شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۹۸۰۴۷
تاریخ انتشار: ۰۹ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۱:۱۱
یادداشتی بر هزینه های تبلیغاتی نامزدهای انتخابات نمایندگی مجلس شورای اسلامی
شوشان خرمشهر: کمتر از هشت ماه دیگر به زمان انتخابات نمایندگی مجلس شورای اسلامی باقی مانده است.
در حالی که داستان انتخابات همواره با مبحثی به نام "هزینه های انتخاباتی کاندیداها" همراه بوده است و صحبت از انتخابات مجلس ،بحث منابع مالی که در این راه مصرف می‌شود را به دنبال داشته است. این موضوع برای مردم و حتی رسانه ها جذابیت داشته و جای سوال دارد.


معمولا قبل از هر انتخابات مهمی مثل انتخابات مجلس و یا ریاست جمهوری هر کاندیدا ستاد انتخاباتی برای خود تشکیل می دهد که وظیفه آن ستاد اجرای کارهای تبلیغاتی برای کاندیدای مورد نظر است اما گاهی افرادی را می بینیم که برای محبوبیت بیشتر و جذب رای گسترده تر مردم حاضرند هزینه های هنگفتی را بپردازند .

در برخی کشورهای دارای ساز و کار انتخاباتی قانونمند ،نامزد انتخاباتی میتواند با جلب نظر رئیس یک اتحادیه(اتحادیه های کارگری،معلمان و...)تعداد زیادی از آرای آنها راجلب کند هر چند در کشور ما نیز(به ویژه شهرهای کوچک)مشابه چنین رویدادی(البته در قالب فعالیت های قومی قبیله ای) فراوان رخ میدهد. 

باور این مطلب که فردی با هزینه ی چند صد میلیون تومان (و در حال حاضر مبالغ میلیاردی)فقط به قصد خدمت به مردم وارد کارزار انتخابات شود واقعا مشکل است. 

 حال باید دید دستیابی به کرسی نمایندگی برای یک داوطلب چقدر تمام می‌شود؟

«هرکسی بیشتر هزینه‌ کند راحت‌تر پایش به صحن سبز بهارستان خواهد رسید» این جمله‌ای است که بارها و بارها از زبان همه افرادی که در این پروسه درگیر هستند شنیده میشود، حتی این ماجرا تا جایی پیش می رود که گاهی گفته می‌شود اساسا این "پول" است که در انتخابات حرف اول را می‌زند؛ شاید هیچ گاه نشود در مورد اینکه چقدر این حرف ها منطبق با واقعیت است ، پاسخ قاطعانه ای داد  اما همانقدر که نمی‌توان حضور "همه ی نمایندگان" در پارلمان را نتیجه صرف هزینه‌های گزاف در انتخابات دانست ، ماجرای رد و بدل‌ شدن پول‌های هنگفت را هم نمی‌توان منکر شد.

نماینده شدن ،مانند هر فعالیت سیاسی و اجتماعی تبعات خود را دارد و رسیدن به کرسی‌های ساختمان هرمی بهارستان برای برخی خیلی گران‌تر از آنچه تصور می‌شود آب می‌خورد. معلوم نیست این نمایندگان بر اساس کدام قاعده ، سود و فایده، وارد چنین معامله‌ای می‌شوند چون با یک حساب سرانگشتی اگر حقوق هر نماینده را ۱۰ میلیون تومان تخمین بزنیم درآمد ۴ سال آن چیزی کمتر از نیم میلیارد تومان می‌شود؛و همین مسئله باعث ابهام میشود و این سوال در اذهان متبادر میشود که  برخی بر اساس چه منطقی برای دستیابی به این جایگاه، تا این حد هزینه می‌کنند و این از همان مجهولاتی است که برای پی بردنش دیگر نمی‌توان به حساب دودوتا چهارتا مراجعه کرد بلکه جوابش را باید در معادلات پیچیده و روابط و منافع حاصل از امتیازات نمایندگی جستجو کرد.


بررسی و کنکاش در خصوص هزینه‌های انتخاباتی بحث جدیدی نیست ،در دوره های اخیر مجلس از کسانی که صرفا با هزینه های بالا وارد مجلس شده اند می توان مثالهای زیادی را عنوان کرد.این مسئله همواره وجود داشته و فقط مختص به ایران هم نیست .شاید فقط در کشورهایی مانند سوئد و سوئیس که درآمد سرانه ی بالایی دارند هزینه های اینچنینی برای کسب رأی وجود نداشته باشد.
 اما مسئله ی مهم اینجاست که آیا بر مبالغی که به هر ترتیب وارد پروسه انتخابات می شود،نظارتی صورت میگیرد یا خیر؟

 "حکایت و ماجراهای خرید و فروش مستقیم رأی در این سال‌ها " هم مقال خاص خودش را می طلبد که فعلا در این نوشتار از آن چشم پوشی میکنیم .


همه این اتفاقات و حرف و حدیث‌هایش ناشی از پای لنگ نظارت است. موضوعی که هر بار نزدیک به انتخابات باعث می شود بحث "قرار دادن قانون و مقرراتی برای حل و فصل آن" داغ شود و پس از انتخابات دوباره به دست فراموشی سپرده میشود.

 پیشتر از این ، قرار بود لایحه شفاف‌سازی هزینه‌های انتخاباتی که وزارت کشور آن را به مجلس آورده بود جای خالی این قانون را پر کند ، اما این لایحه هم سرنوشتی بهتر از پیشنهادات قبلی پیدا نکرد و نهایتا در صحن مجلس متوقف شد.
هر چند با طرح اصلاح قانون انتخابات بار دیگر موضوع شفاف‌سازی هزینه‌های انتخابات به موضوع اصلی مباحث مجلس تبدیل شد، اما هنوز تکلیفی برای این موضوع مشخص نشده است و البته قرار است در ماه های باقی مانده تا انتخابات مجلس ، دستورالعملی برای افزایش نظارت‌ها از سوی مجلس به وزارت کشور ارائه شود.


کسانی که برای انتخابات مجلس اینطور هزینه های میلیاردی انجام می دهند بی تردید از سرمایه دارانی هستند که به دنبال دستیابی به مافیای قدرت میباشند.
چرا که این هزینه های بالا و جایگاهی که برای رسیدن به آن تلاش می کنند باهم متناسب نیست و میشود اینگونه برداشت کرد که یا مافیای فساد پشت این قضیه است و یا سوء استفاده هایی که می خواهند از این جایگاه ببرند.
 افرادی هم که برای حمایت و پشتیبانی از چنین نامزدهایی هزینه می کنند ، قربة الی الله کاری انجام نمی دهند و مطمئنا در برابر آن درخواست هایی دارند یا می خواهند از رانت نماینده برای پیشبرد کارشان در آینده استفاده کنند.
حدس زدن اینکه چه قول هایی بین نماینده و اسپانسر ها ردوبدل میشود که هر دو طرف این ریسک را می پذیرند و چنین پول هایی را خرج میکنند،کار سختی نیست!

آیا نماینده ای که با چنین رویکردی در فرآیند انتخابات پیروز می شود،  می تواند در خدمت مردم حوزه انتخابیه خود باشد یا وامدار اسپانسرهای خود وپیگیر منافع آنها خواهد بود ؟؟

و کلام آخر...
  با توجه به دغدغه جامعه در حوزه اقتصادی ،پیشنهاد میشود تبلیغات کاندیداها که هر دوره با مصرف زیاد کاغذ همراه هست به سمت تبلیغات اینترنتی برود و بیشتر تبلیغات در فضای مجازی صورت بگیرد تا در این بحران قیمت کاغذ کمکی به این صنعت کرده باشیم و امید آن میرود روزی برسد که عامه مردم به جای توجه به تبلیغات مالی و هزینه های گزاف برخی کاندیدا ها به تخصص، دلسوزی،سابقه و شایستگی و توانمندی فرد رأی بدهند انگاه خواهیم دید ، وضعیت امروز ما چقدر تغییر مثبت خواهد کرد.

رؤیا اکبری
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار