شوشان - ملک محمد مکوندی : روز گذشته جناب احمد زید ابادی در مقاله ای که ارزش تحلیلی کم محتوایی داشت به نقد سخنان روحانی پرداخت.
این مطالب در حد جناب زید ابادی که خود صاحب نظر و از اندیشمندان است و برامور جامعه ایران و نقش جریانات سیاسی و گروه های قدرت ، وضعیت قانون اساسی احاطه کامل دارد ، نبود، بعید بود ایشان چنین تحلیل و ادبیاتی را بیان فرمایند.
صحبت های امروز روحانی تماما از روی استیصال و درماندگی در حل مشکلات و بهبود وضعیت فعلی کشور بود، اما استیصال تتها مربوط به روحانی نیست این استیصال مجموعه نظام است که تقریبابه بن بست رسیده
قبلا عرض کردم کشور پروسه های مختلفی را طی نمود از جنگ به بهبود و از بهبود به اصلاح و از اصلاح به تحول خواهی، یکی پس از دیگری چه به صورت تصادفی و یا غیر تصادفی را تجربه نمود
اصلاح طلبی می توانست شروع نشود وقتی شد الزامی به تکمیل ان ندیدند مانع تکاملش شدند
تحول خواهی سال ۸۸ هم می توانست شروع نشود وقتی که شد نگذاشتند تکمیل شود
تنها یک مرحله بیشتر جلوی پای نظام نیست و انهم گذر از مرحله تحول به افق گشایی است
افق گشایی را نمی شود مانع از شروعش شد و نه پس از شروع مانع تکمیل آن گردید. گریزی به جز افق گشایی وجود ندارد لطفا در مقاله این جانب مفهوم افق گشایی را مطالعه فرمایید، مشروحا توضیح داده شد.
اتفاقا روحانی گام های اولیه رابدرستی برداشت ، به جای لعن و نفرین در سخنان امروز خود بر کاخ سفید و امریکا انهم از روی استیصال راه گفتگو و تعامل با امریکا و اروپا و جامعه بین الملل را برگزید و پس از هشت سال دشمنی علنی با جامعه جهانی و صدور هفت قطعنامه ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد در زمان دولت کریمه جناب احمدی نژاد، بدنبال تعامل و حل مشکلات فی مابین با جامعه جهانی و شورای امنیت و سازمان ملل بود
لذا در یک فراینده پیچیده و با دیپلماسی خاص روی به قرار داد برجام آورد
برجام یک قرار داد نسبتا جامع و برای همه اعضای حاضر در توافق شرایط برد برد را داشت
تمام کشور های عضو برجام می توانستند ازمزایای آن استفاده نمایند
بارها در طول مذاکرات شاهد قهر و صلح و مخالفت و یا موافقت اعضای برجام بر روی مفاد و بندهای قراردادبودیم، هرکدام سعی می کردند در این توافق از مزایای لازم برخوردار شوند گاهی فرانسوی ها زمانی انگلیسی ها گاهی چینی ها و المانیها و روسها تاحد ترک مذاکرات به منظور تامین منافع خود پیش رفتند، منافع ایران اولا لغو هفت قطعنامه شورای امنیت بود تجربه نشان داد تنها یکی از این قطعنامه ها باعث سرنگونی حکومت ها گردید
ثانیا به رسمیت شناختن انرژی هسته ای ایران که پس از جنگ جهانی دوم کم سابقه بود به غیر از پاکستان ، که آن هم پس از جدایی از هند و رقابت تسلیحاتی بوجود امده اتفاق افتاد
ثانیا رفع کامل تحریم ها که خود باعث اتصال اقتصاد ایران به اقتصاد بین الملل و در نتیجه رفع بیکاری،ایجاد اشتغال رشد تولید و سرمایه گذاری بهبود کیفیت زندگی و .... را بدنبال داشت اما چه کسانی نگذاشتند برجام به سرانجام برسد
ایا روحانی موشک با شعار مرگ بر اسرائیل شلیک کرد؟
ایا سفارت عربستان و سفارت انگلیس توسط روحانی و دوستانش مورد حمله قرار گرفت ؟
ایا وقتی طرف اصلی برجام یعنی امریکا فریاد می زد که به روح برجام عمل نشده روحانی باعث عدم اجرای روح برجام شد ؟
ایا همراه با شرکت های نفتی شل و بی پی فرانسوی و انگلیسی و شرکتهای نفتی روسی و چینی نباید شرکت های طرف اصلی برجام از این منافع بهره مند شوند
ایا در کنار حضور شرکت های رنو و پژو و خودرو های چینی نباید شورلت و فورد در بازار ایران حضور پیدا می کرد
آیا بایستی طرف اصلی برجام از منافع ان بدور می ماند؟
پس روحانی راه را درست رفت اما ناکامش گذاشتند
بنظر من روحانی رییس جمهوری شجاعی نبود و شاید هم ترسو، توان ان را نداشت که حقایق را با مردم در میان بگذارد فضای عمومی پسا برجام بسیار عالی بود نتوانست.از ان فضا استفاده نماید و برنامه های خود را پیش ببرد بیش از اندازه محافظه کاری به خرج داد و روز به روز از شعارهای خود عدول نمود و نقش آن از تدارکات چی هم پایین تر امد اما در این فرایند تنها روحانی ضرر نکرد
کل نظام ضرر کرد
بدین خاطر است که اکنون به مرحله اخر یعنی به افق گشایی رسیدیم
افق گشایی هم شجاعت و شهامت می خواهد و هم جام زهر هاشمی رفسنجانی می خواهد که به حضرت امام فرمود اجازه بده من قطعنامه را بپذیرم آن وقت شما به جرم خیانت حکم اعدام مرا صادر بفرمایید بگذارید ابروی من برود ولی نظام جمهوری اسلامی بر قرار باشد، اما امام نپذیرفت و خود مسئو لیت پذیرش را بعهده گرفت ، علی رغم تمام تهمت ها یی که به اقای هاشمی در طول حیات ایشان و حتی پس از مرگ ایشان به او زدند اما تاریخ نشان داد اصرار مرحوم هاشمی در پذیرش قطعنامه از جمیع جهات درست بود و مقام معظم رهبری در سخنان اخیر خود مهر تایید به آن زدند
مطمئنم که ملت ایران و تاریخ از کسی که افق گشایی کند به نیکی یاد خواهد کرد.