جای خالی مردان دریا در ساحت سیاست و تصمیم گیری؛ و اتصال ابدی مردان کویری به قدرت اجرایی!
شوشان - شهرام گراوندی:
در تمام سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نقش مردانی با خاستگاه مناطق کویری ایران در دولت ها، پررنگ و غیرقابل انکار است.
یزد و سمنان و اصفهان و قم بعنوان شهرها و مناطقی که اقتصاد، آبادانی و زیربنای شان بر محور زیستِ آبی نبوده و همواره در درازنای تاریخ، آب، محصولی بوده که از دیگر مناطق به سمت آنها جاری شده و اگر بهردلیل مانعی بر سر راه انتقال آب به این مناطق به وجود می آمده، منشاء تحولات بزرگ سیاسی و اقتصادی و اقلیمی می شده، هنوز این موقعیت برقرار است و در گذر زمانه، ماهیت خود را از دست نداده است؛ و با وجود کویری بودن، تصمیم گیران اصلی تقسیم آب در کشور هستند! این نکته ی عجیبی است و شاید کمتر کسی به آن دقت کرده است!
واقعیت ساده این است که این مناطق واجد و یا تولید کننده ی مجراهای آبی نبوده اند و نیستند و همواره نگاه شان به آب دیگر مناطق است.
ولی از سوی دیگر، توضیح این نکته نیز ضروری است که تمام مناطق کشور از شمال و جنوب و غرب و شرق، به مثابه اندام واره های یک پیکره ی واحد به نام میهن و کشور ایران است و نمی توان به صرف بهره وری مناطق زاگرس نشین و یا مجاور کارون و خزر، امتیازی ویژه و تبعیض آمیز به این مناطق بخشید و دیگر مناطق را از این نعمت خدادادی محروم کرد و یا در استفاده از آب بعنوان مهم ترین عنصر حیاتی، بهره کشی و سواستفاده اعمال کرد. اینجاست که غلبه ی نگاه ملی بر نگاه منطقه ای و بخشی نگری رخ می دهد و نگاه غلطی هم نیست.
ولی و اما، این در حالی است که در نهایت تعجب و متاسفانه عکس این واقعه در حال رخ دادن است! یعنی خوزستان و دیگر نواحی مولد آب، دارند از حیات خالی می شوند و آب به انحاء مختلف و با سیاست های غیراصولی تا حد خشک شدن بستر کارون و از بین رفتن زندگی در تالاب ها و شهرهای خوزستان، به دیگر مناطق منتقل می شود؛ حتا به قیمت نابودی حیات در خوزستان!
مهم ترین معضل، پدیده و پارادوکس کشور همین مساله است و باید بالاخره یک جایی و یک روزی این مشکل حل و فصل شود.
واقعیت دیگر این است که مهم ترین راهکارِ بازگرداندن زندگی به خوزستان و جلوگیری از مهاجرت ساکنین به دیگر مناطق که سیر شتابانی به خود گرفته و از دیگرسو با تعطیلی صنایع و با افزایش بیکاری و افت سطح رفاه عمومی، در واقع شهرهای استان از زندگی نیز خالی می شود و با وجود پدیده هایی مانند خشکی طبیعت، کم آبی، به خطر افتادن اکوسیستم طبیعی خوزستان، ریزگردها ووو که خود موجب نارضایتی زایدالوصفی می شود، تنها و تنها، پیشگیری از انتقال آب کارون می تواند موجب تشفی آلام مردم شود.