این روزها همه مثل همیشه نیستند. همه یا اغلب؟! چه تفاوتی دارد! به نظر می‌رسد دو ماه گذشته است که هدف را در اولین چهارراه کنار گذاشته‌اند و به سرعت می‌تازند... هرکس از سویی و به سویی! حالا چه حاصل شده است؟ خشم همگانی! موافقین و مخالفین اعتراضها بسیار خشمگین هستند، خشمی فراتر از تصور و پیش‌بینی! موافقین اعتراضها(اعتراض به این شکل) معتقدند به هر قیمتی باید این ماجرا ادامه یابد چرا که باور دارند مرزهای اعتراض و براندازی در حال رنگ باختن هستند و مخالفین هم میگویند به هر روشی شده باید از نظام دفاع کرد و اعمال خشونت در قیاس با هدف خود، مجاز است! راهحل چیست؟! چاره چیست؟! آیا راه حل منطقی و صحیح را میتوان از میان لهیبهای آتش درون این جانها و مغزهای کوچکی که از نحوهی اعتراض اندک شناختی ندارند، جست؟! آن هم در این شرایط که بدخواهان در داخل و خارج به کمین هر اتفاقی منتظر نشستهاند!

راهحل در تدبیر افرادی است که نگران و دلسوز واقعی ایران و ایرانی هستند، نگاه همهجانبه دارند و رابطهی والد و فرزندی با ملت از همه نگاه‌ها و باورها دارند. در کنار برملا ساختن نقشههای شوم دشمنان، به سیاستهای بیحاصل و معیوب هم اذعان دارند و با شجاعت و صراحت در پی اصلاح آن هستند. عزای شهدای امنیت با عزای جوانانی که درخیابان همچون گل پرپر میشوند برایشان تفاوت ندارد و همه را شهدای وطن خطاب میکنند! شناسایی و مجازات عوامل ترورها و تخریبها را به همان اندازه مهم میشمارند که پیگیری عوامل کشتهشدگان این دوماه را!

طی دهههای اخیر وضعیت به طوری پیش رفته است که همیشه حضور صیادان ماهی از آب گلآلود را نزدیک و دور از خود حس کنیم؛ این دو ماه هم محیط مناسبی برای به میان آوردن کینهها و عقدهگشاییهای آنان فراهم شده، اما اکنون وقت ندیدن و نگفتن و نشنیدن است؟!

در هر کشور عوامل مختلفی منجر به خشونت و مبارزات داخلی میشود, عواملی همچون اشتباهات اداری و سپردن امور به دست افرادی که تخصص لازم را ندارند، تحریک مداوم افکار عمومی توسط دشمنان و نفوذیهایشان، مشکلات اقتصادی و فشارهای خارجی، تحریک هیستریک جوانان با اشتباهات داخلی و نشر گستره این اشتباهات توسط رسانههایی که پروژهای عمل میکنند، خونریزی و قتل مأموران امنیتی و معترضین، حملات تروریستی در نقاط مختلف برای افزودن بر حجم خشم مردم و نیروهای امنیتی و در نهایت میدان دادن به غریزه به جای عقل و تدبیر!!!

شاید وقت مناسبی باشد که به جای نشر حرفهای بیاساس و نادرست از سوی افرادی که به دور از هر مطالعه و تجربهای خود را دانای کل میدانند و تنها کنش مدنیشان انتشار استوری و پست است، پیشنهاد شود که نحوهی آغاز جنگ داخلی سوریه را بخوانند به خصوص حوادث غوطه شرقیه در حاشیه دمشق و حوادث درعا!

باید به عشاق پر هیجان بازی‌های کامپیوتری و شهروندان دلزده از ناکارآمدی یادآوری کرد که میدان تحولات اجتماعی و سیاسی کشور، بازی کامپیوتری نیست که دکمه ری استارت داشته باشد. هر تکه آجری که از عمارت دیرپای مام وطن بیفتد، با رنج فراوان به جای خود باز خواهد گشت و در میانه زخم و خون، گل‌های دمکراسی، توسعه و رفاه نخواهد روید.

شوربختانه باید پذیرفت توسعه حتی اگر بازی باشد، بیشتر به بازی مار و پله شباهت دارد و میشود با یک نیش، به خانه بی آب و نان اول باز گشت. بیش و پیش از تک تک شهروندان باید به تصمیم گیرندگان و تصمیمسازان یادآوری کرد مادامی که دست به گفتوگوی فراگیر، واقعی و بیواهمه با رنج، خواست و مطالبات تک تک شهروندان فراهم نشود و زمینه و بستر دقیق ریشه‌های نارضایتی مورد توجه قرار نگیرد، هیجان نادیده گرفتهشدن شهروندان هزینه‌ی بیشتری را روی دست ایران عزیز دیرپا و دیرجا خواهد گذشت. ایرانی که ایذه، اصفهان، بوکان، بابل و خانه به خانه شهروندان و ولی نعمتان برایش اهمیت دارد و راه توسعه و رفاه درون‌زا و همه جانبه‌ی آن از معبر تنگ رضایتمندی شهروندان می‌گذرد.

یادمان باشد دوست با صراحت میگوید و دشمن مدعی است که می‌خواسته بگوید.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه