اینستاگرام شوشان
شوشان تولبار
آخرین اخبار
اینستاگرام شوشان
شوشان تولبار
کد خبر: ۶۳۴۹۵
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۵ - ۰۹:۰۱
نوشتاری از دکتر حسن دادخواه
سال های سال، با آسیب های اجتماعی با روش های تنبیهی و چکشی برخورد کردیم و آن را عارضی و موقتی تلقی نمودیم...
شوشان/ دکتر حسن دادخواه

اجتماع انسان ها یا جامعه انسانی، که از فرد فرد شهروندان تشکیل شده است، به مانند و مثابه یک موجود زنده است، یعنی از وضعیت و چگونگی محیط و پیرامون خود اثر می پذیرد و همچون یک کالبد زنده، رشد و نمو و سستی و رکود به خود می بیند. این اجتماع و جامعه، همچون یک فرد انسانی از روح و بدن یا بدنه آمیخته شده است. روح و بدن آن بیمار می گردد یا فربه می شود‌‌. به دیگر سخن، جامعه انسان ها در ورای شعارهای معنوی و لاف و گزاف های بزرگ، تابع یک سری شرایط زیستی و نیازهای مادی است و از این رو، کلیه تصمیمات اقتصادی، سیاسی، فرهنکی کلان کشوری بر قوت یا سستی آن تاثیر بلندمدت و تدریجی دارد.

بر این پایه می توان گفت که یکی از راه های آزمودن میزان درستی و کارآمدی و سودمندی تصمیمات و سیاست های کلان در یک کشور، همان وضعیت اجتماعی و آسیب ها و قوت های موجود در جامعه انسانی آن سرزمین است.

نیک روشن است که شناخت و بررسی و واکاوی وضعیت اجتماعی یک کشور نیازمند اتخاذ روش های علمی و منطقی است تا بدور از جانبداری یا جزم اندیشی، بتوان به شناخت کامل و یافتن راه های درمان آسیب ها پرداخت.

امروز از لابلای گفته های مسئولان عالی رتبه کشور پیرامون نشانه های بحرانی بودن وضعیت اجتماعی جامعه ایران، می توان دورنمای وحشتناکی از آسیب های اجتماعی را دریافت نمود.

سال های سال، باور کردن وجود پاره ای از آسیب های اجتماعی در جامعه ایران بسیار دشوار بود و گاهی کوشش می شد تا این آسیب ها نادیده انگاشته شود ولی اکنون، نشانه های آسیب های اجتماعی در ایران آنقدر آشکارا چهره زشت خود را به نمایش در آورده است که چه بسا نجات و گریز از آن، بسیار سخت حتی غیر ممکن باشد.

سال های سال، وجود آسیب های اجتماعی را ویژه جوامع غربی و به اصطلاح خودمان، جوامع مادیگرا می دانستیم و آن را از جامعه مسمّا به جامعه اسلامی دور می انگاشتیم. سال های سال، با آسیب های اجتماعی با روش های تنبیهی و چکشی برخورد کردیم و آن را عارضی و موقتی تلقی نمودیم. سال های سال به اشتباه گمان می کردیم که فراگرفتن و گسترش آموزه های دینی و انجام مناسک و عبادات برای دور نگه داشتن جامعه و افراد، از آسیب ها بسنده می کند.

برای درس آموزی از کوتاهی ها و اشتباهات و فرصت هایی که تاکنون در باب شناختن آسیب ها و اقدام منطقی و علمی برای درمان آن از دست داده ایم، لازم است به خطا و تشخیص های نادرست گذشته، اعتراف شود و در پی یافتن راه حل های ریشه ای برآییم.

به نظر می رسد که بی اعتنایی به علوم انسانی و اجتماعی و نپذیرفتن تجربه های بشری در شناخت مسایل انسانی، نخستین و مهمترین عامل گرفتار آمدن به چنبره آسیب های اجتماعی و بحرانی شدن آن است.

از این رو، توجه به رهنمودهای این علوم و آزادگذاشتن محققان ایرانی در بیان واقعیات و آسیب های جامعه، می تواند مسئولان کشوری را در درمان آسیب های اجتماعی یاری کند‌.

در گام بعدی، تجدید نظر در پاره ای باور های ناکارآمد و بازنگری در سیاست های داخلی و خارجی و برنامه های اقتصادی و فرهنگی می تواند بخش مهمی از آسیب های اجتماعی را کنترل و درمان کند.

comment
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
انتشار یافته: ۱
comment
comment
خ م
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۶:۳۷ - ۱۳۹۵/۱۱/۰۴
comment
0
0
comment سلامدو سپاس
نام:
ایمیل:
* نظر:
اینستاگرام شوشان
شوشان تولبار