دکتر شیخ را در آینه ی تعاریف و جملات مرحوم پدرم یافتم. نخستین دیدارم با دکتر شیخ به مراسم نکوداشت علامه شیخ پدر بزرگوار ایشان برمی گشت که از سوی پدرم و در زمان حیات علامه در شوشتر به سال 1375 برگزار شده بود. متاسفانه دیری نپایید که جهان تشیع، جهان اسلام واگر بگویم جهان علم که خطا نگفته ام، سوگوار رحلت علامه شد.

دکتر شریعتی پیشتر گفته بود که ایشان، کوهی از علم در شوشتر است. مرحوم پدرم نقل می کرد عرض تسلیت دکتر شیخ در پی تلفن، او را از عروج آسمانی ستاره درخشان شوشتر آگاه ساخت. همکاری و هماهنگی بی نظیر پدرم در مقام امامت جمعه و دکتر شیخ در کسوت نمایندگی مجلس فرصت بی نظیری را در خدمت به مردم شوشتر فراهم آورده بود به گونه ای که رشک برخی ناخرسندان را در پی داشت. این جماعت، پدرم را به همکاری همه جانبه با نماینده ی مجلس متهم ساختند که به باورشان، خرده ای بر او گرفته اند. آن گاه که پدرم آنان را خاطر نشان ساخت که آیا خبرتان هست که دکتر شیخ پدر شهید مفقودالاثریست که تنها پسرش و تنها وارث ذکور علامه شیخ است؟ تواضع و فروتنی دکتر شیخ همچون دیگر پدران شهید هیچگاه او را بر آن نداشته بود تا خون فرزند شهیدش را بهانه ای جهت کسب مقام و موقعیت های دنیوی و رقابت های انتخاباتی قرار دهد.

تقدیر را آن شد تا دیدار تازه ام با دکتر شیخ نازنین به سال گذشته به گاهی برگردد که ایشان بزرگوارانه جهت تسلیت دوست و به تعبیر خودشان، برادرشان یعنی مرحوم پدرم در منزل حضور یافتند. خاطراتشان با پدر را مرور کردند...از خاطراتش با هم بحث و هم حجره اش، مرحوم حاج سید مصطفی خمینی فرزند امام راحل سخن گفت. خاطراتی از دورانی که چه بسا اگر هر یک از ما داشتیم در بوق و کرنا می نمودیم و تلاش می کردیم که ثمراتش را بهره ها ببریم...اما او متواضعانه آن ها را به تاریخ سپرده بود و آن گاه که کنجکاوانه از تاریخ آن خاطره ها پرسیدم به مزاح با تبسمی شیرین پاسخم داد که 1324 ،در آن دوره تو هنوز در این دنیای هستی پای نگذارده بودی و پاسخ گفتم دکتر جان آن دوره،من که هیچ ،پدرم نیز تازه پای به عرضه حیات گذارده بودند. من همیشه ایشان را دانشمندی بااخلاق با خصوصیات معنوی و روحانی می دیدم. آنگاه که پرسشگرانه پرسیدم چرا از کسوت روحانیت خارج شدید؟با فروتنی خاص پاسخ دادند که وظیفه ی بسیار خطیری بود.

به نقل از پدرم خاطره ای از نجف و در مقام تجلیل از علامه شیخ را برای ایشان گفتم خاطره ای که به تعبیر پدرم یکی از کرامات علامه بود و ایشان به همین بهانه خاطره ای از پدر بزرگوارشان نقل نمودند که در اینجا با کسب اجازه از محضر ایشان آن را بهانه ای می کنم در یاد و خاطره علامه بزرگوار شیخ شوشتری رحمت الله علیه.

به نقل از یکی مریدان علامه خاطره زیر را بازگو نمودند: به گاهی که قصد دیدار علامه را داشتم از سر راه مقدار میوه تهیه می کردم و تقدیم علامه می نمودم. ایشان گفتند فلانی! در بازار قارچ هم هست؟ و من پاسخ گفتم بله آقا هست. از منزل ایشان روانه بازار شدم اما به یاد آوردم که فصل قارچ نیست اما نومیدانه بازار را بالا و پایین می رفتم و در فکر بودم که چرا گفتم قارچ هست. در این خیالات بودم که شخصی نزدیکم شد و گفت قارچ می خواهی؟در عالم خودم بودم و گفتمش خیر. دگرباره سوال خود را تکرار نمود. به خود آمدم و سراسیمه گفتمش که بلی بلی قارچ می خواهم. قارچ ها را گرفتم و دو ریال(یا دو تومن.تردید از من است) پرداختم و دگر باره رهسپار منزل علامه شدم و قارچ ها را تقدیم او نمودم. آقا قارچ ها را از من گرفتند و آن گاه اندک زمانی به من خیره شدند و فرمودند فلانی! فروشنده دو ریالش (یا دو تومن) را هم گرفت. بهت زده شدم که ایشان از کجا خبر دار شده است؟ علامه، شگفت زدگی مرا که دیدند فرمودند فلانی من قارچ نمی خواستم و می دانستم که فصل آن نیست. من می خواستم امام زمان را نشانت دهم.

به امید سلامتی و شفای عاجل دکتر شیخ عزیز که این روزها در بستر بیماری قرار دارند و مسالت علو درجات از درگاه باریتعالی برای علامه شیخ شوشتری رحمت الله علیه.

برچسب ها: دکتر محمد علی شیخ

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه