکباره، شهر تخلیه و در سکوت مطلق فرو رفت.
این سکوت منجر به ورود باستان شناسان طماع گردید و هر آنچه توانستند، بردند و در اصل، غارت کردند.موزه های لور و لندن، پر  تماشاچی شدند و شوش، عظمت خود را از دست رفته یافت.شهر دچار نا امنی گشت و افرادی مانند کریم خان سرهنگ سوار و غلامرضا خان فیلی، مسئولیت حفظ امنیت را پذیرفتند
شوش جدید با ورود اولین سازنده کاروانسرا با نام«فتحی» جانی دوباره گرفت و دوران کاروانسرایی، آغازی بر شوش جدید شد.کاروانسرا ها برچیده و دوره کپر نشینی شروع گردید.کشاورزی محور فعالیت ها و دامداری، زمینه ای برای خودکفایی گشت.
زندگی روستایی با ساختن خانه های گلی به جای کپری، شروعی برای ادامه خودکفایی گردید.
کارخانه نیشکر و سپس کاغذپارس، تفکر کشاورزی را به کارگری تغییر  داد و زمین های کشاورزی در اختیار شرکت های هاوایی و کالیفرنیا قرار گرفت.
شوش، منبعی برای کسب درآمدها گشت اما خود، همچنان فقیر باقی ماند.درآمدهای کارخانه ها به شهرهای اهواز و دزفول و سایر استان ها منتقل و سبب آبادانی آن ها شد.شوش مظلوم باقی ماند در حالی که منبعی برای دیگران گردید.
انقلاب سبب تغییر وضعیت از شکلی به شکل جدید شد.دیگر از شرکت های خارجی خبری نبود.امیدها برای تغییر عمیق، پربار گشت اما شوش همچنان در عقب ماندگی خویش باقی ماند.
بسیاری از جوانان شوش بدون کار ماندند در حالی که غیر بومی ها در حال اشتغالند.آمار و ارقام به درستی اعلام نمی شود.زمین های کشاورزی در اختیار چه کسانی هستند؟سهم فارغ التحصیلان کشاورزی در این مسیر چگونه است؟
مسئولین شرکت های قند و پگاه و نیشکر و کاغذ پارس و حریر، شوشی اند؟
شوش، چه دارد؟فاضلاب که نخستین نشانه شهر مدرن است، در آن جایی ندارد.وضعیت ایستکاه راه آهن آن، فاجعه آور است.بیمارستانش در حداقل هاست.خیابان های درونش قدیمی و کم عرض.کارخانه تبدیل محصولات کشاورزی وجود خارجی ندارد.سینما که مشخص ترین محل تفریح است، در شوش، آرزوست.دستفروشان، ترافیک ساز پیاده روها شده اند.سالن های ورزشی  و تنها استخر، در حال متروکه شدن هستند.
شوش در همه دوران های گذر در چندین مورد نمایان تر بود.اینکه خودکفاست.مملو از ثروت است.غیر بومیان در آن فراوانند.شهر از داشته های خود استفاده لازم را نداشته و بیکاری مردمش عاملی در نارضایتی بوده است.براستی در کدامین نقطه از جهان، شهری به مظلومیت شوش یافت می شود؟من سراغ ندارم.