ديروز در جمع مجازی دوستان فرهيخته ادبی و هنرمند موضوعی را مطرح کردم که سال‌هاست دوست دارم بسياری از المان‌های شهر اهواز مانند پل سياه سوژه اهل هنر از هر نوعش باشد, از شعر و داستان گرفته تا نقاشی و.. الی‌آخر, خيالم اين بود که کار زيادی در اين زمينه انجام‌نشده و چرا گاهي دوستان هنرمند در خصوص موضوع مهم این‌چنینی تنبلی می‌کنند, به ناگاه حجم بالايی از محتواهای انجام‌شده رو شد که انجام و اتفاقاً بخشی از آن‌ها روی‌هم انباشته‌شده و امکان نشر و يا برنامه ظهور آن‌ها نيست, ازجمله کتاب ارزشمندی بانام خيابان نادری, اهواز به روايت شاعران, که گفتند تأمین مالي نشر معطل‌مانده و منابع بسيار محدود آن تأمین نشده است و بين پاس‌کاری عده‌ای از دستگاه‌ها که مدام شعار فرهنگي سر می‌دهند ابتر مانده است, درجه نااميدي بين دوستان آن‌چنان بالابود که پيشنهاد بنده مبني بر پيگيري مجدد،فوري رد شد و گفتند به وعده و شعار آقايان اميدي نيست.

اتفاقاً عصر ديروز توفيق حضور در برنامه گراميداشت ثبت اهواز به‌عنوان شهر ميناي صائبين مندايي در کشور نصيبم شد، القصه يکي از متعلمین به‌صورت اتفاقي مشاور فرهنگي استاندار محترم شد و قدري از بحث‌های شيرين ايشان هويت بخشي به شهر و استان با مکتوب کردن و مستندسازی ملزومات موجود و داشته‌ها توسط اهلش بود و ذکر این‌که دولت‌ها هموار کننده مسير و بسترساز و اين اهالي هنر و خرد و ... هستند که بايد اين حرکت توسعه‌ای را انجام دهند, که البته صحبت‌های زيبا و قابل قبولي بود.

عليرغم ميل باطني اظهار عقيده بايد بگويم دو ماجراي ديروز يعني بين عمل هنرمندان در انجام‌وظیفه و تکليف و حرف‌های مشاور محترم همخواني نبود، يا لااقل در ماجراي ديروز اين همخواني وجود نداشت, البته بحث بنده حرف مشاور عزيز نيست در کل مشي عملي دولت‌مردان و مسئولان و نهادهاي اجرايي را می‌گویم که سال‌هاست به همین‌گونه است که وقتي هنرمند پا به راهروهاي آن‌ها می‌گذارد طور ديگري با آن‌ها برخورد می‌شود, طبع هنرمندان لطيف و به‌شدت سرخورده و منفعل و نااميد می‌شوند و از عوارض آن اين است که در هاله و پس‌کوچه‌های خود می‌تنند.

لذا از کليه مسئولان عزيز خواهش می‌شود که جهت شکوفايي و به قول دوست عزيزمان مکتوب کردن و مستندسازی و توليد محتواهاي فرهنگي و هنري و قابل‌دسترس، بنا به‌ضرورت و مقتضيات زمان بايد برنامه‌های مدون و شفاف و روشن وجود داشته باشد، چون کارها با شعار به سر نمی‌آید اما هنرمندان با سربه‌زیر می‌آیند.

قصد نوشته انتقاد به شخص و يا دستگاه مشخص يا ترويج ياس و نااميدي نيست , بلکه اعتقاد بر اين است بايد نواقص و نارسایی‌ها و انتظارها گفته شود تا شايد بتوان براي بهتر شدن اوضاع راه چاره‌ای يافت.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه