شوشان - محمدسعید بهوندی :
دیروز دوستی بهم گفت: فلانی چرا شبها نمیای ستاد انتخاباتی آقای فلانی؟ گفتم: مگه حتماً باید بیام، من که اتفاقاً قصدم هست بهش رای بدم؟ گفت: آره، حتماً! آیا انتظار نداری که وقتی پیروز شد، بصورت درست و حسابی و جدی واست کاری انجام بده؟! گفتم: ببین دوست عزیزم، اینم از شوربختی و انحرافات روزگار ماست. زیرا نماینده بجای اینکه تمامی هوش و حواسش به مطالعه و کنکاش برای به تصویب رسوندن قوانینِ مطلوب و ریلگذاری برای اجرا و نظارت دقیق و مستمر باشه، باید گیوههاشو بپوشه و اداره به اداره، دنبال کاریابی و کارچاقکنی واسهی اونایی باشه که خودشو بهشون مدیون میدونه! البته از نظر بنده، رفتن به ستادها به هیچ وجه نه امر خلافیه و نه مذموم و نه ناپسند. امّا اون چیزی که ناشایست و زجرآوره، اینه که؛ عدهای "ابنالوقت"! بین مردم شایع کنن که؛ هر کس ستاد فلانی نیاد و یا در کاروان هواداران به دنبالش این ده و اون قَصَبه سوار و پیاده نشه، چیزی از غنائم پس از پیروزی نصیبش نمیشه. بنظرتون ما اسم این فاجعه رو که دوره به دوره داره بدتر و زشتتر میشه، چی بذاریم؟!