ضرورت تأسیس موزه شوشتر

شوشان – حجت‌الاسلام امین بهرامی (شریعت شوشتری):

شوشتر کهن شهری است که در ابعاد مختلف دارای اسطوره‌های کم نظیر در طول تاریخ تا عصر حاضر است. از وجود فقهای نام‌آور اسلام نظیر حضرات آیات عظام حاج سید نعمت الله جزایری، حاج شیخ جعفر شوشتری، حاج سید محمد مهدی آل طیب، حاج شیخ محمد کاظم شریعت، حاج شیخ محمد تقی شیخ شوشتری، حاج سید محمدحسن آل طیب، حاج سیدمحمد موسوی جزایری، حاج سیدعبدالسلام آل طیب (رحمت الله علیهم اجمعین) و دیگر بزرگان شیعه گرفته، تا شعرایی مانند: ابوالعلاء شوشتری، بساطی شوشتری، ادیب شوشتری، حیران شوشتری و شعرای بزرگ دیگر، تا هنرمندان صاحب سبک در گرایش‌های متفاوت هنری، دارای اصالت دینی، فرهنگی و هنری متعلق به شوشتر هستند. آثار باستانی شوشتر نیازمند تأليف کتب گوناگونی است و سخن درباره آثار تاریخی شوشتر در این مجال کوتاه، اجحاف به قدمت هزاران ساله این کهن شهر ایران زمین است.

اما سؤال اینجاست آیا هر شهر یا شهرستان دیگری با این قدمت دینی، باستانی و هنری در کشور وجود داشت، همان برخوردی را با آن می‌کردند که با دارالمؤمنين شوشتر مي‌كنند؟ آیا هر جای دیگری یکی از علمای شوشتر یا چند اثر مختصر باستانی را داشت گوش فلک را کر نمی‌کردند و به شناسنامه‌های دینی و فرهنگی و باستانی خود نمی بالیدند و ده‌ها کتاب، مستند و فیلم از آن اسطوره‌های مذهبی، باستانی و فرهنگی خود نمی‌ساختند؟

چرا مسئولین شوشتر برای ساخت موزه در کهن شهر شوشتر اقدامی نمی‌کنند؟ آیا صحیح است صرفاً در طبقه زیرین منزل مستوفی موزه مختصری برای شوشتری که عظمت تاریخی آن در همه زمینه‌ها، به عظمت ایران باستان تنه می‌زند ایجاد شود؟ آیا نباید همتی صورت بپذیرد تا در ابعاد مختلف شوشترشناسی موزه‌ای مفصل با حضور راویان مسلط به تاریخ دینی، هنری و باستانی شوشتر تشکیل شود؟ براستی چقدر از بناهای باشکوه نیمه ویران و اسناد تاریخی مختلف در گوشه و کنار این کهن شهر یافت می‌شود که اگر به آن بناها و اسناد تاریخی رسیدگی نشود، نسل آینده شوشتر جز نام و یا تصویر آثار تاریخی اثری از شوشتر باستان نمی‌بینند؟

به عنوان مثال بیت فقیه مقدس، حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد حسن آل طیب(ره) در معرض تخریب جدی است، اما چرا نباید این بیت شریف که یاد آور مجاهدت‌ها، مردم داری‌ها، عبادت‌ها، تدریس ها و توسل‌های آن فقیه سعید بود و شاهد فراز و فرودهای بسیاری در طول مبارزه بارژیم ستم شاهی شوشتر بوده است ، برای آشنایی جوانان به موزه علما و تاریخ دینی شوشتر تبدیل گردد؟ چرا نباید فریاد شوشتری‌های دغدغه‌مند به آبادانی شوشتر به جایی برسد؟ چرا عده‌ای از مسؤلين باید شوشتر را به عنوان سکوی پرش خود به سمت‌های بالاتر قلمداد نمایند؟

نویسنده این سطور به عنوان یک روحانی دارای دغدغه به تاریخ و اصالت دینی و باستانی شهر شوشتر می گوید: اگر امروز و به سرعت فکری به حال پیشرفت و آبادانی شوشتر در تمام زمینه‌ها نشود، فردا مسؤلين اين شهر علاوه بر پاسخگویی به پروردگار متعال،باید پاسخگوی نسل آینده شوشتر، استان خوزستان و ایران زمین باشند، اگر سریعاً موزه تاریخ و مردم‌شناسی شوشتر تاسیس و ایجاد نشود، هویت دینی، تاریخی و فرهنگی شوشتر به نسل‌های آینده منتقل نخواهد شد و مسؤلين فعلی این کهن شهر، شوشتر را با خوش نامی و سابقه کاری مناسب ترک نخواهند کرد.