- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - ابوالفضل بابادی شوراب :
آه شهر من
شادی را کنون در انتهای کدامین کوچه ات سور میدهند؟
کجاست سلیمان نبی تا برآشوبد بر آنانی که مسجد عبادت عشق را چنین خوار خواسته اند؟
آی سلیمان برخیز
برخیز و همان یاران دیرینت را فرا خوان
که آدم دیگر خاک را
تنها به قصد مرگ
شکاف میدهد.
شعر از داریوش قاسمی
حضور برادر هنرمند سرشناس آ علی اسیوند در برنامه دورهمی و دیالوگ دردآوری که میان ایشان و جناب مهران مدیری صورت گرفت، اوج تراژدی مردمانی را در قاب تلویزیـون به نمایش گذاشت که همواره دلسوز و فدایی ایران بزرگ و اسلام عزیز بوده اند.
مسجدسلیمان بزرگ (مسجدسلیمان، اندیکا، لالی، هفتگل) دیار فاتحان قندهار، سرزمین تاریخی جوانان عدالت خواه ایران، مرکز خیزش مشروطه خواهی بختیاریان و حلقه اتصال جغرافیایی لرتباران و زاگرس نشینان، این روزها پر از غم و درد، غمی که از بی تفاوتی مسئولان به این شهر و دردی که از منفعت گرایی و خودخواهی متنفذین وابسته به این دیار ناشی می شود.
از کدام درد این جغرافیای محروم باید گفت؟ که قبلی ها نگفته اند؟ و البته مگر کسی هم آنها را می شنود؟ و بله ماحصل این نشنیدن ها و انجام ندادن ها برای آنکه مسجدسلیمان دوباره مسجدسلیمان شود، تبدیل به بغض و کینه شده و این بغض از زبان علی اسیوندها بدون بیان خواسته ای بیرون می آید و این اوج ناامیدی مردم به مسئولان را نشان می دهد.
مسجدسلیمان بزرگ و تاریخ ساز که تمام نفت و گازهای نشسته بر رگ ها و وجودش، موجبات آبادانی ایران و خاورمیانه را فراهم کرده، خود در فقر و رنج روزگار می گذراند و سهم مردمان بی آلایش این دیار از این منابع همجوار خود، آب جیره بندی شده و آلاینده های مصیبت بار نفت و گاز است.
مسجدسلیمان سرزمین غوطه ور در نفت، روزگاری بهشت اشتغال و زندگی در ایران و خاورمیانه بود و مردمانی از گوشه گوشه و با ملیت ها و مذاهب گوناگون در پی کسب فرصت های شغلی به قلب سرزمین لر کوچ می کردند و در خوش خوشان این دیار شریک بودند، اما چرا حالا کسی در غم و دردهای این بخش فراموش شده از وطن شریک نمی شود؟
مردمان این سرزمین گمشده در تراژدی تلخ تاریخ چرا باید از بیکاری و فقدان نشاط و سرزندگی رنج ببرند؟ اینان شایسته چنین محرومیتی نیستند! لایق تبعیض نیستند! آقایان بجای جاه طلبی ها و حضورهای گاه و بیگاه در عرصه های مختلف! کمی دردهای این جغرافیا را التیام بخشید!
