پیش ترها هم در مطلبی آورده بودم که برای حل مشکل ابتداء باید پذیرفت که اصولا چنین مشکلی وجود دارد! در این صورت بی گمان با مشورت و تحقیق و واقع بینی و منطق می توان بدنبال راه حل آن مشکل برآمد.

اما اگر پذیرش موجودیت مشکل وجود نداشته باشد، در برابر آن مقاومت شود و بکلی آن را رد کنیم، هرگونه تلاش و گفتگو و راه حل نیز بی اثر خواهد ماند. چراکه اصلا از نظرمان مشکلی نیست و آنکه ایرادی برما وارد آورده بدنبال بهانه جویی و ... است.

باری، حل مشکل در گرو پذیرش وجود مشکل است.

این در حالیست که مشاوره های اثربخش با آنانکه بواقع معقول و بر اساس منطق و سنجش صحیح از شرایط موجود در کنارمان هستند بسیار کاربردی است. به دور از سیاه نمایی و یا رویا پردازی.

عزیزی تعریف می کرد: یک مسوولیت مهم در مجموعه ای داشتم. همچنان هم برعهده ام است. ایرادات و موارد همواره در حین کار وجود دارد. جمله گی قابل حل، دلیل آنکه هرآنچه را که روزانه با آن مواجه بودم را بی ترس و واهمه به مسوول مستقیم خود گزارش می دادم. حتا اگر به مذاق مبارکشان خوش نمی آمد. اما می گفتم. متعهدانه و دلسوزانه. بی کم و کاست و به دور از هرگونه تملق و زیاده گویی.

او می گفت: بارزترین ویژگی ایشان اخلاق مداری و دیانت و سپس مدیریت مطلوب شان بود. اینگه نگاه بالا به پایین نداشت، اینکه همواره منعطف است و همواره حضوری تداعی بخش و دلگرم کننده دارد. او مکتبی سرشار از اخلاقیات و پند و اندرزهای الهام بخش شکل داده بود.

خوبی ها بیان و ایرادات نیز به صراحت اعلام می شد. مسوول مستقیم بی تردید دنبال می کرد. به نتیجه مطلوب نیز دست می یافت.

شاید بتوان اذعان کرد، ارایه گزارش های واقعی، بیان جزییات بی واهمه و هرگونه نگرانی. تحلیل درست از مجموعه، متعاملین، شرایط اقتصادی و ... همه اینها بواقع و قطعا اثری جز موفقیت و ایجاد روحیه بخشی نخواهد داشت. شرط آنکه او که باید؛ گوشی شنوا و ظرفیتی بالا برای شنیدن داشته باشد.

او اشاره کرد: سایر کارکنان از من مدام درخواست می کردند که فلان مشکل را برایمان دنبال کن. جلسه بگذار و .. همین کار را کردم. همه را جمع کردم و در برابر مسوول مستقیم نشاندم. بی هماهنگی و بی هیچ اطلاع قبلی. او نشست و بالای 60 دقیقه به جمله جمله همکاران گوش سپرد.

اگرچه از اینکه به یکباره و بی هماهنگی چنین جلسه ای برگزار شد، ابراز گلایه کرد، اما تا انتها جلوس کرد و دقیق عرایض به سمعشان رسانده شد.

جالب آنکه همه هرچه گفته شد را تایید کرد، اگرچه می توانست بکلی رد کند اما دنبال کرد، و بر اساس هرآنچه در توضیح اورد نیز عمل کرد. در واقع مشکلات اصلی و مهم کارکنان را پذیرفت و با انعطاف برای رضایت کارکنان اقدام کرد. نتیجه اما عالی بود. سرور و انگیزه مضاعف در مجموعه. چه چیز بهتر از آنکه آرامش و شادی در میان مان فزونی یابد؟؟؟

روی دیگر سکه اما می تواند بحران آفرین باشد! اینکه هیچ گونه توجهی به گفته ها و دغدغه ها نشود. و یا مشاورین اساسا همه هرچه گفته شد را رد کنند و همه چیز را یک بهانه جویی و قدرنشناسی گزارش دهند. اینکه دیده و شنیده شود، اما توجهی نشود، می تواند بحران و بی انیگزه گی دغدغه مندان را به خروش آورد. این رویه می تواند انباشت جزیی ترین دغدغه و مشکلات را نیز به ارمغان آورد. به مثابه انبار باروت و یا آتشی به زیر خاکستر.

بی شک، برای حل هر مشکل! ابتدا باید ظرفیت لازم برای پذیرش مشکل وجود داشته باشد. سپس با تحلیل و مشاوره درست، نسبت به رفع ابهامات و یا حل مشکل برآمد. اینگونه است که آرامش و موفقیت در آن مجموعه شکل خواهد گرفت. باشد که در همه حوزه ها ظرفیت لازم و گوش شنوا برای پذیرفتن مشکلات وجود داشته باشد.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه