امروز همه‌اش فکر می‌کردم مثلا امام زمان "عج" ظهور فرموده‌ و امروز حاکم جهان شده‌اند. همین ویروس هم که پیدا شده و دارد همه جا جولان می‌دهد. طوری که همچنان جمع شدن چند نفر خطرناک باشد.

نمازهای جماعات، حج، مساجد، مدارس و دانشگاه‌ها، جشن‌ها، کنسرت‌ها، جلسات، کارگاه‌ها و مراکز اقتصادی چند نفره و زندگی‌ها و مشاغل آزاد همه مختل، و بیمارستان‌ها انباشته از بیماران کرونایی هستند. همه دنیا منتظرند حادثه‌ای خوب اتفاق بیفتد تا جشن بگیرند و زندگی‌شان راه بیفتد.

امام زمان چه می‌کنند؟!

یا از خدا می‌خواهند دستور دهد به ویروس که ناگهان از کار بایستد.

البته که خدا الان هم هست و اگر می‌خواست انجام می‌داد. لطف او نیازمند درخواست واسطه‌ای که نیست. این همه ما خودمان دعا می‌کنیم. به نظرم این از عدالت خدا به دور است کار خیری که بر عهده اوست را عقب بیندازد تا شخص محبوبش از او بخواهد!

اصلا پارتی بازی خواهد بود و هیچکدام از پارتی بازی خوش‌مان نمی‌آید.

یا ایشان راه حلی پیشنهاد می‌کند که بشر ناگهان بهت زده متوجه می‌شود این راه حل بوده و نمی‌دانسته.

بسیار خوب، به باور ما امام زمان الان زنده هستند و در بین ماست. اگر راه حلی دارند چرا یواشکی به مومنی یا مرجع تقلیدی و یا فرد وارسته‌ای نمی‌گویند تا حداقل دوستدارانش را از این مشکل برهانند؟ ایشان غایب است ولی به اعتقاد ما که زنده است. اصلا بنویسند بگذارند جایی برای نماینده‌شان. خواب نما شوند به آنها که همیشه مدعی دیدنشان هستند، نمی‌شود؟!

البته من کارشناس دینی نیستم، اما به عنوان یک فرد شیعه باید بدانم تفاوت یک امام زمان زنده و یک امام زمان که اصلا نیست، چیست؟ کارشناسان دینی حتما این را در مناسبت نیمه شعبان برایمان توضیح خواهند داد.

من فکر می‌کنم دو تصور بالا، هر دو اشتباهند.

او راه حلی ماورائی برای مشکلات زمینی همراهش نخواهد آورد. یعنی نمی‌آید بگوید این ماهواره‌بر ما کجایش مشکل داشته که با هر پرتاب در مدار قرار نگرفته و ماهواره ما هدر رفته.

یا نمی‌گوید علم پزشکی زیر میکروسکوپ این نقطه را ندیده، حالا ببینید!

نمی‌آید بگوید اجی مجی لاترجی و ویروس کرونا ناگهان ناپدید شود.

از نظر من او می‌آید و می‌گوید؛

خداوند به شما عقل داده، به شما فهم داده، قدرت تجزیه و تحلیل داده، حس همفکری داده، قدرت مفاهمه داده، حس نوعدوستی داده، عشق داده، قوه آبنده‌نگری داده، آزادی داده، شخصیت داده، عزت داده، طبیعت زیبا داده، امکان رشد داده، آن وقت شما منتظرید کسی بیاید جبران ناتوانایی‌ها و تنبلی‌ها و ترس‌ها و بی‌ارادگی‌‌هایتان را بکند؟!

من فکر می‌کنم امام زمانی که ما منتظر آمدنش هستیم اگر قرار است بیاید جور بی‌عقلی و بی‌عزمی و بی‌عملی ما را بکشد که تبدیل می‌شود به موجودی در خدمت بی‌عرضگان و نالایقان تاریخ!

و نیازی به بیش از هزار سال انتظارش نبوده

امامی که ما منتظریم بیاید لابد آن خواهد بود که بیاید و راه را نشان بدهد و‌ بگوید چطور می‌شود پیشرفت کرد.

راه را هم به کسانی نشان می‌دهند که اراده رفتن داشته باشند.

ما که نشسته‌ایم ببینیم کِی دارو کشف می‌شود، کِی دانشمندان راه رهایی‌مان را پیدا می‌کنند. کِی دستی از آسمان می‌آید و نجات‌مان می‌دهد، کِی ستمگران دست از ستم‌شان بر میدارند، کِی اختلاسگران دلشان می‌سوزد اختلاس نکنند، کِی آزادی را برایمان به رسمیت می‌شناسند، کِی حق انتخاب پیدا می‌کنیم...

ما را چه به انتظار برای امام زمان؟!

من اگر جای امام زمان باشم حتما بین کسانی ظهور خواهم کرد که قدر زندگی‌شان را می‌دانند، به هم احترام می‌گذارند، همدیگر را دوست دارند، تلاش می‌کنند، مسئولیت می‌پذیرند، به هم عشق می‌ورزند، نظم دارند، برنامه دارند، امید دارند، صلح را دوست دارند، به طبیعت احترام می‌گذارند... و تنها نیازمند یک جهت دهنده هستند.

من هرگز امام تنبل‌ها و ضجه زننده‌ها و دروغگوها و متظاهرین و کم عقل‌ها نخواهم شد!

من هرگز اسباب زندگی خوب برای آنها که شایسته‌اش نیستند، نخواهم شد.

امروز شایسته‌ها معلومند.

و ناشایست‌ها هم معلوم!

همین کرونا را نگاه کنیم...

و خودمان را گول نزنیم.

بی‌خود به امید یک قهرمان نباشیم!

خوشبختی بدون زحمت یک تصور پوچ است.

عید نیمه شعبان مبارک

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه