انتخابات بعنوان يك رفتار سياسی، مبيّن مرتبه ای از مشاركت سياسی است كه هر جامعه و هر فردی بر اساس فهم سياسی خود در جهت حمايت، اصلاح و تغيير در آن شركت می كند و بخشی از اراده ی مردم را در اداره امور به حكومت واگذار می نمايد، همانگونه که مستحضر هستید در آستانه یازدهمین دوره از انتخابات مجلس هستیم، این دوره که به مراتب از دوره های قبل حساس تر و تعیین کننده تر است تفاوتهایی بس اساسی با دوره های پیشین دارد، چرا که امروز ایران در وضعیتی قرار دارد که تحریم ها و تهدیدهای خارجی از یک سو و مشکلات و معضلات اقتصادی از سویی دیگر راه رسیدن به اهداف ایران را در حوزه ی مقاصد داخلی مشکل کرده است، اگرچه این مسائل در وهله ی نخست طاقت مردم را در امرار امور معیشتی نشانه گرفته اما هنوز امیدشان را از آنها نگرفته است. به عقیده ی نگارنده انتخاب یک فرد مُدبّر و البته مُجرّب و با سابقه بعنوان نماینده مردم می تواند این مسیر صعب العبور را سهل الوصول کند.

شاید تجربه و سابقه کلیدی ترین کلمات این مبحث باشند، این دو عنصر نقش بسیار مهمی در انتخابات پیش رو دارند.

آنچه از قوانین برمی آید، طول مدت هر دوره مجلس ۴ سال است، اما متأسفانه در عمل، ما شاهد مدت زمان دیگری هستیم. از هنگام شروع یک دوره مجلس حدوداً ۶ ماه صرف تصویب اعتبارنامه ها، تشکیل کمیسیون ها و آشنایی نمایندگان با یکدیگر می شود. از سوی دیگر یک سال پایانی مجلس، صرف فعالیت های انتخاباتی نمایندگان، مانند مصاحبه و سخنرانی در حـوزۀ انتخابیه خودشان برای موفقیت مجدد می شود، لذا اکثریت قریب به اتفاق فعالیتهای نمایندگان در سال آخر مجلس، منطقه ای است. علاوه بر این، در تمام مدت یک دوره، مجلس هر ۳ هفته یک بار به مدت یک هفته تـعطیل می شود و نمایندگان به حوزه انتخابیه خود می روند. در نتیجه، می توان با خوش بینی مـدت زمـان واقعی هر دوره را ۲ سال و نیم در نظر گرفت، و جالب است که حتی در این مدت نیز برخی از نمایندگان بـا آیـین نامه های داخـلی و روند کار مجلس، آشنایی نمی یابند.

حال فرض را بر این بگذاریم که در این وضعیت بحرانی (که پیشتر اشاره ای به آن شد) نماینده ای را به مجلس بفرستیم که هیچ سابقه ی اجرایی در مدیریت مسائل کلان نداشته باشد، یا اینکه به کلی هیچ آشنایی با ساز و کار مجلس در عمل و اجرا نداشته باشد، یا اصلا هیچ یک از نمایندگان او را نشناسند که بتواند مطالبات و منافع مردم خود را در مجلس قالب کند و یا به اصطلاح عامیانه بُرشی نداشته باشد، چگونه می تواند طی این مدت کوتاه یعنی ۲ و سال و نیم جامه ی عمل بر وعده هایش بپوشاند؟!

4 سال زمان لازم است که فقط خود را به مجلس ثابت کند و پس از آن به مردم! و این روند طبیعی کار در مجلس است.

پس در این وضع مجلس کسی را می طلبد که دغدغه ی شناخت نمایندگان و مشکل کسب تجربه و سابقه و یادگیری و دیگر مسائل مقدماتی از این قبیل را نداشته باشد.

تجربه ثابت کرده که گاه به سبب تعامل و اتحادی که نمایندگان (به پشتوانه ی شناختی که از هم دارند) ایجاد میکنند، سبب می شوند که جریانات به سود منافع مردمشان رقم بخورد، حال اگر نماینده ای به مجلس برود که به لحاظ تعامل و تجربه ضعیف باشد چه فرصت ها که ممکن است از دست بدهد.

بگذارید کمی صراحت به خرج دهم و مصداقی برای درک این موضوع بیاورم، در مجلس نهم بود که نماینده ای از شادگان به مجلس رفت، او به دلیل نداشتن تجربه کافی و تعامل و آشنایی با دیگر نمایندگان تمام تلاش ها و زحمات نماینده ی پیش از خود را به باد داد، و کاری هم برای شهر و مردم خود انجام نداد و اگر هم به زعم بعضی از طرفدارانش انجام داد، بر روی بقایای بنیان های نیمه کاره ی نماینده ی قبل از خود انجام داد و چیز جدیدی را در کارنامه نمایندگی خود ثبت نکرد و زمانی به عمق این فاجعه پی می بریم که نماینده ی بعد از او بخواهد کارهایی را که او خراب کرده در مدت محدود (۴ سال) اصلاح کند و این مسئله مانع از اجرای ایده ها و اهداف نماینده ی پس از او شد.

حال از همشهریان عزیز شادگانی ام می پرسم که با توجه به وضعیت و شرایط فعلی از میان کاندیدای حال حاضر در یازدهمین دور از انتخابات مجلس کدام یک را در حوزه ی نمایندگی با سابقه، مجرب، کاردان و شناخته شده در ایران و البته خوزستان می دانید؟

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه