شوشان - عبدالرحمن نیک سرشت :
یک روزنامه نگار اهوازی که بخاطر شکایت چند مدیری که توسط ایشان نقد شده بود و پایش به دادگاه کشیده شد؛ در دفاع از نقدهایش به قاضی پرونده گفت؛ از نقطه نظر کار رسانه ای، این گونه نقدها، به هیچوجه نه توهین محسوب می شوند و نه از مصادیق نشر اکاذیب هستند، چون، موضوعیت نقدهایم در دفاع از حقوق اجتماعی و نه از سر اختلافات شخصی است.
ایشان به قاضی رسیدگی کننده به پرونده اش گفت؛ وقتی یک مفهوم سیاسی، مثل کالایی شدن مناصب دولتی بصورت یک عادت مألوف در استان خوزستان در آمده است و منجر به داد و ستدهای غیرقانونی در امر توزیع ثروت، رانت و شأن اجتماعی می گردد و این نقیضه را مردم به عینه در خصوص اعمال تبعیض ها می بینند. در نتیجه؛ بدیهی است که مدیریت بی کفایت، باید از طریق رسانه ها به چالش کشیده شوند و شایسته است که مدعی العموم نیز از این کار استقبال کند و در واقع، دادگاه های محترم، به جای رسیدگی به توهین و یا نشر اکاذیب منتقدین، بهتر نیست که مدافع نقد و شفاف سازی باشند.
امروز در خوزستان به جهت پیشگیری از هر بحران و شورش کارگری، مقتضی است که بین رسانه ها و نهادهای ناظر و قضائی یک سری همکاری های دو جانبه صورت بگیرد.
بدون تردید مسأله ی حقوق و مزایای کارگران خوزستانی بر طبق مصوبات، باید از طرف کارفرمایان بخش دولتی و خصوصی محترم شمرده شود و بدون هیچ عذر و بهانه ای پرداخت گردد و همچنین منطقی نیست که کارفرمایان در مقام پاسخگویی به این قشر زحمتکش، اقدام به عدم تمدید احکام استخدامی نمایندگان آنها و یا تهدید خود کارگران به اخراج گردند.
الغرض، ناگفته نماند که بهترین گزینه های مصلحتی، از جانب متولین امور کار و رفاه اجتماعی، همانا، پیروی از قانون کار است، نه نجات کارفرمایانی که از بابت پرداخت حقوق های نجومی به اقلیتی از مدیران خود و دیگر ریخت و پاش های بی حساب و کتاب هزینه های غیرضرور به بحران مالی زیر مجموعه های خود دامن می زنند.