وقتی خبر تخریب کامل اولین خانه از شهرک شوشترنو را شنیدم اصلاً تعجب نکردم، چون روشن بود که با توجه به بی خیالی و عدم حساسیت شهرداری و میراث فرهنگی شوشتر به این مجموعه، اتفاق بد بالاخره خواهد افتاد!
شوشان
علی زنگنه | عضور هیئت علمی دانشگاه:
وقتی خبر تخریب کامل اولین خانه از شهرک شوشترنو را شنیدم اصلاً تعجب نکردم، چون روشن بود که با توجه به بی خیالی و عدم حساسیت شهرداری و میراث فرهنگی شوشتر به این مجموعه، اتفاق بد بالاخره خواهد افتاد! اتفاقی که خاطر همه دوستداران معماری ایران و علاقمندان میراثهای ماندگار این سرزمین را مکدر کرد.
هر چند از لحاظ معماری نقدهایی تخصصی نیز بر این شهرک وارد شده ولی اگر بخواهیم منصفانه به قضیه بنگریم، اکنون زمان مناسبی برای بیان نگاههای نقادانه نیست بلکه هنگامه ی همدلی برای حفظ این میراث معماری معاصر ایران است. میراثی که «کامران دیبا» رویاهای شهرسازی خود را در آن محقق نمود و در سال 1365 با دریافت جایزه معماری «بنیاد آقاخان» نام معماری ایرانی را دوباره بر سر زبانها انداخت و 14 سال بعد نیز (۲۰۰۰ میلادی) با نظر هیئت داوران، در نمایشگاه آثار معماری و شهرسازی شاخص قرن به نمایش درآمد. اثر تحسین شدهای که در نمایشگاه دوسالانه ونیز و سپس در پاریس به نمایش گذاشته شد و اغلب نشریات معماری جهان نیز با چاپ تصاویری از آن به تمجیدش پرداختند.
درست است که طی سالهای گذشته و پس از واگذاری شوشترنو به ساکنین، دست اندازیها و تخریبات فروانی در این شهرک صورت گرفته؛ ولی حداقل برای حفظ آبرو هم که شده باید شوشترنو را حفظ کرد و در پاسداری از باقیمانده این اثر فاخر شهرسازی نباید غفلت کرد.
بی شک در این برهه زمانی نقش متولیان دولتی و سازمانهای پاسخگو - خصوصاً شهرداری و میراث فرهنگی - فراتر از صدور بیانیه و همنوا شدن با دلسوزان جامعه بوده و پیگیرهای موثر در جهت تحقق مطالبات مردمی و جلوگیری از آسیبهای بیشتر بر عهده این مسئولین است؛ هرچند، بر خلاءهای قانونی واقفیم!
تردیدی نیست که توجیه میزان اهمیت مسئله شوشترنو برای زیرمجموعه شهرداری و یا ثبت این شهرک به عنوان یک اثر ملی توسط میراث می توانست جلوی بسیاری از اتفاقات نامیمون را بگیرد و شاید این اولین تخریب، تلنگر خوبی برای پیگیری این پرونده مغفول باشد؛ پروندهای که گویا پنج سالی هست که بر روی میز مدیران سازمان میراث فرهنگی خاک می خورد.
امید است با مدیریت صحیح این مطالبهگری عمومی، نتایج مثبتی برای حفاظت از شوشترنو حاصل شده و پشتوانه ای مردمی برای پیگیری و اقدامات مسئولین باشد.