کارون؛ رودخانهای که روزگاری از آن به عنوان پر آبترین، بزرگترین و تنها رودخانه قابل کشتیرانی کشور یاد میشد، امروزه به دلیل تغییر اقلیم، خشکسالی و کاهش بارندگی از یکسو اکوسیستم این رودخانه را تحت تأثیر قرار داده و موجب شده است که آب کارون در پایینترین سطح خود قرار گیرد و دخل و تصرف و تخریبهای انسانی از سوی دیگر، رودخانه کارون، این شریان حیاتی خوزستان را به انواع و اقسام مشکلات دچار میکند.
بر اساس اظهار نظر مسئولان محیط زیستی، کارون توان خودپالایی و جذب آلایندهها را از دست داده است. بر اساس گفته مسئولان، از ۲۳ نقطه ۱۷۰ لوله فاضلاب به این رودخانه تخلیه میشود.
همچنین تخلیه پسابهای نیشکر و دیگر فاضلابها، موجب ورود و افزایش برخی املاح شیمیایی در کارون شده است؛ که افزایش رشد نیزارها را در این رودخانه به دنبال داشته است.
کاهش سطح آب کارون به اندازهای بوده است که علاوه بر خشکی کامل رودخانه در برخی نقاط، به وجود آمدن جزیرههای کوچک و بزرگ، تابلوهای تعیین حریم و خطر غرق شدگی که روزگاری در گوشه و کنار کارون و در پارک ساحلی نصب شده بود، امروز با مرز رودخانه فاصله زیادی داشته باشند. این امر عرصه را برای دخل و تصرف در بستر کارون فراهم کرده است.
اینها تنها بخش کوچکی از دردهای امروز کارون است. درد و زخمهایی که به نظر میرسد برای التیامبخشی به آنها فرصتی برای وعده مسئولان متولی باقی نگذاشته باشد.