مطمئناً؛ آنالیز، تحلیل، نقد، دلسوزی در خصوصِ هر وضعیتی، همه و همه خوب، راهگشا و واجب هستند. ولی اینها همه باید ناظرِ بر متونِ اصلی و مسائل و علت‌های زیربنایی بوده و هم عالمانه و منصفانه انجام شوند. هیچ شکی نیست که دولت در بوجود آمدن چنین وضع معیشتی سخت برای اکثریت مردم کشورمان مقصر است.

امّا بدون شک مقدارش را باید متخصصینِ متعهد و منصف، مخصوصاً در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی مشخص سازند. ولی قبول کنیم، که این روزها بعضی‌ها دانسته یا نادانسته و با هر مقدار سواد و اطلاعات که معلوم هم نیست با چه کیفیتی از صداقت، اخلاص و دلسوزی انجام می‌گردد، از نمایندگانِ محترم مجلس گرفته تا مردم عامی، ظاهراً آسان‌ترین و قدیمی‌ترین کار و راه و روش که همان توپ و تشر و ناسزا و فحش و نفرین به دولت هست، را انتخاب نموده‌اند.

گویی اینگونه رفتار نمودن هم سهل‌اوصول هست. هم پذیرشش سریعتر‌ هست. هم مخالفی ندارد. و هم...!

وامّا؛ بدون اینکه بخواهیم به اندازه‌ی ذره‌ای از گناه و قصور و ندانم کاری و بالاخص سوء مدیریت دولت را که درد و زخمی کهنه و تاریخی است، نادیده انگاریم، باور کنیم که دولت نیز در چرخه‌ی کلی که کشور به لحاظ تصمیات کلان و به هر دلیل در جهان با آن دست به گریبان هست، البته بازهم با نگاه به اقدامات خودش، چه درست یا غلط، گرفتار آمده است.

از طرفی نیز نباید تمامی تحلیل‌ها و علت‌یابی‌ها با توجه به یک عادت تکراری، منحصراً همه معطوف به وعده‌هایی باشند که دولت داده است و در همین راستا تمامی ایراد و اشکال و گناه را تنها و تنها محدود به همین ناحیه بدانیم.

زیرا بصورت طبیعی تمامی افراد و احزاب در سراسر جهان برای بدست گرفتن قدرت سیاسی و مدیریت کشور، بر اساس آنچه در مانیفست حزبی و سیاست‌گذاری‌های کلان خودشان طراحی نموده و در اهداف درازمدت‌شان هست، از قبل وعده‌هایی را برای بهبود و ارتقاء وضعیتی که وجود دارد، به مردم می‌دهند و اساساً اگر چنین وعده‌هایی داده نشود، بعید است که مورد توجه و اقبال واقع شده و پیروز شوند و این خاص کشور ما نبوده و یک امر و اتفاق مرسوم، طبیعی و قابل پذیرش در تمام جهان هست.

البته ناگفته نباید گذاشت، که هیچ وعده‌ای نباید بدون پشتوانه‌ی منابعی، عقلانی و منطقی داده شود.

بلندپروازی و ترسیم فتح قله‌های رفیع بدون داشتن ابزار و وجود آمادگی، اگر به شکل بدبینانه‌ای نگویم دروغ هست، ولی همیشه امری رویایی، مردود و مذموم بوده و مورد قبول هیچ عقل سلیمی در جهان نیست.

خلاصه اینکه؛ عملکرد دولت را نیز با دیده‌ی مروّت، با توجه به قدرت، مقدار اختیار، میزان مانور، اندازه‌ی واقعی آزادی تصمیم و اقدامی که در هر حوزه‌ای دارد، می‌بایست مورد تحلیل، نقد و بازخواست قرار داد و وجود افراط و تفریط، هر دو در این ماجرا درست نبوده و متاسفانه بازهم موجب هیچ عبرت و اصلاحی در ادامه و آینده نخواهد شد و در این بین، آگاهان و دلسوزان واقعی و حقیقی بی‌شک آنانی هستند، که با پرهیز از هر نوع تعصّب حزبی و جناحی محض، که همواره و صرفاً متاثر از علاقه‌ی مفرط هست، تنها با تکیه بر تقوا و احساس مسئولیت و لحاظ نمودن تمامی جوانب موضوع، به نقدی منصفانه پرداخته و با همکاری تمام و کمال، در آن حدی که توانایی داشته و فرصت می‌یابند، در میدان عمل نیز کمک‌دهنده و تسهیل‌کننده باشند!

قـالَ عَـلِىٌّ عليه السلام: "مِنْ أَفْضَـلِ الدّينِ أَلْمُـرُوَّةُ، وَلاخَيْرَ فى دينٍ لَيْسَ لَهُ مُرُوَّةٌ"

مروّت، از برترينهاى هر آيينى است و هـر ديـنى كه مـروّت نـدارد، خـيرى هم در آن نيـست!

(ميزان الحكمة، جلد ۹ صفحه ۱۱۷)

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه