- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۹:۲۰
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
نوشتاری از رحیم قمیشی؛
دو روز است خبری در رسانه‌ها می‌پیچد، ۵۵ جوان افغانی که راهی ایران شده بودند لقمه نانی برای خانواده‌هایشان تهیه کنند جنازه‌هایشان یکی یکی از رودخانه مرزی پیدا می‌شود.
شوشان - رحیم قمیشی:
چند سال پیش قرار بود کف خانه‌مان را سرامیک کنیم، نصابی را به من معرفی کردند اسمش "استاد" بود و واقعا استاد بود.
افغانی بود، کم‌حرف، کم توقع، مهربان، آرام، سازگار و صد البته منصف در دستمزدش. کارگرش هم همشهری‌اش بود و از استاد کم صحبت‌تر و خجالتی‌تر.
ماه رمضان بود و هوا بسیار گرم. به همسرم سفارش کردم ناهاری برایشان آماده کند.
با احتیاط سر ظهر گفتم ناهار مختصری آماده است. با تعجب نگاهم کرد و با همان لهجه شیرین افغانی گفت:
- مگر ماه رمضان نیست؟
خجالت کشیدم و گفتم نمی‌دانستم شما می‌توانید با این گرمای تابستان و کار سنگین روزه بگیرید.
با تعصب و غرور گفت نه اصلا دشوار نیست!
موقع استراحت ظهر کارتن کوچکی از جعبه‌های سرامیک می‌انداختند زیر پایشان و نمازشان را می‌خواندند و بعد هم روی همان کارتن استراحت کوتاهی می‌کردند. هر چه اصرارشان می‌کردم فرش هست، می‌گفتند نه، لباسمان خاکی است و فرش‌تان کثیف می‌شود...
ایمان آنها کجا و ایمان من کجا
خدای آنها کجا و خدای من کجا
طاقت آنها کجا و طاقت من کجا
ادعای من کجا و ادعای آنها کجا!
دو روز است خبری در رسانه‌ها می‌پیچد، ۵۵ جوان افغانی که راهی ایران شده بودند لقمه نانی برای خانواده‌هایشان تهیه کنند جنازه‌هایشان یکی یکی از رودخانه مرزی پیدا می‌شود در حالیکه آثار ضرب و شتم روی بدنشان هست!
تا حالا بیش از ده جنازه از آب گرفته شده و تعدادی هم که از آب نجات پیدا کرده‌اند مدعی شده‌اند در مرز ایران دستگیر شده و سپس به آب انداخته شده‌اند. هنوز تعدادی مفقودند، خدا کند که سالم پیدا شوند.
دلم شور می‌زند، حتما طالبان و داعش این جنایت را مرتکب شده، ما نبوده‌ایم!
حتما نیروهایی بدخواه و استکباری این جنایت را مرتکب شده و می‌خواهند نام ایران را در دنیا بد کنند.
حتما یک دروغ بزرگ است، نه ۱۰ نفر و ۲۰ یا ۳۰ نفر، اصلا یک انسان...
مگر می‌شود؟!
ما خواستیم همه مظلومین دنیا چشم امیدشان به ما باشد.
ما خواستیم همسایه‌ها هر گاه درد داشتند ما مرهمی بر درد آنها باشیم.
ما خواستیم هر ناله‌ای هر کجا برخاست ما بگردیم بدنبال آن ناله‌ی کمک خواستن.
ما خواستیم در ماه رحمت خدا دیگر اخبار بسیار بد نشنویم! بد نکنیم.
چه کنیم اگر حرف نجات‌یافتگان راست باشد؟
چه کنم اگر استاد و دوست ساکتش بین آنها باشند
یعنی همان موقع روزه هم بوده‌اند؟
یعنی گفته‌اند زیر آب رفتن روزه‌شان را باطل می‌کند؟
یعنی به فکرشان رسیده فرزندشان، مادرشان، و برادر یا خواهر کوچک‌شان...
همان موقع حتما گفته‌اند، می‌دانیم کمکی می رسد...
و نرسیده
و نرسیده
این طرف جمهوری اسلامی
آن طرف حکومت اسلامی
خدای من!
همه‌اش می‌ترسم باز نیروی خودسری، و باز اشتباهی شده باشد!
نه نمی‌خواهم دیگر...
خدا کند خبرها همه دروغ باشند
خدا کند...
