شوشان: دیگر نمی نویسیم از وضعیت منطقه ای که حاشیه نیست ؛ ولی حاشیه نشین دارد. دیگر نمی گوییم از وضع آب و برق و امکانات اولیه زندگی در منبع آب ؛ این بار می خواهیم برای بازستاندن جان شقایق ها و شادمهرها – دو کودکی که جانشان را در سقوط صخره از دست دادند - فریاد بزنم تا شاید کسی از خواب خرگوشی برخیزد. شقایق ها و شادمهرها هم مسلمانند و خواهر و برادر همان "کودکان روهینگیایی" هستند که صبح تا شب از غم بی خانمانی شان غذا به گلو نمی بریم و صدا و سیما نیز مظلومیتان را شب و روز فریاد می کشد.

 

شب حادثه سقوط صخره در منبع آب ، تولد شادمهر پنج ساله بود ؛ کودکی که شاید صبح حادثه هنوز هم تکه ای از کیک دیشب مانده اش در یخچال مانده بود و شب را با این امید به فردا رسانده بود که پیش از شستن چشم های نازنینش که دیگر هرگز به دنیا گشوده نشد، طعم دوباره آن کیک را در دهانش مزه کند.

ولی صبح یکشنبه، اجلِ عاجل، سرمست از تلاش های مسئولان آجل، نخستین کاری که کرد شادمهر را آرزو به دل چشیدن دوباره آن کیک و مادر شادمهر را آرزو به دل فرزند کرد.

شب شنبه تولد شادمهر بود و یکشنبه صبح شادمهر با همه کادوهای استفاده نشده اش به زیر خروارها خاک خفت تا بیش از پیش عرق شرم را بر پیشانی مسئولان بی خیال-اگر نگوییم بی تعهد- خوزستان بنشاند

در خانه همسایه هم شقایق دیگر برنخواست. شقایق چهار ساله نه تولدش بود و نه هدیه استفاده نشده ای داشت؛ ولی قلب کوچکش حتما امیدوار خرید یک شکلات یا عروسک در فرداها بود؛ فرداهایی که می آیند و می روند ولی دیگر برای او نیستند.

روز یکشنبه؛ ساعت هنوز هفت نشده بود که شادمهر و شقایق؛ دو هم بازی کوچک و معصوم مجبور به ترک جهانی شدند که بی توجهی مسئولان آن را به جهنمی برای آن ها و خانواده های شان کرده بود. آری؛ شادمهر و شقایق این جهان را ترک گفتند تا بیش از این به نجاست این جهان آلوده نشوند.  

مردم منبع آب نجیب اند و حرمت همسایه می دانند؛ می فهمند وقتی در خانه همسایه عزا است، خوشی به کام آن ها زهر است.امروز همه مردم خیابانِ چهارِ خالدی دوشادوش خانواده منصوریان و کاظمی مویه کردند و به حال فردای خود گریستند. 

در روز حادثه ، منبع آب و آوارهای خانه خراب کن اش البته جای مانور و خودنمایی بسیاری از مسئولان ما با آن کت و شلوارهای گران قیمت و ماشین های رنگارنگ شان هم بود.

پدر شادمهر که داغ فرزند مجنونش کرده ، دست بر سر کوبان از داغ فرزند از امیدهایی گفت که برای آینده پسر عزیز کرده اش داشت. می گوید این موقع روز همیشه شادمهر به پیشوازم می آمد؛ بعد با بغض می گوید: بچه ام، زندگی ام از دستم رفت؛ دیگر به چه امیدی به خانه برگردم.

پدر شادمهر در زمان حادثه در منزل نبوده و تازه از فامیل های شان در یاسوج متوجه حادثه می شود. وقتی همسرش؛ خانم منصوریان هم با نوزاد چند ماهه اش از مدرسه پسر بزرگ اش بر می گردد، با خانه ای آوار شده و کودکی مرده روبرو می شود! 

مدت ها بود آقای منصوریان به صاحب خانه می گفت پول هایش را بدهد تا از این منطقه برود ولی آن قدر نرفتنش طول کشید تا مجبور شد دست خالی تر از همه عمرش از این محله برود.

پدر شادمهر با گریه می گوید: حالا که بچه ام از دستم رفته رسانه و مسئولان چه کاری می توانند برای من انجام دهند. زندگی ام از دستم رفت؛ از همه شاکی هستم چون بچه و زندگی ام از دست ام رفت.

وی که کارگر خدمات حمل زباله شهرداری منطقه 8 است، از اخراج شدنش از کار می گوید و می افزاید: از اردیبهشت تا الان هر چه برگشت به کار می گیرم، نمی گذارند به کارم برگردم؛ اگر به سر کارم بر می گشتم و پولی داشتم که از این جا فرار کنم و به جای دیگری بروم، بچه ام زنده می ماند.

منصوریان به خبرنگار شوشان از اختلاف اش با پیمانکار و برخی همکارانش که از آشنایان پیمانکار بودند می گوید و یادآور می شود: در اداره کار از پیمانکار شکایت کردم و با محکوم شدن آن ها حق برگشت به کار گرفتم؛ پس از آن در شورای حل اختلاف هم محکوم شدند و دوباره حق برگشت به کار گرفتم ولی همچنان اجازه برگشت به کار را به من نمی دهند.

 

زن جوانی که از چندین خیابان بالاتر به محل حادثه آمده و معلوم نیست کنجکاوی او را به این جا کشانده یا همدردی و درد مشابه ای که گریبان گیر او و خانواده های داغدار است، می گوید: چند سال پیش هم سنگی از کوه بر سر مردم آوار شد و باعث خراب شدن دو خانه و کشته شدن چند نفر شد؛ از همان موقع مسئولان شهرداری قول دادن خانه را به ما دادند ولی هیچ وقت آن را اجرا نکردند.

وی با انتقاد از رفتار بی توجه مسئولان شهرداری نسبت به وضعیت مردم این منطقه می گوید: خیابان 29 کوی رمضان هم دست کمی از این نقطه ندارد و حتی دیشب سنگی بزرگ به پایین غلتید که خوشبختانه بچه هایم خانه نبودند.

زن جوان می گوید: چند روز پیش فلسفی رییس شورای شهر اهواز که بازدیدی از خیابان 29 داشت، پرسید چطور این جا زندگی می کنید و ما گفتیم بدبختی و بیچارگی دلیل سکونت ما در این منطقه است.

یکی از همسایه ها که دو دختر ده ساله و شش ماه و یک پسر هفت ساله دارد، با نشان دادن مدارکی دال بر پیگیری این موضوع در سال های قبل می خواهد بی توجهی مسئولان به وضعیت مردم محله را ثابت کند. وی می گوید: از وقتی در آبان ماه 93 کوه روی خانه ما ریزش کرد و به دستگاه های دولتی مراجعه کردم، به جز نامه بازی میان آتش نشانی، شهرداری و استانداری چیزی عاید مان نشده است.

کاظمی با اشاره به روز حادثه بیان می کند: زمانی که سر کار بودم و فرزندان ام تنها خانه بودند، سنگ سقوط کرد ولی خوشبختانه کسی آسیب ندید ولی با رخ دادن چنین حادثه ای بر سر دو بچه کوچک تنها در خانه چه می آید؟

وی که شانزده سال است ساکن این خانه است؛ با انتقاد از بی توجهی مسئولان شهرداری نسبت به این موضوع می گوید: شهرداری منطقه 7 به جای رسیدگی پاسخ داد چرا چنین جایی ساکن شده ای؟ او هم مثل همسایه هایش می گوید از نداری و ناچاری است که ساکن این خانه شده است.

کاظمی تاکید می کند: انتظار داریم شهرداری امکان جابجایی ما را فراهم کند یا مبلغی را برای رهن در جای دیگری در اختیار ما قرار دهد تا از این بدبختی نجات پیدا کنیم.

مرد میانسالی هم که مرتبا از وضعیت منطقه اظهار شرمساری می کند، به خبرنگار شوشان می گوید: از نداری ساکن این منطقه هستیم. وضعیت شهرهای جنگ زده و روستاها هم بهتر از کوی رمضان و منبع آب است. واقعا این همه بودجه کجا می رود؟! 

وی در ادامه عنوان می کند: وضعیت آسفالت خیابان به گونه ای است که آژانس برای بردن مریض به درب منزل های ما نمی آید. چندین بار به شهرداری، شورای شهر و سازمان آب و فاضلاب مراجعه کردیم ولی نتیجه ای نداشت. 

مرد میانسال می گوید: آب آلوده این منطقه را به اداره کل آب و فاضلاب بردیم ولی جوابی می دهند که در شان آن ها نیست. چرا باید وضع یک کشور اسلامی با این همه ادعا و امکانات این گونه باشد؟ آیا وضعیت مردم خوزستان باید تا این حد رقت بار باشد؟ به گوش مسئولان کشور برسانید چون دیگر به مسئولان استان امیدی نداریم.

 

خانم اسد پور که همسایه دیوار به دیوار خانواده داغدار کاظمی است، صبح را با ترس و ناشتا به ظهر رسانده است. او می گوید: به شهرداری مراجعه کردم ولی به من گفتند که شهرداری بودجه ای ندارد؛ اگر شوهرت پول ندهد، چطور خرید می کنی؟!

وی با یادآوری حادثه بیان می کند: آن قدر خانه تکان خورد که فکر کردیم زلزله شده است؛ انگار اتاق ما را می لرزاندند. سفره صبحانه را دست نخورده رها کردیم و بیرون زدیم و هنوز جرات ورود به خانه را نداریم.

 خانم اسد پور می افزاید: از خانواده کاظمی خبر نداشتیم تا این که با جیغ و فریادهای یکی از همسایه ها متوجه غیبت آن ها شدیم. خوشبختانه آنه ها زنده از زیر آوار بیرون کشیده شدند ولی دختر کوچک شان پیش از رسیدن به بیمارستان فوت کرد.

آقای اسدپور هم با بغض می گوید همین فردا نوبت من و فرزندانم است ولی نداری مانع از جابجایی ما می شود. ما هم دل مان م یخواهد از این جا برویم ولی پولی نداریم؛ حتی یک چادر هم نداریم تا در آن زندگی کنیم.

 

زن جوان دیگری هم با بیان این که بنگاه ها هم مقصر هستند، می گوید: درست است که فرد دنبال یک خانه ارزان می گرد ولی بنگاه دار بدون دادن هشدارهای لازم، او را با قیمت رهن و اجاره پایین تطمیع می کند و فرد بیچاره از روی نداری در چنین منازلی سکونت می کند. ی ادامه می دهد: به داد ما فقرا برسید؛ ندار هستیم و توان اجاره خانه ای دیگر نداریم.

در محل حادثه موضوع شایعه به شدت گرم بود. از سن و سال دو کودک گرفته تا نحوه نجات زندگان و بیرون کشیدن جسد کشته شدگان. هر کسی روایت جدیدی از حادثه ارائه و بر شنیده های خودش تاکید می کرد. کی از همسایه ها به خبرنگار شوشان گفت برادر او نوزاد حادثه دیده را از زیر آوار بیرون کشیده و همسایه دیگر تاکید داشت که نوزاد در آغوش مادر و بیرون از محل حادثه بوده است. در هر صورت آن چه که در نهایت حقیقت دارد؛ کشته شدن دو کودک و نجات یافتن چهار تن دیگر از زیر آوار است.

 

با وجود این که برخی افراد حاضر در محل حادثه از برخورد مردم با شهردار منطقه 7 خبر دادند، ارسلان شهنی ضمن تکذیب این موضوع اعلام کرد که هیچ مشکلی بین مردم منبع آب و وی وجود ندارد.

برخی ساکنان منبع آب همچنین عنوان کردند که عده ای اقدام به سنگ پرانی به کتانباف کردند که برای بررسی وضعیت خسارت دیدگان به محل آمده بود که البته این موضوع هم از سوی برخی مسئولان تکذیب شد.

مردم همچنین نسبت به گفته های مدیر بحران استانداری خوزستان واکنش دادند و یکی از آن ها با کشیدن دست وی، او را برای نشان دادن وضعیت ساکنان، به منزل اش کشاند.

شهریور ماه سال گذشته غلامرضا شریعتی به همراه همایون یوسفی نماینده مردم اهواز؛ پس از بازدیدی از محله های محروم منطقه 7 شهرداری اهواز داشت و همان جا  قول حل مشکل خانه های پرخطر منبع آب را داد و گفت: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری اقدام به احداث بیش از یک هزار واحد مسکونی کرده که تعدادی از این واحدهای مسکونی دارای میانگین پیشرفت فیزیکی ۷۰ تا ۸۰ درصد هستند. 

استاندار خوزستان در آن نشست دوستانه با اهالی منطقه 7 گفته بود نگاه مردم مناطق محروم به مسئولان این است که آن ها در بازیدهای خود تنها وعده هایی می‌دهند و می‌روند و تاکید کرده بود: این نگاه مردم باید اصلاح شود و مسئولان وعده های قابل اجرا به مردم بدهند.

وی همچنین در جلسه فوق العاده پس از حادثه، از نیاز به جابجایی بیش از 800 خانوار سخن گفت و خاطرنشان کرد: شهرهای شیرین‌شهر و رامین گزینه‌های مورد نظر برای جابه‌جایی خانوارهای منبع آب هستند؛ مردم منطقه هم باید محدودیت های ما را درک کنند و بدانند چنین نیست که چیزی در اختیارمان هست و دریغ می کنیم. 

شریعتی با بیان این که به صلاح نیست که مردم منطقه خود را به خطر بیندازند و جابه‌جا نشوند، اذعان داشت: خواهشمندم مردم این منطقه همکاری لازم را داشته باشند تا بتوانیم در حد توان خود کمک کنیم تا این مساله به خیر حل شود و بیش از این آسیبی به وجود نیاید.

چند ماه پیش همایون یوسفی نماینده اهواز برای دومین بار از منبع آب و از خانه هایی که همین امروز تخریب شدند، بازدید کرد و قول داد تا نظر مساعد ارگان های دست اندر کار را برای رفع این مشکل جلب کند. 

روز حادثه جواد کاظم نسب الباجی ضمن ابراز تاسف از اتفاق پیش آمده قول داد تا این مسئله را در مجلس پیگیری کند. وی یکی از دلایل این اتفاق را ضعف دستگاه نظارتی دانست و گفت: شهرداری اهواز به دلیل اهمال در رسیدگی به وضعیت مردم این منطقه مقصر است و مایه شرمساری است که چنین حادثه ای نه در کوه های البرز و زاگرس؛ که در تپه های کلانشهر اهواز رخ داده است.

نماینده مردم اهواز، باوی و حمیدیه  مقصر اصلی حادثه منبع آب را ضعف نظارت بر مجموعه شهرداری خواند و عنوان کرد: شهرداری می‌توانست تپه‌هایی مجاورت و حاشیه خانه ها را با اقدامات عمرانی ایمن کند و با فضاسازی در آن ها، چهره و نمای شهر را تغییر دهد. 

همچنین مدیریت بحران استانداری خوزستان از ضرورت ساماندهی خانه های پرخطر کوی منبع آب سخن گفت و خاطرنشان کرد: یک بخش از مسئله، جابجایی 84 خانوار در منطقه فوق حاد و حادثه خیز است که باید در کوتاه مدت صورت بگیرد و بخش دیگر جابجایی 818 خانوار است که باید در بلند مدت صورت بگیرد.

کیامرث حاجی زاده با اشاره برگزاری جلسه ستاد بحران در خصوص حادثه منبع آب گفت: به زودی جلسه ای با حضور اداره کل راه و شهرسازی، مسکن و شهرسازی، شهرداری، شورا و دیگر دستگاه های متولی برگزار و نسبت به وضعیت این منطقه تمهیداتی اندیشیده شود.

پس از حادثه، 12 عضو شورای شهر یکی پس از دیگری از محل حادثه بازدید کردند تا در جلسه ای که برگزار می شود، در این خصوص تصمیم گیری کنند. 

محمدجعفر فلسفی رییس شورای شهر مسئولیت این حادثه را متوجه همه مسئولان دانست و گفت: این اتفاق پیام روشنی است به مسئولان که هر چه زودتر در این خصوص تصمیم اساسی گرفته و برای جابجایی ساکنان این منطقه پر خطر اقدام شود.

محمد هادی قنوات عضو کمیسیون عمران و معماری شهرسازی شورای شهر اهواز تاکید کرد که حل این مشکلات نیاز به اعتبارات دولتی دارد و بدون کمک دولت، شهرداری نمی تواند آن را حل کند.

مازیار جهانبخشی دیگر عضو شورا وضعیت منبع آب را حادتر از دیگر نقاط اهواز دانست و از لزوم برنامه ریزی برای رفع مشکلات آن سخن گفت.

شهردار منطقه 7 هم با بیان این که سال 85 کار تخریب 270 باب منزل در دستور کار قرار گرفته بود، اذعان داشت: بر این اساس طرح تملک، تخریب و تبدیل این نقطه به فضای سبز در دستور کار قرار گرفت و 200 منزل مسکونی تخریب شد ولی چون فضای سبز ایجاد نشد، برخی اقدام به ساخت دوباره کردند.

وی با بیان اینکه سال گذشته 55 منزل در دستور کار شرکت عمران و مسکن‌سازان قرار گرفت ولی عملیاتی نشد، عنوان کرد: گزارش شناسایی واحدهای مسکونی پرخطر به همراه ضعف شرکت عمران در فعالیت‌های اش؛ همچنین عدم امکان تخریب منازل از سمت شهرداری به فرمانداری اعلام شده بود.

ارسلان شهنی همچنین گفت در کنار بازدیدهای مسئولان استانی از جمله نماینده و استاندار خوزستان، مسئولان کشوری را هم در جریان قرار دادیم و شاهد بازدید وزیر راه و شهرسازی و معاون وی از این منطقه بوده ایم.

شهردار کلانشهر اهواز لزوم رسیدگی راه و شهرسازی به سکونت گاه های را یادآور شد و عنوان کرد: قطعا در بارندگی ها شرایط بدتر از این خواهد بود و احتمال ریزش و تخریب مجدد وجود دارد.

معاون خدمات شهری شهرداری اهواز هم با اعلام این که پیش تر اخطارهای لازم به ساکنان منازل این منطقه داده شده بود، گفت: این خانه‌ها به صورت طبقاتی و پلکانی و بدون هیچگونه مجوزی در دامنه کوه احداث شده‌اند و ساکنان در برابر اخطارهای شهرداری منطقه 7 مقاومت می‌کردند.

هوشنگ شیرمردی عضو شورای چهارم شهر اهواز دلیل عملیاتی نشدن طرح جابجایی ساکنان منبع آب اهواز را عدم مدیریت صحیح در شهرداری دانست و گفت: بارها در خصوص وضعیت حاد منطقه منبع آب به شهرداری تذکر داده بودیم و با وجود این که بودجه ای برای این کار مصوب شده بود و بنا بود ضمن انتقال ساکنان نقاط پر خطر، از ساخت و سازها در این منطقه جلوگیری شود، هیچ گاه این طرح عملیاتی نشد.

وی دلیل اختلاف نظر خود با مجموعه شهرداری را عملکرد شهرداری در بحث منافع مردمی اعلام کرد و یادآور شد: همه مشکل من هم با شهردار در جهت منافع مردم بوده است و کار به جایی رسید که خواستار استیضاح شهردار شدم. امروز، همه کسانی که می توانستند کمک کنند و مانع از رخ دادن این اتفاق شوند ولی کمک نکردند و با حمایت های جهت دار مانع از حل مشکل شدند، باید عذاب وجدان داشته باشند.

 

هزینه زیادی که روز حادثه برای مدیریت این بحران و جمع کردن نیروهای آتش نشانی و امدادی و سگ های زنده یاب و رفت و آمدهای مسئولان شد، اگر پیش تر صرف ایمن سازی این منطقه و انتقال مردم به جاهای امن تر می شد، امروز نه جان عده ای بی گناه از دست رفته بود و نه مبالغ گزاف برای مدیریت یک حادثه هزینه می شد.

از سوی دیگر باید تایید کرد هرچند شهرهای رامین و شیرین شهر وضعیت خوبی ندارند ولی شاید به گفته استاندار خوزستان و با نگاهی به بودجه و همچنین توجه مسئولان به این موضوع، بهترین راه حل انتقال هر 818 خانوار به این دو شهر باشد؛ با این حال باید دید مردم منبع آب و کوی رمضان زندگی در شهر رامین و شیرین شهر را به قیمت اجبار می پذیرند یا نه.

در پایان باید گفت جان شقایق و شادمهر فدا شد تا مسئولان به خود بیایند و یک دورهمی در منبع آب برگزار کنند و باز کاسه چه کنم چه کنم ها در دست یکدیگر بچرخانند؛ امید است که این بار مسئولان این قصه را برای نخوابیدن بدانند، و نه خوابیدن.

به گزارش شوشان صبح یکشنبه 30 مهرماه، ریزش کوه در منطقه منبع آب اهواز باعث تخریب کامل دو باب منزل مسکونی و  صدمه به یک منزل دیگر شد.

در این حادثه که ساعت 7 صبح رخ داد، یک پسر چهار ساله و یک دختر پنج ساله در زیر آوار مدفون شدند و فوت کردند. چهار نفر دیگر شامل یک دختربچه هشت ساله به همراه مادر ۲۵ ساله و پدر ۳۰ ساله اش و همچنین یک پسربچه  ۹ ساله مصدوم و به بیمارستان منتقل شدند.

نیروهای امدادی از آغاز رخداد، با تجهیزات امدادی، آتش نشانی و سگ های زنده یاب در محل حادثه حاضر شدند و با وجود خارج کردن یک مادر و دختر از زیر آوار، دختربچه پیش از رسیدن به بیمارستان با از دست دادن علائم حیاتی خود فوت می کند. همچنین پسربچه خردسالی که از زیر آوار بیرون کشیده شد، با اعلام نداشتن علائم حیاتی به بیمارستان منتقل شد.

گفتنی است خانه های حاشیه کوه با وجود اخطارهای چند باره و تصمیمات گرفته شده، رها شدند و اکنون بیم آن می رود با شروع فصل بارش اتفاق مشابه ای را شاهد باشیم.