شوشان - محمدسعید بهوندی:
امشب(شهادت مولیالموحدین علی بن ابیطالب علیهالسلام بر موحدان عالم تسلیت باد) که لیلهالقدر هست و شب استجابت دعا، هرگز تشکر از خدای قادر و کریم یادمون نره، همون خدایی که نه فراموشمون میکنه و نه رهامون میکنه. نه قهر میکنه و نه درب خونهاش رو بر رومون میبنده.
حتی به روی کسیکه در سراسر عمرش تنها یه بار در خونهاش رو زده باشه. همین که دلت پاکه و با صداقت و از سر نیاز اومدی طرفش کفایت میکنه. اگه حتی هزاران درب رو قبلش کوبیده باشی و جواب نشنیده باشی، بهت نمیگه چرا دست آخر پیش من اومدی. تنها واسه خدای دلسوز و مهربونه که؛ اول و آخر، دیروز و امروز و فردا، دیر یا زود، دست خالی یا دست پر و... معنا و مفهوم نداره و این بهانهها مال ما آدماست.
تنها خداست که میگه حتی نیاز به بهانه هم نداری، تو فقط بیا و حتی نیاز نیست با زبان و کلام خاصی منو صدا کنی، حتی اگه؛" تو کجایی تا شوم من چاکرت، چارقت دوزم کنم شانه سرت/دستکت بوسم بمالم پایکت، وقت خواب آید بروبم جایکت/ای فدای تو همه بزهای من، ای بیادت هیهی و هیهای من، هم بگویی بازم قبولت دارم.
مهم اینه که بالاخره کلون درب خونهمو کوبوندی، خوش اومدی بنده ام، این خونه متعلق به تو هست، اینجا آرام گیر و دلخوش به توجه و نعمتهای من باش و هیچ حزن و اندوهی رو به دلت و روح و روانت راه نده، قول بهت میدم تموم نداشتههات و از دست دادنات رو به نحو شایستهای واست جبران کنم. فقط یادت باشه که؛" الا بذکرالله تطمئنالقلوب" تنها یاد منه که به معنای واقعی و پایدار آرامش رو واست ایجاد میکنه، تموم آرامشهای دیگه هر چند خوب باشن، امّا مقطعی و زودگذرن.
خدایا بابت دلسوزیات، بابت کمکهات، بابت اینکه هر وقت اومدم و چیزی ازت خواستم بهم نه نگفتی و بدیهامو به روم نیاوردی، در این شب عظیم و عزیز با تموم وجودم ازت تشکر میکنم و تنها آرامشم رو در وجود و لطف و عنایت تو جستجو خواهم کرد. شرّ این ویروس مرگبار و منحوس رو از سرمون کوتاه کن، به همهی انسانها سلامتی و عزتمندی و شادابی عطا کن و خودت ضامن و نگاهبان سرنوشت آیندهی فرزندانمون باش!.