ظرفیت سازی در کشت و صنعت کارون

شوشان - عبدالرحیم سوارنژاد:

شهرستان شوشتر یکی از تاریخی ترین شهرهای ایران است که با وجود داشتن ظرفیت های مناسب سرمایه گذاری و استعدادهای بالقوه ای که با کمترین هزینه می توان به فعل در آورد و تولید ثروت نمود، اما متاسفانه در برنامه ریزی هایی کلان ایجاد پروژه های ملی در این منابع عظیم به خوبی دیده نشده است و از این ظرفیت مناسب با بازدهی مطلوب غفلت گردیده است و اگر هم اقدام به امری نموده اند به دلیل عدم مطالعه دقیق و بی توجهی به نیروهای مجرب بومی و بدون اعتنا به مراکز علمی موجود علاوه بر زیاندهی بسیاری از سرمایه های مردم نیز پایمال گردیده و امیدها را بر باد داده اند.

مانند سد گتوند که نگرانی جدی تمام کشاورزان و سرمایه گزاران خوزستانی است و نگاه های امیدوار را به یاس مبدل نموده است! یا شاید مدیران دولتی و نمایندگان قانون گذار نتوانسته اند مدیران بالادستی را در این جهت متقاعد یا منابع موجود اقلیمی را بدرستی معرفی نمایند تا در برنامه های توسعه کشور به خوبی لحاظ و دیده شوند! نتیجه این غفلت و فراموشی را می توان در وضعیت اشتغال و مطالبات انباشته و بر زمین مانده اهالی این شهر به عینه مشاهده کرد که با این چشم انداز و برداشت ها از شرایط پیش رو روز به روز بر بی اعتمادی عمومی به دستگاه های اجرایی افزوده می گردد.

لازم موکد است که مسئولین با مطالعه همه جوانب و نیاز سنجی اجتماعی برای برون رفت از این وضعیت و امیدبخشی به نیروهای جوان و مولد راهکارهای ضربتی ارائه کنند و با اجرایی نمودن شتابنده راهکارها به عنوان یک عنصر آرام بخش فضا را برای بازیابی اعتماد عمومی و تدوین برنامه های دراز مدت در راستای اشتغالزایی آماده و فراهم نمایند. یکی از منابع موجود در شهرستان که همه نگاهها به آن دوخته شده است و می تواند با ظرفیت سازی جدید تا حدی اقناع جمعی را فراهم کند مجتمع کشت و صنعت کارون با بیش از پنجاه هزار هکتار زمین حاصلخیز کشاورزی می باشد که با وجود تلاش مدیران در تدوین برنامه مناسب و رشد تولید و بهره وری از امکانات اما نتوانسته است افکارعمومی را با خود همراه سازد.

حاکمیت چنین امری در آینده وضعیت مجتمع کارون را با چالش جدی روبرو ساخته است و بسیاری از موانع موجود حاصل این نگرش در روند توسعه است ، فقدان سرمایه گزاری و مراکز صنعتی در شهرستانهای شوشتر و گتوند موجب افزایش توقعات از مجتمع کشت و صنعت کارون به عنوان بزرگترین مرکز تولید شکر در کشور گردیده است که باید در این خصوص توجیه منطقی یافت و پاسخ داد وبرنامه ریزان و مدیران مجتمع باید شیوه و نگرش توسعه را به این سمت و سوهدایت کنند تا خروجی مناسبی برای برآوردن توقعات منطقه ای و تبدیل واکنشها به کنش تعاملی گردند، از درون این پاسخ به افکارعمومی تولید ملی رشد می یابد و می توان به آیتمهای مندرج در برنامه دست یافت.

دردآور آنجاست که مدیران و نخبگان اجتماعی نیز به این چالش جدی در روند برنامه ریزی بی توجه هستند و با نگاه آرمانگرایانه به شرایط زیست محیطی و عوامل انسانی منطقه ای و استعدادهای بومی و اقناع افکارعمومی توجه ای نداشته و آنها را به حاشیه رانده اند که با تفکر توسعه ای منافات دارد و در دراز مدت به نتیجه متناسب با برنامه منتج نمی گردد .

 اخیرا" که نماینده مردم شوشتر و گتوند در مجلس شورای اسلامی در این امر ورود کرده است تا تدوین برنامه توسعه متناسب با ظرفیت شهرستان و شناخت الزامات برنامه تدوین گردد همان کسانی که عامل ایجاد فضای امروز هستند بدون توجه به شرایط اشتغال، وضعیت اقتصادی، بهره وری منابع و آینده نسل جوان و نیز بدون اینکه به وضعیت اسفبار موجود شهرستان اعتراف نمایند و چاره جویی شود سعی دارند با منحرف کردن اصل توجه به توسعه شرکت کارون با ایجاد شرایط تقابلی و دامن زدن به مسائل قومی مانع از تغییر وضعیت موجود گردند تا هزینه ریسک پذیری سرمایه گزاران را بالا برند و با تضعیف نگاه موجود که به تدوین برنامه در راستای توسعه و ظرفیت سازی می اندیشد به تقویت فرار سرمایه ها از این شهرستان دامن زده شود.

 قطعا همراهی مردم با برنامه منوط به خوش بینی به آینده، تاثیر در اقتصاد شهری خانوار و اعتماد به کارگزاران است. در حال حاضر ضمن تشویق سرمایه گزاران جهت انجام و اجرای پروژه های مناسب گردشگری ، صنعتی،آموزشی و...تلاش کنیم با ایجاد فضایی مبتنی بر اعتماد و خوش بینی به ارتقا وضعیت مجتمع کارون و راه اندازی صنایع جانبی بیندیشیم تا امید برای فردای شوشتر فراهم کنیم و از حدس و گمان بپرهیزیم که فردا با امید در دستان جوانان است، اندکی تامل کنیم و بدانیم که حق شوشتر بیش از این است.