تیتر انتخابی من از نوع تلنگر رسانه ای و البته چند پهلو است و امیدوارم به واسطه ی مرز بی درو پیکر فضای مجازی به دست رئیس جمهور هم برسد و امیدوارترم که اگر رسید، سلام من را هم برساند و تاثیر بگذارد.

مدت هاست، کشور عزیزمان همسو با دیگر نقاط جهان با چالش بزرگ و بحران ویروس کرونا دست و پنجه نرم می کند.

اوایل داستان تا مدتی مثل عادت های نه چندان خوب مان، جدی نگرفتیم و زدیم و رقصیدیم و مسخره کردیم.

چند صباحی بعد که دیدیم این ویروس با اینکه چینی است ولی کیفیت زیادی برای کشتن دارد، رفتیم در لاک دفاعی و چند هفته ای در قرنطینه های خانگی.

مرحله ی سوم که غم نان و جان امان مان را برید، دل زدیم به دریا و آمدیم از پی رزق و روزی هایمان در ادارات و خیابان ها و مغازه ها.

مرحله چهارم، کار از دست مان در رفت و بی خیال جان شدیم و چسبیدیم به نان و غافل شدیم که جان مهمتر از نانی است که باید برای به دست آوردنش جان کند.

بگذریم که الان دوباره و البته به اجبار داریم وارد فاز اول می شویم و آماده برای قرنطینه های خانگی اما غافل هم نشدیم و نیستیم از اینکه تنها کسی که در این چهار مرحله هرگز غم نان نداشت و قرنطینه نشکست شخص رئیس جمهور بود.

جناب روحانی را توی این مدت همه اش در کاخ سعد آباد دیده ایم بدون ماسک که نزدیکترین وزرایش به فاصله ی چند متر از او دور افتاده اند.

در این ایام اما از حق نگذریم که خیلی از دولتی ها و ملتی ها و بسیجی ها و نظامی ها از اتاق و قرنطینه و اداره هاشان دل بریدند و دل سپردند به غم مردم تا مرهمی باشند برای هموطنان شان که اگر در خانه می ماندند از گرسنگی می مردند اما من هرگز ندیدم که رئیس جمهور عزیزم قدمی خارج از کاخ برداشته باشد و اگر چنین است و من نمی دانم از محضر ایشان و شما پوزش می خواهم.

جناب آقای روحانی، کشور و ملت و دولت و نظام همه درگیر یک چالش بزرگ شده اند.

چالشی که آزمون بزرگی هم هست برای خدمت و مدیریت و ایثار برای نام و نان و جان مردم و شک نداریم که شما هم به این نتیجه رسیده اید که با جلسه و بخشنامه و مصوبه نمی شود بر این بحران پیروز شد.

لطفن به حرمت تامین جان و نان مردم از کاخ بیرون بیا و مثل بسیجی ها و ارتشی ها و جهادی ها و کاسب ها و کارگرها با این ویروس دست و پنجه نرم کن و همسو باش با نفس تنگ آنانکه روی تخت بیمارستان ها به فکر قسط ها و کرایه ها هستند.

رئیس جمهور عزیز ، لطفن فاصله ی اجتماعی ات را با مردم کمتر کن تا مردم و اجتماع از شما بیش از این فاصله نگیرند و احساس نکنند که در این بحران با آنان همقدم و همسو نیستی.

باور کن اگر قرنطینه بشکنی و مثل خیلی از ماها کرونا هم بگیری، محبوب تر از این می شوی که هستی.

دوستت دارم که می گویم. فردا نگویی که هوشنگ، نگفت.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه