شوشان - نوید قائدی :
خدا را شکر ما مردم جنوب هنوز به اعتقادهای دیرین خود باور داریم و می دانیم در این دنیای فانی و زودگذر در دستگاه عدل الهی به کسی جفا نخواهد شد و به ریز و درشت اعمال ما انسان رسیدگی می شود و هر کس بی شک به حق و حقوق واقعی خود خواهد رسید.
در دادگاه عدل الهی قطعا به مناسب و سمت های این دنیایی که سبب شده مثلا فلان مسئول از ترس جان صاحب یک خانه هزار متری در جنب کاخ گلستان شود توجهی نمی شود.
شوی نیست ما مردم جنوب آمخته گرما و شرجی تیر و مردادیم، اما ساعت ها و روزها و هفته ها نشستن در کنار خیابان و دستفروشی کردن از ساعت ۵ بعد از ظهر کار طاقت فرسایی است و حداقلش این است که در طول این مدت باید از گرما چند لیتر آب خنک خورد و چند ده میلی لیتر عرق ریخت و لباس ها را خیس کرد،تا شاید لقمه نانی جهت معیشت و گذران زندگی روزمره حاصل شود.
وجدان من این روزها گرفتار یک سوال شده اساسی شده است،که صدها جوانی که با سختی و مشقت در کنار معتبر دستفروشی می کنند تا معاشی برای خود و خانواده دست و پا کنند، آیا در حال کسب ثواب هستند یا نه در حق کسبه جفا می کنند، یا نه ماجرا به گونه ای است که به دلیل بی تدبیری مسئولان کشوری در حق همگی این افراد چه دستفروش و چه کسبه و مردم عادیجفا می شود.
من بعید می دانم مسئولی که آبش سرد و نانش گرم است و در خانه چند صد میلیونی سکونت دارد،بتواند درد و رنج یک روزه جوان جنوبی را درک کند،این جدایی و فاصله دهه نود نوبر تمام دوران پس از انقلاب شده است، مسئولانی که در جلسات و تریبون ها شعار می دهند و اجتماعی که راه خود را می رود و در کوچه پس کوچه های آن خصوصا در خطه جنوب و شهر اهواز می توان واقعیت عریان این نوع زندگی های پر مشقت مردم را دید.
من احمدی نژادی نیستم و اتفاقا منتقد دوران ایشان هستم اما یک حرفش را خوب به خاطر دارم که می گفت حدود ۸۰ درصد ثروت کشور در تهران جمع شده است و باقی استان ها تقریبا ول معطلند،که باید گفت این حرف کاملا درست است،ای کاش در بسط عدالت اجتماعی و توسعه همگانی کشور که از شعارهای اولیه انقلاب اسلامی بوده اهتمام شود،مگر نه ایجاد شکاف های بیشتر و دور شدن های مداوم مسئولان و تهران نشینان با مردم اقصی نقاط کشور و گسست های بیشتر اجتماعی به نفع نظام اسلامی نخواهد بود.
نکته پایانی عرایضم که برایم بسیار جالب است این است که کلیه مسئولان تهران نشین در کار کار و تلاش و مجاهدت شبانه روزی هستند که زندگی خود را وقف مردم ایران زمین کرده اند،اما باز هم اوضاع همین است و گرانی و کسب معاش بیداد می کند،گاهی هم در خبرهای موثق می آید که فرزندان بعضی از این مجاهدان در اروپا و آمریکا و ملل دور دیگر در حال زندگی به بهانه تحصیل هستند در حالیکه پدران و مادران آن ها از مخالفات سرسخت این ملل هستند.