سیل در حال درنوردیدن استان خوزستان است و مانند ارتشی بزرگ ،لحظه به لحظه و روز به روز مناطقی را تهدید ،روستاهایی را فتح وشهرهایی را مجبور به تخلیه می کند. فشار مستمر سیل و مقاومت مردم و پشتیبانی نیروهای دولتی و نهادهای مختلف، صحنه های زیبا،غرورانگیز و گاه حزن آلودی را خلق می کند. اما چه کنیم که با تلفات کمتری ، این خشم طبیعت را پشت سر بگذاریم.

اساسا چنین موضوعاتی در قالب مدیریت بحران دنبال می شود و در کشور ما ساختارهای آن در سالهای اخیر در حال شکل گیری است. اما برخی نکات کلیدی که مدیران و دست اندرکاران ،فعالان رسانه و فضای مجازی ومردم باید رعایت کنند را می شود باختصار به آن اشاره کرد:

۱-اطلاع رسانی رسمی و مشخص بودن یک سخنگوی واحد ،نیاز اولیه برای مدیریت هر بحرانی است. تاکنون میکروفون این موضوع ،بصورت پراکنده توسط افراد رسمی مختلفی روشن شده است. هنوز هم دیر نشده است. شاید بحران اصلی هنوز نرسیده باشد. سخنگوی رسمی توسط استاندار یا وزیر کشور مشخص و معرفی شود. افراد مختلف مصاحبه های پراکنده ندهند و در صورت نیاز در چارچوب تعریف شده ای این کار انجام شود.

۲- فضای مجازی،رسانه ها و خبرگزاری ها کنترل شود. کانال ها و گروههای مختلف فعال،سایت ها ،روزنامه ها و رسانه های مختلف، مدیر مشخص دارند. با آموزش مناسب و اعلام پروتکل تعریف شده برای زمان بحران،از انتشار اخبار دروغ و بحران زا،جلوگیری شود. همگان باید در زمان بحران به این موضوع کمک کنیم.

۳-به مردم و فعالان فضای مجازی آموزش داده شود که اگر قرار است اخباری از یک منطقه داده شود که نیاز به کمک فوری دارد یا اعلام خطر می باشد همگی به یک آدرس مشخص ،ارسال شود. تا علاوه بر مدیریت موضوعات پراکنده ، از دوباره کاری و اعزام نیروهای اضافی جلوگیری شود و فضای روانی جامعه را ملتهب نکند. این واحد باید در مدیریت بحران یا استانداری تشکیل شود و ارتباط آن با واحدهای مدیریتی و عملیاتی تعریف شود.

۴- حجم نیروهای فعال در مناطق مختلف کم نیست. اما بصورت مناسبی مدیریت نمی شوند. چگالی نیروها در مناطق مختلف متعادل و بر حسب نیاز نیست.این موضوع باید مدیریت شود.

۵- حضور همه اقشار مردم در کمک رسانی کم نظیر است. از مساجد و پایگاهها گرفته تا سمن ها و سازمانهای مردم نهاد، از اقوام مختلف تا فعالان سیاسی با نگاههای متفاوت.

همچنین حضور همه ادارات دولتی،ارگانها و سازمانها،نیروهای نظامی و انتظامی و همه قوای کشور. بدلیل در اختیار داشتن منابع مختلف و دستور مستقیم، همه این گروهها در حال انجام وظیفه هستند و منتی بر مردم ندارند. کم رنگ کردن یا برجسته کردن کار گروهی در شرایط بحران در مقایسه با گروههای دیگر،کار مناسبی نیست. تحلیل و آنالیز اینگونه موارد را به بعد از بحران موکول کنیم.به همه روحیه بدهیم و تشویق کنیم.

بحران زمان مناسبی برای وزن کشی سیاسی نیست. ثبت و ضبط لحظاتی که می تواند به تقویت اتحاد ملی کمک کند ایرادی ندارد. عکس ها و تصاویری منتشر شود که وحدت عمومی را برانگیزد. تهدید را به فرصت تبدیل کنیم. متاسفانه تصاویری که این روزها منتشر می شود غالبا عکس این مسیر می باشد. برجسته کردن حضور برخی گروهها یا نهادها، و نادیده گرفتن سایر گروهها ،آسیب جدی به اتحاد ملی می زند و باعث تفرقه بیشتر می شود . بیان کردن موضوعاتی مانند :آریایی ها کجا هستند؟احزاب چرا نیستند؟چرا فقط فلان گروهها هستند؟ مقصر وزارت نفت است.مقصر سپاه می باشد و .... نه تنها حرف هایی بی اساس است بلکه ذهن ها را به سمت میدان مبارزه داخلی با هم سوق می دهد و نیروها را خنثی می کند. و حتی انگیزه ها را کاهش می دهد.

اعضای احزاب مختلف، جزئی از همین مردمند که یا از طریق ادارات و نهادهای مختلف و نیروهای نظامی مشغول به کمک رسانی هستند یا از طریق سمن ها ،پایگاهها و مساجد یا گروههای خودجوش دیگر. نیروهای نظامی سپاه و ارتش فرزندان همین مرز و بومند که ایثارگرانه ،ایفای نقش می نمایند.

میدان بحران میدان مبارزه سیاسی نیست که همدیگر را متهم کنیم. و نیازی به بیانیه های سیاسی هم ندارد.

بدنبال ایجاد مزیت رقابتی برای خود و استفاده از آن در پسابحران نباشیم. مردم بهترین ناظران هستند.

۶- جغرافیای بحران زده به مناطق مختلف تقسیم شود و برای هر منطقه مسئول مشخصی با وظایف تعریف شده انتخاب شود. لزوما مسئولین نباید مناصب تعریف شده دولتی یا حکومتی داشته باشند.

۷- نیازی نیست مدیران و مسئولان مختلف خود را گل آلود و خیس نمایند. آنها باید مدیریت کنند. نیازی به کار یدی آنها نیست. با کت و شلوار اتو کرده اگر به مناطق مختلف سر بزنند ایرادی ندارد. روحانیون و ائمه محترم جمعه باید از نفوذ خود برای جمع آوری امکانات لازم و ارسال به مرکز واحد تعریف شده ،استفاده نمایند. انداختن کیسه های پر از گل بر روی دوش، آثار کمتری از مدیریت و قدرت نفوذی اشاره شده آنها دارد.

۸- این بحران فرصت مناسبی برای اصلاح زیر ساخت ها و باز طراحی سیستم های مدیریتی در آینده است. استانداری باید تیمی از نخبگان و کارشناسان مختلف را مامور به ثبت و ضبط نقاط قوت و ضعف مختلف و واقعه نگاری کلیه اتفاقات در زمان بحران نماید و پس از بحران ضمن آسیب شناسی جدی، نظامنامه علمی تغییر رویکرد را با هماهنگی دانشگاهها و اساتید فن و سازمان مدیریت بحران کشور تبیین نماید. مشاوران مختلف استاندار و اساتید و دانشجویان می توانند در این زمینه موثر باشند.

۹- انتقاد از دولت یا سایر قوا و نهادهای حکومتی ، امری ارزشمند است که اگر در چارچوب مناسبی صورت گیرد و مدیران و مسئولان ، با نگاهی اصلاح گرانه برای ترمیم سیستم، به موضوع نقد نگاه کنند ، می تواند مسیر توسعه را هموارتر کند.

استاندار خوزستان یا هر مسئول دیگری ،دیر یا زود تعویض خواهد شد. وارد کردن شوک به سیستم مدیریتی استان هر چند هم ضعیف باشد در شرایط بحرانی به صلاح نیست. تقویت سیستم فعلی با قراردادن نیروهای دیگر در کنار سیستم، برای عبور از بحران، امر منطقی تری است. انتقادهای جدی و فشار به دولت برای تغییرات را به دورانی بجز شرایط بحرانی باید موکول کرد.

۱۰- پیشنهادات مختلف مردمی و بومی، در حوادثی مانند سیل،بخاطر اشرافی که مردم آن منطقه به جغرافیای آنجا دارند ممکن است در پاره ای موارد گره کشا باشد. محل جمع آوری این پیشنهادات باید توسط استانداری یا مدیریت بحران استان مشخص گردد.و سپس با تحلیل کارشناسی بهترین پیشنهادات انتخاب شده و اجرایی گردد.

برچسب ها: اخبار ایران ، اخبار خوزستان ، بحران سیل ، سیلاب در خوزستان ، قاسم امیری ، شوشان

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه