بعد از قرارداد برجام، عده ای در خیابان ها به جشن و سرور پرداختند که گویی تمام مشکلات این جماعت حل شده و گروهی دیگر، در بهت و حیرت برای یافتن واکنش مناسب بودند.

همان موقع نگارنده و برخی اندک از بخشِ خاکستری جامعه، به برجام ۲۰ دقیقه ای مجلس علی لاریجانی و وزیر امور خارجه محمدجواد ظریف خوشبین نبوده و البته شد آنچه که نباید می شد.

دشمنی آمریکا با کشور، انقلاب و مملکت ما، البته دشمنی امروز و دیروز نیست و نه با برجام قرار بود این دشمنی به دوستی تبدیل شود و نه حال پس از گذشت چندسال از بدعهدی آمریکا در برجام، این دشمنی قرار است فراتر از مسائل امروز برود.

در جهان امروز که تعداد قدرت های جهانی کمتر از تعداد انگشتان دو دست می باشد و ایران عزیز ما با ملاحظات خاص، بعنوان یک قدرت منطقه ای با قابلیت گسترش حوزه نفوذ خود، نباید تمام تخم مرغ های خود را در سبد چین یا روسیه یا آمریکا یا انگلیس و...بگذارد.

همچنین هراس مردم از مفاد سند راهبردی ای که کشورمان با چین امضاء کرده و دولت ما نیز بخاطر خواسته چین از بیان محتویات آن خودداری کرده، منطقی است.

چرا که ایرانیان، بعنوان مردمی صبور، با استقامت، مقاوم و دلیر، در طول تاریخ خاک خورده و خاک نمی دهند و پای ایران و انقلاب شان ایستاده اند، چون اتحاد و انسجام ملی برای شان از هر گنج، غنیمت و طلایی، ارزشمندتر است.

اگر خدای ناکرده در مفاد قرارداد، سند و... بندهایی باشد که به نفع ملت ایران و حاکمیت ملی جمهوری اسلامی ایران نباشد و یا جایی برای بدقولی، بدعهدی و چشم ناپاکی چین باشد چه پاسخی برای جامعه خود خواهیم داشت؟دولت ما چه ارزشی برای افکار عمومی قائل است؟ آیا باز هم می خواهند این اشتباهات را به گردن دولت قبل یا بعد بگذارند؟

ما از اول گفتیم آمریکا دشمن ایران است که حقا دشمن هم است و در برجام دیدیم که بدعهدی کرد، اگر فردا چین که بظاهر دوست ما و شریک آمریکا است، بدعهدی کرد چه پاسخی برای جامعه خواهیم داشت؟

بی شک مردم صبور ایران، در طول تاریخ روزهای سخت تر و بدتر از این روزها را داشته اند، امروز روز مبادا نیست، ما به سندهای راهبردی با کشورهای دیگر نیاز نداریم، چاره کار اقتصاد مقاومتی و تولید گرایی و موانع زدایی است.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه