«دیدی در شهر بغلی فلان پروژه را چه کرده اند!؟ چقدر زود تمام کردند؟ دیدی نماینده فلان شهر چطور برای مردم شهرش کار می کند!؟ دیدی در فلان استان و در شهر فلان چقدر همه جا تمیز و پاکیزه است؟ دیدی می خواستیم در شهرمان این کار را بکنیم فلانی یا فلانی ها نگذاشتند؟فضای سبز فلان شهر را دیدی چقدر زیباست و دلنشین؟ مردم فلان شهر را دیدی چقدر مهمان نواز اند؟ اما در شهر ما فلان است بهمان...!»

همه ما از این دست جملات و حرف ها روزانه چندین بار از دوست و آشنا می شنویم و شاید بعضاً خودمان هم دم قضیه را بگیریم و از این صحبت ها و نظرها داشته باشیم! همه کارهایی که در شهرهای دیگر انجام می شود را مثبت و بزرگ می دانیم و هرکاری در شهر خودمان صورت گیرد کوچک و صرف هزینه الکی و... است. هر کاری انجام نمی شود مقصری برایش پیدا می کنیم. فلان شهر و فلان مسئول و فلان کس مانع فلان کار ما شد.

اگر گشتی در مطالعات روانشناسی و جامعه شناسی بزنیم می بینیم که یکی از مهم ترین و در واقع از اولین اصول موفقیت هر فرد و هر جامعه، مسئولیت پذیری است! مسئولیت همه چیز به طور 100 درصد! اگر اتفاقی در شوشتر نمی افتد، و برخی مسائل ابتدایی لاینحل مانده خودمان مقصریم نه کس دیگر. اگر نیروهای غیر بومی در شوشتر در حال کارند ما مقصریم که مطالبه نداشته ایم. ما مقصریم که اقدامی برای جلوگیری از این کار انجام نداده ایم. اگر فضای سبز ما فضای زرد است، خودمان مقصریم که از شورای شهر و از شهردار نخواسته ایم. اگر نماینده اشتباهی دارد یا توانایی حل مشکلات را ندارد خودمان مقصریم که وی را انتخاب کرده ایم و احیاناً مطالبه گری نمی کنیم... و هزاران مورد دیگر که با آن ها سر و کار داریم.

مقصر یک نفر و یک مسئول نیست. مقصر شهر بغل دستیمان نیست. مقصر فلانی در تهران نیست. مقصر خودمانیم... اگر این را پذیرفتیم و بهانه ها را کنار گذاشتیم چندین قدم به موفقیت نزدیک خواهیم شد. موفقیت یعنی توسعه شهرمان و رفع مشکلات.

حساب حساب دو دوتا چارتای خودمان است. اگر از نتایجی که تا الان در شهرمان گرفته راضی نیستیم، پس باید رویکرد و اقدامات متفاوتی انجام دهیم تا نتایج دیگری به دست آوریم. در غیر این صورت و اگر رضایت داریم پس باید همین اقدامات را ادامه دهیم. اگر به انجام کاری که همیشه می‌کردیم ادامه دهیم، همان را به دست می‌آوریم که همیشه به دست می‌آوردیم.

تا الان غُر زدن و بهانه آوردن و مقصر کردن این و آن تخصص مان شده و همه چیز را به این طریق می گذرانیم. اما بیاییم از الان رویه مان را تغییر دهیم. حداقل امتحان کنیم ببینیم نتایج چه می شود. هر اتفاق کوچکی در شهرمان رخ می دهد، خودمان را مقصر بدانیم و در صدد رفع آن تلاش و مطالبه کنیم.

قبول کنیم هرچه تا الان به دست آورده ایم خودمان باعثش بودیم. 100 درصد مسئولیت گذشته و حال را خودمان بر عهده بگیریم. از الان و از همین لحظه که این نوشته را می خوانیم، آینده را طور دیگر برنامه ریزی کنیم. از این به بعد مرغ همسایه را غاز ندانیم. هر کاری که در شهرمان انجام می شود، ارزشمند است و مهم و قابل تقدیر؛ هر کاری هم انجام نمی شود خودمان مسئولیت اش را برعهده بگیریم و انصافاً کسی را مقصر نکنیم. این اصل مهم را برای رسیدن موفقیت و توسعه شهری انجام دهیم. امیدوارم آینده ای همراه با موفقیت در شهرمان داشته باشیم.

برچسب ها: شوشتر ، محمد حسین موذنی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه