ايرانيان از سازندگان اوليه و مخترع قنات در جهان هستند و خوشبختانه كاريز در ١٥ ژوئيه ٢٠١٦ ميلادي در فهرست ميراث جهاني بنام ايرانيان به ثبت جهاني يونسكو رسيد

دستان معجزه گر مقنيان اصفهاني و يزدي و كرمان و قم با مهارت خاصي يك مجموعه از چاههايي در كنار هم حفر نموده ،تا آب حيات در دل كوير از مظهر قنات فوران كرده زمينهاي تفتيده كوير را سيراب كند و به مردمان آن ديار بوي زندگي و جاودانگي ببخشد

مبتكرين و اگاهان كاريز خوب مي دانستند كه قنات كوير با قنات كوهستان را به هم پيوند دهند و يا بقول مقنيان ازدواج كنند ، شيب زمين را از مادر چاه تا آب نما را با يك شيب ملايم به مسافت چندين كيلومتر كه گاهي قنات دو طبقه يا دو چشمه به هم بدوزند ، با استفاده از آجر قزاقي براي ديواره چاه و آجر ضربي براي طاق چاه ساخته بعد از تنظيم ضخامت ديواره هاي چاه در اواخر قنات با ساختن بند آب را در دل زمين محصور نموده تا به اندازه نياز منطقه آب را استخراج و به مردمان خود زندگي و سرسبزي ببخشند

اما به ناگاه همه چي عوض شد چشمان مردماني كه تا ديروز با نظامهاي احداث ، لاروبي ، دويل زني ، راهروهاي ورودي و ساختمان بند زمينهاي خود را غرق در آب مي نمودند بفكر همسايه خود حوضه آب خيز زاگرس چشم طمع دوختند

زمين و زمان را تغيير دادند و بجاي حفر قنات و استفاده از آبهايي كاريز به جان جلگه سرسبز خوزستان افتادند تونل كوهرنگ يك و دو و سه كندند ديگر ديواره هاي آبزي قنات خبري نشد و هرچه بود سد و تونل و انتقال بي رويه آب بود

دريغا كه انديشه و تكنيك پديدآورندگان قنات به يكباره به حفر تونل و انتقال بدون مجوز آب پرداختند و مديران ما را با تطميع ابقاء در پست هاي خود به غارت و كارون دزدي افتادند براي ما بلندترين سدجهان بنام غيور مردان {بختياري} ساختند و براي كوير تونل انتقال آب .

به ما گفتند كه فقط براي آب شرب انتقال مي دهيم اما آب ما سر از باغات پسته رفسنجان و مزارع برنج لنجان سر در آورد

براي كشاورز خوزستاني بخشنامه ممنوعيت كشت صادر مي كنند تا با اين آب صنايع فولاد و آب بر بسازند و اين خوزستان است كه نداي العطشش بلند شده و جلگه اي كه كسان كمر به تبديل آن به كوير برهوت شوره زار بسته اند

جالب است بدانيد در كشور جهان سومي هند براي انتقال آب از حوضه کریشنا بعداز ؛

ارزیابی جامع از تأثیرات اجتماعی و فرهنگی و بعد از به اطمينان رسيدن از میزان معقول بودن پروژه که در ناحیه مبدأ یا ناحیۀ تحویل آب، اختلال اجتماعی و فرهنگی قابل توجهی ایجاد نخواهد کرد

و بعد از تحقيقات مستمر و هدفمند كه به طور اكادميك توسط معتبر ترين جوامع دانشگاهي انجام شد تصميم به انتقال آب گرفتند با پيش شرط

((مزایای خالص از انتقال باید به طور مساوی بین منطقه مبدا انتقال و منطقه تحویل آب به اشتراک گذاشته شود.))

كه در خوزستان اينگونه نيست و انتقال ها بدون هيچ مجوزي انجام ميشود اينجاست كه انسان مي پرسد كه از فرهنگ استفاده از آب قنات تا فرهنگ سرقت آب با تونل بدون در نظر گرفتن حقوق حقابه بران اصلي و اوليه اين حوضه چقدر فاصله هست ؟

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه