شوشان ـ عبدالرحمن نیک‌سرشت :

گاهی سیاست، میدان بازی‌های خاموش، مخوف و پیچیده‌ای‌ ست؛ بازی‌هایی که اگر نشانه‌ها را دیر بخوانیم، خیلی زود از فرصت‌ها عبور می‌کنیم و در صف پشیمانی، به تماشای چیزی می‌نشینیم که شاید می‌شد جلوش را گرفت. این روزها، در فضای سیاسی خوزستان، نشانه‌هایی هست که نباید از کنارشان به سادگی گذشت.
منزل اول:
به نظر می رسد، دست‌هایی در کار است که تلاش می‌کنند تا جناب آقای دکتر موالی‌زاده، استاندار خوزستان را، آرام‌آرام از بدنه‌ی اصلی حامیانش، یعنی نیروهای اصلاح‌طلب، فعالان اجتماعی و بدنه‌ی ستادی انتخاباتی دولت جدا کنند. این جدایی اگر اتفاق بیفتد، حتماً مقدمه‌ای خواهد شد برای پروژه‌ای دیگر؛ پروژه‌ای که پایانش، حذف تدریجی و بی‌ سر و صدای استاندار از معادلات آینده‌ی مدیریت استان خواهد بود.
منزل دوم:
بر همین اساس، امروز، هم حامیان دولت و هم شخص استاندار، باید هوشیار باشند.
چنانچه ، این شکاف، اگر عمیق شود، نه‌ فقط به اعتبار دولت آسیب می‌زند، بلکه سنگ بنای تضعیف خوزستان در سطح ملی را هم خواهد گذاشت.پس آقای موالی‌زاده باید بداند که اگرچه حفظ تعامل با همه‌ی نیروها یک ضرورت اداری است، اما پشتوانه‌ی سیاسی او، بدنه‌ی اجتماعی دولت است نه توصیه‌های محفلی و مشاوره‌های از هر دری آهنگی!!، بنابراین ، او نباید از تحلیل‌هایی تبعیت کند که می‌کوشند او را به سمت نوعی «بی‌طرفی خنثی» یا وابستگی یک‌ سویه با بعضی از نمایندگان مجلس سوق دهند. این مسیر، اگر چه در ظاهر بی‌هزینه است، اما در عمل، یعنی بریدن از کسانی که در روزهای سخت، کنارش ایستادند.
منزل سوم:
حامیان دولت، هم بجای نقدهای رسانه ای  تند و تیز باید وارد گفتگوی دلسوزانه و درون جبهه ای با موالی زاده شوند و پشت او را خالی نکنند. قطعا شخص موالی زاده هم تمایلی برای دوری از حامیان اصلی اش ندارد و در این راه گام هایی خواهد برداشت.
اما او به حمایت و نقد مشفقانه با همه نیاز دارد. نباید اجازه داد تخطئه و تخریب شود.
در مقابل، حامیان دولت نیز باید یک نشانه روشن از موالی‌زاده ببینند؛ نشانه‌ای از استقلال رأی، مقاومت در برابر فشارهای سیاسی، و پایبندی به مشورت با بدنه‌ی همسو، اگر این نشانه‌ها ظاهر نشود، انگیزه‌ی حمایت رنگ می‌بازد، و ماجرا وارد مرحله‌ای می‌شود که همه از آن ضرر خواهند کرد.