نزدیک به دو دهه پیش، برخی از کنشگران سیاسی، با دل نگرانی از شکاف میان مردم و حکومت، ضرورت آشتی ملی را طرح نمودند، ولی نه تنها با پیشنهاد آنان موافقت نشد بلکه از سوی برخی مقامات عالی، مورد انتقاد و حمله سخت قرار گرفتند که مگر میان مردم و حکومت، اختلاف و دعوا برقرار است که خواهان آشتی ملی هستید؟!!

گر چه همان روزها پیش بینی می شد که این پیشهاد دلسوزانه مورد اعتنا قرار نگیرد زیرا اعتنا به آن، در واقع تایید وجود نوعی قهر میان مردم و حکومت به شمار می رفت. ضمن آنکه در آن برهه، نه سازوکار ایجاد این آشتی روشن بود و نه ضرورتی برای در دستور کار قرار دادن آن، احساس می شد!.

امروز اما شرایط و وضعیت عمومی کشور و مرزهای پیرامونی ایران با دو دهه پیش، کاملا متفاوت گردیده است بخصوص روی کار آمدن یک دولت در افغانستان که مشروعیت خود را از شریعت می داند و در پی تحقق فرامین دینی است و با مخالفت های داخلی روبروست و افکار عمومی در ایران و نیز مقامات رسمی و عالی کشورمان، راه های سنجیده ای را برای برون رفت آن دولت نوپا از بحران مشروعیت، اعلام کرده اند. این راه های سنجیده، می تواند زیربنای ایجاد آشتی ملی در کشور خودمان قرار گیرد.

در دو دهه پیش، طرح ایجاد آشتی ملی میان آن مردمی بود، که تقریبا در یک خط افقی و شانه به شانه یکدیگر قرار داشتند، با حکومتی که بالای سر آنان بود و با یک خط عمودی کوتاه به مردم متصل بود. بر این پایه از توصیف، ایجاد آشتی ملی بسی ساده و با کمترین تغییر در پاره ای رویکردها در امور پایین دستی، امکان پذیر بود ولی امروز، نه آن مردم در یک خط افقی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و نه خط عمودی میان حکومت و مردم، کوتاه است.

بر پایه یادداشت هایی که در رسانه های نوشتاری و نیمه رسمی کشورمان در چند روز اخیر به چاپ رسیده است، شاخص های اجتماعی و اقتصادی زیست مردم، ساختار های جامعه را در معرض فروپاشی قرار داده است و این زنگ خطری است که گویی همچنان شنیده نمی شود!! این در حالی است که در میان همین مردم، روابط صنفی و شغلی در دو دهه اخیر آسیب های جدی دیده است. به زبان دیگر، ارتباط درونی مردم، گسیخته شده است.

از سوی دیگر نیز اگر دو انتخابات اخیر را مورد تحلیل قرار بدهیم به رغم تحلیل های عجیب و غریب و یکطرفه برخی مقامات حکومتی، میزان مشارکت در هر دو، نشانگر فاصله گیری معنا دار مردم از حکومت است. بر این اساس، جامعه امروز ایران نیازمند دو نوع آشتی است: یکی آشتی میان مردم و دیگری آشتی میان مردم و حکومت!!

با این توصیف، ماموریت هر سه قوه و نهادهای تاثیرگذار در کشور این است که با فاصله گیری از رقابت های سیاسی و جناحی و تنها و تنها با هدف تامین منافع مردم و کاهش دردها و رنج و مشکلات آنان، با موافقت مقام معظم رهبری و تنظیمی که از سوی حضرت برقرار می گردد، بدون از دست دادن فرصت، با تصویب و اتخاذ تصمیمات مهم، بسترهای این دو آشتی ملی را فراهم کنند.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه