شبکه هایی که به یمن وجود تکنولوژی و فناوری پیشرفته و خلاقانه دنیای پرشتاب امروزی، از درون رایانه های پرحجم، سنگین و غیرقابل جابه جایی جاخوش کرده در ادارات و منازل بیرون آمده، سرکی شتاب آلود و گذرا به لپ تاپ های خوش خط و خال کشیده و درحال حاضر در وسایل کوچک و جمع و جور و اعتیادبرانگیزی به نام تلفن همراه، با هزاران شکل و شمایل رعنا و دلفریبشان، خوش رقصی و عشوه گری می کنند و قدرت و توانایی بی هماورد خود را در تجمیع، انتقال و بروزرسانی آراء و افکار کاربران رو به افزایش این قبیل فناوری ها به گونه ای حیرت انگیز و روزافزون به رخ می کشانند.

این پدیده گرچه آغازی کند در سال های ابتدایی قرن بیست و یکم داشته اما اکنون چنان رشد سرسام آور اعجاب انگیزی از خود به نمایش گذاشته که می توان به جرأت و بی واهمه اذعان داشت فردی نیست که به نحوی از انحاء از یکی از این شبکه های اجتماعی بر پایه اینترنت یا سیستم های دیگر ماهواره ای و تلفن های همراه استفاده نکرده یا شاهد استفاده از آن نبوده باشد.

شبکه های اجتماعی مجازی در جامعه در حال گذار امرز ایران نیز آغازگر و ایفاکننده نقشی پیشرو و موتور محرکه خواست های متنوع و عمومی اجتماعی شده است که این خود سبب فراتر رفتن الگوی ارتباطات فردی و گروهی از شکل ساده و سنتی آن به صورتی پیچیده، مدرن و حتی به تعبیری فراملی درآید.

بارها و بارها از زبان صاحبنظران این حوزه شنیده شده است که کار به جایی خواهد رسید که شبکه های اجتماعی تعریف و توصیفی تازه و متحول کننده از حیات فردی و جمعی ارایه و نمایش خواهند داد. به معنای دیگر سخن، در آینده نزدیک هرچه در عالم واقع و حیات موجود رخ می دهد؛ در فضای مجاز و انتزاعی شبکه های اجتماعی قابل ترسیم و ردیابی خواهدبود.

همزمان با همه گیر شدن این پدیده قرن بیست و یکمی شاید سخنی گزاف و باطل نباشد اگر بگوییم تبدیل تهدیدهای در ظاهر ترساننده و فلج کننده آن به فرصت های ناب و سرنوشت ساز برای جامعه، تغییر نگرش ساختاری و ریشه ای مردم، مدیران و مسئولان دولتی را می طلبد تا با دیدی ژرفا سنج و فرانگرانه و به دور از حب و بغض به این پدیده جهانی کننده فرهنگ ها بنگرند و به جای تشویش و هراس از افکار و اوهام تهدید پندارانه، توطئه انگارانه و دشمن محورانه به سمت و سوی خلق بستر و فرصتی بدیع سرشار از منفعت و سودآوری برای گسترش و تحکیم پایه های فرهنگ اصیل، غنی و پررمز و راز ایرانی – اسلامی میل و سیر نمایند.

مثال بارز و مصفای این مدعا را می توان همتی صادقانه و متکی بر باورها و سنت های اصیل ایرانی – اسلامی در عصر عاشورای 93 در شهر تاریخی شوشتر دانست که پیشنهادی کوتاه و موجز در قالب چند کلمه در یکی از گروه های اجتماعی مجازی فعال در مسایل شهری، چنان پاگرفت و بالید و سر بر آورد که موجد حرکتی بی بدیل، مردمی، همگرایانه و مشارکت جویانه شد و شاید در تاریخ اجتماعی معاصر شوشتر، این حرکت از اولین نمونه های همیاری و مشارکت جمعی افرادی از هر جنس و سن و پایه اجتماعی بود که مجال بروز و ظهور و خودنمایی می یافت.

ناگفته نماند در این مسیر، رسانه ها، اهالی قلم و فعالان شهری و اجتماعی نقشی پررنگ و ماندگار ایفا نمودند و در هر صورت هرچه بود خلق موج و حرکتی شورانگیز و ناب بود که از درون مردم جوشید و مسئولین را نیز با خود همراه نمود و ممارست باهم بودن و ساده انگاشتن هر کار درظاهر سخت را در فضایی آکنده از معنویت و دیگرخواهی به منتها درجه مثبت خود به انجام رسانید.

از ظرفیت های عظیم این شبکه ها و گروه های اجتماعی مجازی می توان در همه زمینه ها و حوزه های روابط و تعاملات فردی، گروهی و شهروندمدارانه استفاده موثر و واقعگرایانه کرد.

و البته روزی فراخواهد رسید که هر چه در عالم واقع می اندیشیم، چه نیک و چه بد، ماحصل خیر و شرش را در عالم مجاز و انتزاع، بی برو و برگرد برداشت خواهیم نمود.

یاعلی مدد + روزبه خدادادی

برچسب ها: شبکه های اجتماعی مجازی ، آزمون ، عاشورا ، شوشتر

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه