- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۱:۲۱
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان / عبدالرحیم سعیدی راد:
1-آسمان تمام خويش را نم نم مي بارد.
دريا سكوت كرده است و هيچ پرنده اي جز براي سوگ نمي خواند.
نه! چگونه مي‌شود از بين ما رفته باشي در حالي كه روزي چند مرتبه در صداي اذان عاشقي جريان می یابی و عطر بهشتي ات از تشهد گلهاي معصوم به مشام مي رسد؟
اي آفنابي ترين رسول!
دشت ها هنوز تلاوت نام نيكوي تو را بر زبان دارند.
تو سبزترين پيام آوري بودي كه با لهجه آب با مردم باديه نشين سخن مي گفتي و حرف به حرف، معجزه عشق را به آنها مي آموختي.
حالا ولي چشم‌هاي مهربانت را مبند كه «فاطمه (س)» تاب دوری ات را ندارد.
2- اي چهارمين حلقه آسماني كسا، اي امام حسن مجتبي (ع)!
از تو نوشتن سخت است و ازغربت تو نوشتن سخت تر؛ وقتي قلم روضه ي تيرباران تابوتت را مي خواند و واژه ها اشك مي ريزند.
بي شك ردّ اين خوشه هاي اشك، دلهاي مشتاق زيارتت را به سكوت بي سرانجام «بقيع» مي کشاند.
تو غريب ترين خورشيد مدينه اي كه در اوج شكوه و عزت، عباي تنهايي اش را به سر كشيد كه تو فرزند آن اميري كه در غربت كوفه، تنهايي اش را با چاه قسمت مي كرد.
چقدر مرور تلخي ست:
مُهری كه بر پاي صلحنامه زدي؛ نوشيدن شوكران صبر و سكوت، و ديدن طشتي كه خون جگرت را حمل مي كرد.
3- اي هشتمين پنجره ي رو به بهشت!
در روز شهادتت، همچون آهويي رميده و درمانده از همه جا، به تو دخيل بسته ام و در ازدحام جمعيت فرشتگاني كه در سوگ تو بر سينه و سر مي زنند گم شده ام.
دلِ شكسته ام در انعكاس آيينه هاي رواق چشمانت رها شده است.
دست هاي زائرانت را مي بينم كه به سمت پنجره فولاد كه درگاه اجابت است دراز شده اند و تو آنقدر با كرامتي كه هيچ دستي را رد نمي كني.
امروز من هم آمده ام تا در سايه امن دستان آفتابي ات آرامش بيابم. دستم را بگير!
