شوشان / علی عبدالخانی:
خوشحالی دوست من که معلم و جزو طبقه متوسط و پسرش در رشته ی پزشکی قبول شده بود، قابل مقایسه با پدری که بواسطه انبوه امکانات، کلاسها و وسایل مختلف کمک آموزشی، فرزندش را پزشک می کند! نیست.
پسر دوست من مسیر موفقیت را از سخترین راه طی کرد و آن را با اتکاء به تلاش، استعداد و توانائیهای ذاتیش بدست آورد، پس آن پدر حق دارد به چنین پسر سختکوشی افتخار کند. در مقابل هستند پدرانی که با تکیه بر امکانات خودشان سهل ترین و میانبرترین راه را پیش روی فرزندانشان قرار می دهند و اگر هم توفیقی حاصل بشود، درجه ارزش آن موفقیت قابل مقایسه با امثال فرزند دوستم نیست.
در روزگار حُزن و اندوهِ و اضطراب ناشی از کرونا و درحالی که اخبار شادکننده ی عمومی کمتر به گوش می رسد، خبری چندکلمه ای با این مضمون فضای رسانه ای استان و کشور را درنوردید و خوزستانیهای اصیل را شاد کرد:
" تیم فوتبال فولاد خوزستان آسیایی شد! "
هنوز ۳ روز از خبر شادی بخش آسیایی شدن تیم فولاد نگذشته بود که خبر بعدی با این مضمون بر فضای اخبار رسمی و مجازی مستولی گردید:
تیم فوتبال استقلال ملاثانی به لیگ دسته اول کشور پیوست !
پسرم زکریا فوتبالیست است و در لیگ جوانان و امید دسته اول کشور بازی کرده و در سال جاری نیز در لیگ برتر جوانان کشور برای یک تیم اهوازی توپ می زند. به همین دلیل و بطور طبیعی با تیم ها، مسئولان، مربیان، نقاط ضعف و قوت تیم ها، فشار مالی که اکثریت تیم های استان متحمل می شوند و بسیاری از نکات ریز و درشت که بر فوتبال استان حاکم است آشنایی نسبی دارم. اینها را گفتم تا فاصله ی واقعی خودم به فوتبال برای خواننده ی این یاداشت روشن شود.
آری، صعود فولاد و پیوستن آن به قهرمانان آسیا برایم بسیار خوشحال کننده بود اما از جهت معنوی این خوشحالی قابل مقایسه با صعود تیم ملاثانی به لیگ دسته اول کشور نبود زیرا پیروزی فولاد خوزستان از دل امکانات مادی و وفور خدمات و پشتیبانیهای مالی و رفاهی خارج شد و طبعاً چنین خروجی هرچند که بسیار فرحبخش است اما دور از انتظار یا اتفاقی شگفتی ساز و غیرقابل باور نبود.
فولاد با بهره مندی از آکادامی فوتبال منحصربفرد، استادیومی که در کشور کم نظیر است، پشتوانه ی مالی به حجم شرکت فولاد، باز بودن دست کادر فنی در خرید فوتبالیست های داخلی و خارجی، تجهیزات مختلف رفاهی، ورزشی و خدماتی و... این تیم با این مشخصات اگر اول نشود عجیب است.
این یک اصل منطقی و عقلانی است که همیشه نتایج را به " بود یا نبود امکانات " می سنجند که براین اساس نتیجه ی صعود فولاد به قهرمانان آسیا اتفاقی خوشحال کننده برای خوزستانیان اما بدلیل امکانات فوق العاده ی تیم و هزینه های هنگفت صورت گرفته برای آن، قابل انتظار بود.
اما تیم استقلال ملاثانی: این تیم با درایت و هدایت ایثارگونه و بدون شائبه مدیر یا مدیران آن و تلاش بی وقفه بازیکنان و کادر فنی و بدون اتکا به هیچ پشتوانه ی مالی دولتی، روند بقاء و ارتقاء خود را قدرتمندانه طی کرد.
از جهت مُزد و امکانات رفاهی مربیان و بازیکنان، استقلال ملاثانی قابل مقایسه با همتایان فولادی و غیرفولادی خود هم نبود.
بدون شک نقش اعتماد به نفس و تعلق خاطر بازیکنان و مسئولان تیم به منطقه ی محروم باوی و اصرار کادر فنی مبنی بر پیروزی و حمایت هوادران همگی دست به دست هم دادند و صعود مباهات آفرین به لیگ دسته اول را خلق کردند.
اطلاع دارم مدیر و موسس این باشگاه با تامین بخش قابل توجهی از امکانات و هزینه ها بصورت شخصی، از عوامل اصلی جلوگیری از تزلزل تیم در گذشته و سبب اصلی قوام و دوام آن در چند سال گذشته بوده است. مدیریت عالی چنین مدیرانی تحسین برانگیز است.
همانطور که بیان شد امکانات رفاهی و خدماتی استقلال ملاثانی و خیلی از تیمهای استان مشمول حمایتهای موثر دولتی نبود. جالب اینکه انتظارات مادی مربیان و بازیکنان نیز غیرقابل مقایسه با تیم های پرخرج نبوده که دلیل خوشحالی مردم از این رویداد دقیقاً همین نکات ظریف است.
هنر آن است که تیمی از دل " نداشتن یا کم داشتن " بتواند آهنگ پیروزی را به زیبایی بنوازد و به مردمان منطقه ی محرومش هدیه کند. پیروزی باشگاه استقلال ملاثانی اتفاقی زیبا و هنر بزرگی که شایسته تقدیر است.
تکرار این توضیح ضروری است که بکارگیری روش مقایسه به هیچ عنوان در مقابل قابلیتهای تیم فولاد نبوده و هدف از این بکارگیری، نشان دادن برجستگیهای معنوی تیم استقلال ملاثانی است.
در پایان این رویداد امیدبخش را به مربیان، بازیکنان، مالک و مدیرعامل باشگاه استقلال ملاثانی تبریک می گوئیم.