نظام جمهوری اسلامی از بدو تاسیس تا کنون از دو موضوع اساسی رنج می برد که این دو باعث تبعیض و بی عدالتی و بروز اختلافات قومی و قبیله ای و اختلافات بین استانی شده اند.

۱-‌نظام از ابتدا فاقد مدل توسعه اقتصادی متوازن و متناسب با نوع حکومت اسلامی بوده است و مادام بین سیستم اقتصاد ازاد و اقتصاد سوسیالیسم سرگردان بوده است این شرایط فرصتی را فراهم نمود تا دیدگاه و سلیقه مدیران ارشد نظام در دولت های مختلف، نقش اصلی را در تدوین شرایط اقتصادی کشور ایفا نماید.

این وزرا بودند که سیاست وزارتخانه های خود را بصورت بخشی و بدون توجه به ارتباطات و اثرات بین بخشی انهم بدلیل نبود مدل توسعه اقتصادی و اجتماعی متوازن اعمال می کردندو این نمایندگان مجلس بودند که با فشار و لابی باعث و بانی ایجاد طرح های غیر توجیهی در مناطق خودشده اند.

برخی از انها با اقتصاد ازاد و مشارکت و سرمایه گذاری بخش خصوصی مخالف بودند و با اتکا به شیوه اقتصاد سوسیالیستی وظایف و اختیار دولت ها را افزایش دادند، و هر روز دولت ها چاق تر و بزرگتر از قبل شدند، و عملا مانع خصوصی سازی اقتصاد کشور شدند.

تعداد معدودی که به اقتصاد ازاد اعتقاد داشتند با وجود بورکراسی دست و پاگیر اداری و نظام دیوان سالاری بجا مانده از رژیم گذشته، نمی توانستند بستر روان و مناسبی برای سرمایه گذاران بخش خصوصی داخلی و خارجی فراهم اورند..

قانون تجارت، قانون کار، قانون سرمایه گذاری خارجی، قانون تامین اجتماعی ، قانون بانک ها، قانون مالیات ها تا همین اواخر متعلق به رژیم گذشته و گاها مربوط به زمان رضا شاه بودند که بنوعی مانع تسهیل امر خصوصی سازی واقعی در کشور شدند.در یکی از ملاقات هایی که با یکی وزرای محترم خوزستانی داشتم، مطلب جالبی مطرح نمودند.

معتقد بودند ته ذهن اکثر مقامات دولتی و تصمیم گیران حکومتی بدلیل اثار به جا مانده از زمان مبارزه با رژیم گذشته ومباحثی که در زندانها بامارکسیست ها اتفاق افتاده است، سوسیالیستی است و حرف هایی که در مورد توسعه بخش خصوصی می زنند بیشتر جنبه شعاری دارد.گرایش کشور به سمت چین و روسیه صحت گفتار ایشان را نشان می دهد.

۲- : اداره کشور بصورت ملوک الطوایفی منتها به سبک و سیاق جدید و به شیوه قجری.

نبود مدل توسعه اقتصادی متوازان بر اساس طرح امایش سرزمین باعث شد. اقتصاد کشور بصورت قجری و ملوک الطوایفی اداره شود.

درنتیجه استان هایی که نفوذ بیشتری در مراکز قدرت و مراکز تصمیم گیری داشتند بدون توجه به منافع ملی و بدون توجه به ارزیابی و به صرفه بودن پروژه ها و یا قابل رقابت بودن محصولات تولیدی انها با محصولات مشابه خارجی از نظر قیمت و کیفیت و رقابت در بازار جهانی و ارز اوری برای کشور، و بدون توجه به تطبیق این پروژه ها با استعداد و قابلیت ها و مزیت های مناطق و استان های خود،پروژ های بزرگ اقتصادی را به سمت مناطق و استان های خودی سوق دادند که حاصل ان ورشکستگی اغلب پروژ ها و یا تولید کالا با قیمت تمام شده بسیار بالا بوده است.از طرفی اجرای این پروژه ها باعث تخریب استعداد های سایر مناطق از جمله خوزستان شده است.

این افراد بدلیل نفوذ در مراکز قدرت،اعتبارات عظیمی را صرف ایجاد زیر ساخت ها از قبیل راه ها، اتوبانها‌، احداث راههای ریلی، بهداشت و درمان، اموزش و پرورش و توسعه دانشگاه ها، توسعه فیزیکی پل ها و گذرگاه های درون شهری و قطار شهری و ... نمودند که حاصل ان باعث بی عدالتی و عدم توسعه متوازن بین استانها، بیکاری، گسترش فقر، نبود امکانات رفاهی در برخی نقاط کشور گردیده است کافی است اهواز با اصفهان و شیراز و تبریز و کرج و مشهد مقایسه شود.

خوزستان بدلیل نداشتن شخصیت های قدرتمند در مراکز قدرت و مراکز تصمیم گیر و عدم نفوذ در هرم قدرت، نه تنها رشد و توسعه ای

نداشته است،بلکه بسیاری از قابلیت و مزیت های خدادادی نظیر اب و نفت و گاز انرا بردند و صرف توسعه استان های بی استعداد خود کردند، و تنها تبعات زیست محیطی ناشی از استحصال انها نصیب خوزستان شده است.

حضور اصفهانی ها و گاها برخی افراد از سایر استا نهای کویری از ابتدای انقلاب در وزارت نیرو، چه در سمت وزیر و چه در سمت معاون وزیر بخصوص در معاونت منابع ابی برای سالهای طولانی، و وزرایی همچون چیت چیان یا همین وزیر فعلی و دیگر وزرای نیرو.

همچنین انتخاب روسای جمهور ازمناطق کویری،باعث اجرای طرح های انتقال اب از سر شاخه های کارون و دز و کرخه انهم بدون داشتن مجوز محیط زیست برای این طرح ها شده است.

صدور مجوزات محرمانه وشبانه برداشت اب بدوراز چشم مردم خوزستان حتی نمایندگان انها در مجلس، باعث ایجاد چنین وضعیتی در این استان گردید. برای کمک به درک بیشتر مطلب مثلا صنعت فولاد در تمام رده ها اعم از تولید گندله و شمش تا فولاد الیاژی، اولا صنعتی بسیار اب بر است ثانیا باید در مناطقی ایجاد شوند که مواد اولیه انها با حداقل هزینه در دسترس باشد. ثالثا صنعت انرژی بری هستند، باید در مناطقی احداث شوند که انرژی فراوان و ارزانتری در اختیار داشته باشند.

طرح فولاد مبارکه در زمان شاه برای استان هرمزگان طراحی شده بود. برای اینکه اولا در کنار خلیج فارس بود و اب ان براحتی تامین می شد.

ثانیا بدلیل کمبود معادن اهن در ایران، مواد اولیه ان با هزینه کم از خارج تامین می شد. "وجود بندر شهید رجایی و اسکله اختصاصی ورود اهن هزینه تامین مواد اولیه را به مقدار قابل توجهی تقلیل می داد‌". با نفوذ و لابی اصفهانیها این طرح به اصفهان اورده شد که مجبور شدند اب انرا از ابهای شیرین سرچشمه های کارون تامین نمایند و ثانیا بر ای رسیدن مواد اولیه به کارخانه با تخصیص اعتبارات بالا راه اهن بندر عباس به کرمان و از کرمان به اصفهان را ایجاد کردند تا مواد اولیه وارداتی از بندر شهید رجایی بندر عباس با قیمت حمل بسیار گرانتر به این مجتمع برسد.

انرژی مورد نیاز ان هم با تاسیس نیرو گاه های گازی با گاز استحصالی از خوزستان وبوشهر تامین شد. در کرمان و یزد هم، همین اتفاق افتاد.

اصولا احداث صنایع اب بر در استان های کویری خیانت بزرگ به کشور است. نبود قابلیت ها و مزیت های منطقه ای باعث افزایش هزینه تولید و قیمت تمام شده کالای نهایی می شود و قابل رقابت با کالای مشابه در بازار های جهانی نخواهد بود.اگر فعلا نیمچه صادراتی صورت می گیرد صرفا بدلیل سوبسیدهایی است که دولت می دهد.

قیمت محصولات انها در داخل کشور ازمحصولات وارداتی گرانتر است.اولویت اول برای احداث صنایع اب بر، خوزستان است که هم اب کافی از خلیج فارس در دسترس است و هم اسکله اختصاصی ورود اهن در بندر امام موجود است و مواد اولیه وارداتی باهزینه حمل کم وبه قیمت ارزان دراختیارکارخانه قرار می گیرد و ازطرفی با وجود نیروگاه های برق ابی و نیرو گاههای گازی با توجه به وجود گاز ارزان، انرژی انرا تامین می نماید. هرمزگان، بوشهر و چابهار در اولویت های بعدی قرار دارند.

همین طور احداث صنایع نفتی و گازی از قبیل پالایشگاهها و پتروشیمی ها صنایع الومینیم از استعداد های استان خوزستان و استانهای نفتی و ساحلی است. احداث پالایشگاه ها و پتروشیمی مثلا در کرمانشاه که اولا مواد اولیه ان از خوزستان تامین می شود ثانیا محصولات ان برای صادرات باید با هزینه چند برابر به یکی از بنادر خوزستان یا بوشهر یا بندر عباس منتقل شود به غیر از ظلم به اقتصاد کشور اسمی دیگری نمی توان بر ان گذاشت.که اقای زنگنه صرفا براساس تعصبات منطقه ای این واحدها را در ان منطقه احداث نموده است مثال در این زمینه ها بسیار فراوان است.

بنابراین وجود گروه های ذی نفوذ از استانهای کویری در قالب ریاست جمهوری و یا وزیر در مراکز قدرت وتصمیم گیر، یکی از عوامل عقب ماندگی و غارت منابع استان خوزستان بوده است. استانهای ترک نشین و خراسان و همدانی ها هم بدلیل حضور در مراکز قدرت باندازه کافی سهم از منابع در امدی کشور را به خود اختصاص داده اند.

تمام این افراد باید بابت ظلم به مردم و عدم اجرای توسعه متوازن در کشور و اجحاف در حق سایر مناطق همچون خوزستان که بالاترین قابلیت ها و مزیت ها را در زمینه نفت و گاز و اب و کشاورزی و شیلات و دامپروری و ۳۰۰ کیلو متر ساحل ابی دارد محاکمه شوند.

در ضمن حضور نیروهای اصفهانی، همدانی، شمالی، خراسانی ها، ترکها و فارس ها و سایر استان ها در جبهه های جنگ بر علیه صدام و استکبار جهانی بدلیل دفاع از کشور بوده است، و هیچ منتی نمی توانند براستانهای مرزی همچون خوزستان کردستان، کرمانشاه و ایلام داشته باشند.

بالاترین خسارات جنگی را خوزستان و استانهای مرزی که در خط مقدم جبهه بودند متحمل شده اند، که متاسفانه تا کنون هم جبران نشده است.

قطعا اگر کشور از ناحیه اذربایجان، خراسان، و یا سیستان بلوچستان،شمال یا هرمزگان مورد تهاجم قرار می گرفت، خوزستانی ها هم برای دفاع از کشوردرانجا حاضر می شدند.

نگاهی به تاریخ نشان می دهدکه خوزستانیها از جمله بختیاری برای حفاظت از سرحدات کشور از جمله جنگ با پرتقالی ها در هرمزگان تا جنگ با امپراطوری عثمانی و فتح هندوستان و نبرد با انگلیسی ها به همراه برادران عرب حماسه های فراوانی را خلق نمودند.

بنابراین تضاد بین استانها و مناطق کشور و تضاد بین اقوام را گروه های ذی نفوذ در مراکز قدرت، نظیر اصفهانی ها، یزدی ها، سمنانی ها و کرمانیها و ...بوجود اوردند و اینک باید بابت هدر رفت سرمایه های کشور ، عدم توسعه متناسب و متوازن بر اساس طرح امایش سرزمین، و ویران نمودن استانهایی نظیر خوزستان، به خطر انداختن امنیت ملی کشور. محاکمه شوند و حقوق از دست رفته این استانها بخصوص استان خوزستان هرچه سریعتر تامین شود.

همه موضوعات را نباید به دشمنان خارجی نسبت داد درست است که دشمنان کشور مترصد فرصتند،اما نباید اختلاف اخیر و این بی عدالتی ها بین اقوام و بین استانها را بی جهت به خارج و دشمنان خارجی نسبت داد. اتفاقا عامل تفرقه ها و اختلافات بوجود امده همین عواملی داخلی بودند و هستند.

اولین اقدام برای مرحم نهادن بر زخم های خوزستان و التیام بخشیدن به انها، لغو مجوز برداشت اب از سر چشمه های کارون و دز و کرخه است. لغو مصوبات می تواند از پروژه های فاقد مجوز محیط زیست اغاز شود. تخصیص حداقل 5 در صد از در امدهای نفتی و گازی کشور به خوزستان خارج از اعتبارات معمول سالیانه جهت جبران عقب ماندگی های قبلی و ایجاد پروژه ها و کارخانجات بزرگ نفتی و گازی و فولادی و نیشکر و الومینیم و پتروشیمی ها و سایر کارخانجات مواد غذایی با توجه به قابلیت ها و مزیت های این استان همچون پالایشگاه دوم ابادان که سالهاست کلنگ ان به زمین خورده ولی همچنان بدون اقدام باقی مانده است، اجرای این پروژه ها حداقل اقدامات برای جبران خسارات وارده بر استان خوزستان است.

اقایان نباید فراموش کنند،زمانی که خیابان های تهران، اصفهان، مشهد و کرمان و یزد و سایر نقاط کشور شوسه و خاکی بود، عمده شهرهای خوزستان دارای بهترین جاده اسفالته بوده اند زمانی که خیلی از نقاط کشور اب اشامیدنی خود را ازطریق چشمه ها و رودخانه ها و گاها با فاصله دور از طریق حمل با احشام تامین می کردند، بسیاری ازشهر های خوزستان دارای اب لوله کشی و بهداشتی بودند و از فضای زیباو مدرن شهری، تصفیه خانه های اب و فاضلاب، برق و مراکر ورزشی و تفریحی و فرودگاه های بین المللی برای پرواز به لندن و فرانکفورت، نیویورک و واشنگتن بهره مند بودند.

اولین فرودگاه کشور در منطقه ای نزدیک مسجدسلیمان قریب یکصد سال پیش همزمان با حفر اولین چاه نفت احداث گردید وهم اکنون هم بعنوان جابالون(بالون به زبان بختیاری به معنای هواپیما است) معروف است.وبعد از ان فرودگاه بین المللی ابادان دایر گردید. حق نیست با خوزستان چنین رفتاری شود.

به خدا زباله گردی برای سیر کردن شکم، حق مردم خوزستان نیست.

به خدا ریختن عرق شرم وخجالت بر پیشانی مردان خوزستانی بدلیل ناتوانی در تامین ابتدایی ترین امکانات زندگی در مقابل زن وفرزند حق مردم خوزستان نیست. به خدا بیکاری با وجود این همه قابلیت و مزیت خدادادی حق مردم خوزستان نیست.

به خدا سفره های خالی و نشستن از صبح تا غروب در میادین برای یافتن کار "بنایی" انهم در دمای 50 درجه حق مردم خوزستان نیست. به خدا از بین رفتن کرامت و حرمت انسانی حق مردم خوزستان نیست.

"خوزستان مظلوم