شاید بسیاری از ما وقتی وقایع بعد از رفراندوم 12فروردین سال 58 و رای اکثریت ملت ایران به «جمهوری اسلامی » را مرور کنیم ونقش آحاد ملت ایران طی سی وپنج سال گذشته رادر حوادث و رخدادهای بیشماری که کشور عزیزمان ایران با آنها درگیربوده ، تجزیه وتحلیل نماییم ، درمی یابیم که حضور مردم گره گشا وعامل غلبه نظام جمهوری اسلامی بر وقایعی بوده که می توانست هرحکومتی را با بحران مواجه وآنرامتلاشی نماید . وقوع جنگ تحمیلی وتبعات ناشی از آن ، روشن ترین مثالی استکه بیشتر خانواده های ایرانی با تقدیم شهید ، جانباز ، اسیر و یا ازدست دادن اموال ویا سلامت روحی وروانی اعضاء خود ، آنرا باتمام وجود لمس نموده اند واگرنبود حضور پرشور مردم دردفاع ازسرزمین و انقلابشان ، چه چیزی می توانست حکومت صدام را با تمام حامیان غربی و شرقیش (وامکانات بیشمارش)پس از هشت سال وادار به عقب نشینی از اهداف اولیه خود نماید درحالیکه طبق تمام محاسبات جنگ های کلاسیک ، ما محکوم به شکست بودیم ولی چنین نشد(؟).

این استدلالی روشن استکه هرانسانی هرآنچه راکه خود انتخاب نماید ، بنیان گذارد و یا با زحمت وشفقت بدست آورد ( مادی یا معنوی ) مایملک ودارایی خود قلمداد می نماید و نسبت به حفظ و مراقبت از آن متعهد ومصمم خواهد بود و حتی در مواقعی برای حفظ آن حاضر به فداکاری و از خودگذشتگی وتقدیم عزیزترین دارایی وجودش(یعنی جانش) می شود لذا این دیگران هستند که نسبت به تعرض به اموالش بیم وهراس دارند وبا احتیاط با آن برخورد می کنند. اینجاست که علت آینده نگری و تاکید رهبر کبیرانقلاب را در خصوص اهمیت ونقش موثر مردم درتعین نوع نظام حکومتی کشورمان پس از پیروزی انقلاب اسلامی را بخوبی درک خواهیم نمود که فرمودند :«جمهوری اسلامی ، نه یک کلمه کم و نه یک کلمه بیش.»

همانطور که معمارکبیرانقلاب در پاسخ به خبرنگاران و نمایندگان دولت فرانسه اظهار داشتند:« جمهوری موردنظر ما به همان معنایی است که در همه جا جمهوری است » و اصالت "جمهوریت" درنظام جمهوری اسلامی را می توان از این جمله امام نیزاستناد کردکه: « اصل جمهوری همین است که در مملکت شما هم هست که آرای عمومی آن را تعیین می کند... یعنی دموکراتیک و اسلامی است یعنی قانون آن اسلامی است» ، وجمهوری را به معنای « اتکای حکومت به آرای مردم » تفسیر کرده اند.

ازطرفی تاکید رهبرانقلاب قبل از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ، مبنی بر « افزایش اعتبار ومصونیت کشور با حضور پرشور مردم در انتخابات » ، دلیلی دیگراز اهمیت "جمهوریت" نظام در افزایش ضریب امنیت ملی و اعتبار ایران در دنیا بعنوان کشوری متکی بر رای و نظرمردم در ساختارحکومتی و تصمیم گیری های کلان کشورمی باشد ، ساختاری که با داشتن مولفه ها وشاخص های مردم سالار، درمسیری درست وبرپایه خواست اکثریت مردم مسلمانش به پیش می رود ، هرچند هنوز تا رسیدن به مدینه فاضله مورد وثوق اکثریت ، فاصله داشته و نیاز به آسیب شناسی سیاست ها و برنامه های گذشته وحال کشور ، جهت بازسازی وتقویت گفتمان درونی وبیرونی کشور با توجه به نیازهای روز جامعه وجهان داریم.

جمهوری اسلامی ، نه فقط نشان دهنده نوع نظام سیاسی کشور، بلکه تبلور اندیشه ، فکر ونظر اکثریت ملت ایران است واعتدال وپیوندی درمتن آن گنجانده شده است که همان استفاده از "جمهوریت" و "اسلامیت "در جهت رسیدن ملت بزرگ ایران به کمال مطلوب یا همان سعادت دنیوی واخروی ست. همانطورکه "اسلامیت" ، شالوده واساس قانون اساسی ما و تبلور اعتقاد راسخ اکثریت ملت ایران به اسلام ناب وبرگرفته ازمکتب اهل بیت(ع) می باشد ، "جمهوریت " نیز ، نشان دهنده نقش پررنگ تک تک آحاد ملت ایران ،از هر قوم ومذهبی در اداره کشور و استفاده از خرد جمعی جهت پیشرفت آن می باشد. پرواز با این دوبال که هرکدام اهمیت خاص خود را داشته ورسیدن به سرمنزل مقصود ، تعادل وهماهنگی هردو آنها را می طلبد ، نشان دهنده آنستکه همه گروهها وجریانات فکری کشور، همزمان در جهت تقویت هردو تلاش نمایند و نه تضعیف ویا خدایی ناکرده ،جدا نمودن هریک ازدیگری .

توجه بیش از حد به "جمهوریت" و کمرنگ نمودن بعد "اسلامیت " و یا بالعکس کنار زدن "جمهوریت "، نمی تواند ما را به اهداف عالیه انقلاب نائل نماید و بجای وحدت ومشارکت ملی در تمام سطوح ، همچون سمی مهلک برای وحدت ملی در مواجهه با تهدیدات منطقه ای و فرا منطقه ای خواهد بود و موجب هرز رفتن توان گروهها و احزاب در کشمکش های درونی بجای تلاش جهت تعالی جامعه خواهد شد ودلسرد شدن و تفرقه را به جامعه تحمیل و راه را برای ضربه دشمنان به وحدت ملی وتمامیت ارضی کشور هموار خواهد نمود ، همانطور که دربرهه هایی از تاریخ سی وپنج ساله انقلاب اسلامی شاهد وناظر بر این مسئله بوده ایم.

باتوجه به نظر بزرگان دین ، رهبری ودلسوزان انقلاب ، درپیش گرفتن اعتدال ومیانه روی گفتاری و رفتاری در عین حفظ اصول ومبانی ، علاوه بر تقویت نشاط وصمیمیت بین آحاد ملت (با گرایشات فکری متفاوت)، نشان دهنده بلوغ فکری و افزایش میزان تحمل و مدارا با دیگرانی خواهد بود که هموطنانی ایرانی با دغدغه های انقلاب وآرمان های اولیه آن (استقلال ، آزادی ، جمهوری اسلامی) در ساختن ایرانی نمونه در حوضه های فرهنگ،اقتصاد وسیاست با الگوی مردم سالاری دینی رو به رشد می باشد ، موضوعی که اثرات وتبعات مثبت آنرا پس از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم برکشور مشاهده نموده ایم.

اگر به نوع نظام های سیاسی کشورهای جهان دقت نماییم ، مردم اکثرکشورها (بخصوص کشورهای توسعه یافته و پیشرفته) در اداره کشور ، انتخاب ویا برکناری مسئولین حکومتی خود نقش موثر و بی بدیلی ایفا می کنند و دست به دست شدن قدرت بین سلایق مختلف جامعه ودرچهارچوب قانون ، به عنوان یک ارزش بلامنازع در جامعه ملل شناخته وپذیرفته شده است . از این حیث تضعیف "جمهوریت" به هر نحوممکن ، یک نوع پسرفت وبازگشت به عقب ، بجای پیشرفت در حوضه سیاست وفرهنگ خواهد بود که با توجه به حضورگسترده مردم در انتخابات متعدد ، به مذاق اکثریت اقشار جامعه خوش نخواهد آمد و نشانه عدم شناخت کافی از خواستگاه وتمایلات جامعه می باشد.

واضع استکه حکومتهایی که برآراء مردم تکیه ندارند ، براحتی نمی توانند بسیج عمومی را دربرابر تهدیدات ورخدادهای مهم که با امنیت ملی آنها مرتبط می باشد شکل دهند ودر مقابل زیاده خواهی های قدرت های خارجی ، یا تن به خواسته های نامشروع آنها داده وتبدیل به یک مستعمره تمام عیارمی شوند(همچون بعضی از کشورهای حوضه خلیج فارس) ویا از ترس تغییر ساختار حکومتی ، ملت خود را باتوصل به زوراسلحه ،گروگان گرفته و با قطع ارتباط باجهان خارج ، ایجاد محدودیت وسلب آزادی های خدادادی به بهانه های مختلف ،کشورشان را محصور می نمایند(همچون کره شمالی) ولی تاریخ ثابت نموده چنین حکومت هایی درآخر تن به خواسته های بحق ملت خویش خواهند داد وهیچ گریزی از آن نیست ( همچون شوروی سابق واقمارش،تونس، لیبی،عراق ،افغانستان و... ).

با اینحال طی سی وپنج سال گذشته "جمهوریت" چنان در ساختار وتفکرات آحاد جامعه ریشه دوانده که نمی توان آنرا مورد تشکیک یا تضعیف قرار داد و از"اسلامیت" نظام ، تفکیک وجدا نمود لذا با تقویت و پاسداشت "جمهوریت" درکنار"اسلامیت" ، که نیرومندی واقتدار کشورعزیزمان ایران را در پی داشته وخواهد داشت ، تلاشی مستمر داشته باشیم و ازهرگونه افراط وتفریط در این خصوص پرهیز نماییم .

در این بین، حفظ جایگاه ومنزلت روسای جمهورکشورمان ،که در برهه هایی از تاریخ مملکتمان مورد تایید اکثریت ملت و تنفیذ رهبری نظام قرارگرفته و هر یک با تفکر ومنش خاص خود ، برگهایی از تاریخ این مرزوبوم را ورق زده وکارنامه عملکردشان مورد تائید بخشی ویا انتقاد بخش دیگری از جامعه بوده ومی باشد، از الزامات رفتاری درچارچوب جوامع مدنی وموازین اخلاقی این مرزوبوم می باشد.

نقدی منصفانه ، بدون کینه ورزی و کوته نظزی از کارنامه وعملکرد آنها در دورانی که کشور با تهدید ، هجمه ، محدودیت ودهها نوع فشار داخلی و وخارجی مواجه و به دلایل مختلف ،مطمعنا از بازگو نمودن آنها معذورند ، می تواند چراغی روشن برای حرکت دولت های بعدی باشد. سیاه نمایی کل کارنامه ویا تعرض به شخصیت حقیقی یا حقوقی هریک ازآنها به بهانه های سیاسی ونه منطقی ، دور از انصاف وجوانمردی می باشد و ذبح اخلاق در پای سیاستی کوراستکه روزی گریبان تعرض کنندگان را خواهد گرفت لذا به پاس" جمهوریت " حرمتشان را نگه داشته وفرهنگ عمومی جامعه را با انگ زدن ، تهمت ، توهین وعبارات شرم آور (؟) آلوده نکنیم ولااقل آزاده باشیم.

لذا می طلبد از وزن شخصیتی و محبوبیت هریک از آنها (با توجه به دوستدارانشان در جامعه) جهت ایجاد آرامش ، تقویت وفاق ملی وایجاد جبهه ای قوی ونیرومند درمواجهه با تهدیدات درونی (بیکاری،مشکلات اقتصادی ،معضلات فرهنگی و...) و بیرونی ( زیاده خواهی های قدرت های خارجی،رشد افراطی گری مذهبی و... ) که با آنها مواجه می باشیم به نحو احسنت بهره وری و استفاده نمود .

برچسب ها: "پاسداشت جمهوریت " ، شهاب زمانی ، فروردین