مینوشهر یا جزیره مینو در نزدیکی دو شهر آبادان و خرمشهر و در همسایگی مرز آبی عراق قرار گرفته‌ و یکی از معدود جزایر جهان است که آبیاری کشاورزی آن به وسیله جزر و مد صورت میگیرد...

شوشان - عباس مدحجی:

مینوشهر یا جزیره مینو در نزدیکی دو شهر آبادان و خرمشهر و در همسایگی مرز آبی عراق قرار گرفته‌ و یکی از معدود جزایر جهان است که آبیاری کشاورزی آن به وسیله جزر و مد صورت میگیرد آن هم به برکت وجود دو رود مهمِ اروند رود در حد فاصل ایران و عراق و اروند صغیر معروف به شط جزیره مابین خرمشهر، آبادان و جزیره مینو.

"صلبوخِ" قدیم اما حال و روز خوشی ندارد. جدای از محرومیت های تحمیل شده که از فقدان حتی یک پمپ بنزین آغاز میشود و به مغفول ماندن کلی ظرفیت گردشگری، کشاورزی و اقتصادی میرسد‌، سیاست زدگی شورای شهر و شهرداری زخمی ست بر پیکر نحیف جزیره که دارد کم کم کهنه و شاید عفونی میشود.

شورای شهر ششم که از روز اول تشکیل وارد اختلاف نظر سنگین شد تا به امروز نه تنها جلسات رسمی درست و درمانی تشکیل نداده که با پایان مهلت انتخاب شهردار و انفعالش، راه انحلال را پیش گرفته است.

در حقیقت شورایی که باید مظهر اتفاق نظر و پذیرش خِرَد جمعی باشد به تندیس تک روی و نادیده گرفتن منافع عمومی تبدیل شده است.

اما اختلاف سر چیست؟ این اختلافات سرِ دراز دارد و معلوم سریال های دنباله داری ست اما اگر امروز هاشم سیاحی شهردار پیشین و فعلی مینوشهر را کانون اختلافات شورا بنامیم به گزاف سخن نگفتیم.

دونفر از اعضای شورا رسما به نمایندگی از تمام مخالفان سیاحی، انتخاب مجددش را برای شهرداری نامناسب میدانند و به همین دلیل در جلساتی که احتمال میدهند به انتخاب مجدد سیاحی بینجامد حاضر نمیشوند.

سه نفرِ مقابل هم قویا بر ابقای سیاحی پافشارند و انتخاب مجددش را راه حل برون رفت از این بحران میدانند. جالب که هردو جبهه علیرغم نزدیک شدن سایه ی انحلال، کماکان بر نظر خود الحاح دارند و جالب تر که به گزینه ی دیگری هم که مرضی الطرفین باشد نمی اندیشند.

جزیره مینو طی چندسال اخیر در سایه توافقات پشت پرده ی کثیری، از کانون توجهاتِ هم دستگاهای نظارتی و هم رسانه ها کمی دور بوده و به حیات خلوت برخی مهره های قوه ی مجریه مثل سازمان منطقه آزاد اروند و قوه مقننه مثل نمایندگان تبدیل شده است.

شورای پنجم مینو سه عضو از خانواده سیاحی داشت که به اتفاق نظر هم هاشم را شهردار میدانست و هم برادرش حبیب را سرپرست. تا اینکه مجموعه ای با اسم و رسم جدید بنام مجموعه سیاحی رسماً پا به عرصه ی سیاسی مینو گذاشت.

مجموعه ای که از نامش مشخص است از آنِ کیست و با رصد فعالیت هایش در فضای انتخابات اخیر تاحدودی مشخص است مبدا و مقصدش چیست. مجموعه ای که کارناوال شادی برای پیروزی انتخاباتی با ذبح شتر برگزار میکند، دور افتخار میزند و بَدَش نمی آید با تکیه برقدرت مهره هایش دست به نفوذ و تغییر در ساختار سیاسی بزند.

قرار گرفتن راس هرم این مجموعه در کنار نماینده ی خرمشهر برای کارزار انتخابات مجلس هم احتمالا در راستای همین منویات بود.

منویاتی که در زمان انتصاب معاونت سیاسی فرمانداری روی دیگر سکه را نشان داد و نقطه عطف این روایت مشترک نوپا بود.

نقطه عطفی که در انتخابات اخیر شورا وسعت یافت و امروز کار را به انفعال هردو طرف نسبت به قلمرو سیاسی دیگری کشانده است.

به عبارتی ظاهر آرام و متین و حتی همراه، روی جنگِ سردی قرار گرفته که هر لحظه ممکن است دکمه آتش علیهِ هم را فعال کند. آتشی که اولین شراره هایش دامن مردم را میگیرد و احتمالا کاخ حکمرانی آقایان آخرین تلفات آن است.

حقیقت این است که آنچه طی چندسال اخیر بر صلبوخ گذشته علاوه بر میراث مسولین پیشین و انفعال گاه و بی گاه جامعه ی مینو، حاصل عملکرد بخشدار و شهردار و شورای شهر و دیگر مسولین است.

اگر امروز مردم مشارکت کننده در انتخابات مینو اینگونه بین سیاسی کاری مافیا عوارض و غرامت میدهند، بخشی اش حاصل سهل انگاشتن شرایط توسط آنهایی ست که باید میدیدند و ندیدند، باید ورود میکردند و نکردند و باید میگفتند و نگفتند. از رسانه ای های مدعیِ حواس جمعی گرفته تا مسولین ناظرِ مدعیِ تسلط بر امور تا متشرعین مدعیِ دلسوزی.

طبق آنچه به نظر میرسد امروز سیاست مسولین امر فراتر از سلب عضویت اعضا که انحلال شوراست.

شورایی که برای انتخابش این همه هزینه ی مالی و سیاسی به نظام و مردم تحمیل شده باید اینگونه قربانی نفوذ گردد و پیش از زمین خوردنش نه تنها بازوی مردم در امور شهر را قطع میکند که تبریست بر ریشه های اندک امیدِ باقی مانده به اصلاح.

شاید این شورا صلاحیت کافی برای ادامه امور را نداشته باشد اما خودِ شورا محل خوبی ست برای بسط دموکراسی اگر شرایط و شروط رعایت و آدمهایش درست گزینش شوند. یعنی تغییر شورا بر انحلال کامل آن ارجحیت دارد.

آنچه پیش بینی میشود این است که مسئله ی مینوشهر همینجا به پایان نمیرسد و روزهای آتی شاهد اخبار بیشتری در رسانه ها خواهیم بود.

از بیکار شدن برخی نیروهای شهرداری ،تا دلایل عدم اتفاق نظر شورا تا سکوت شبهه انگیز برخی مطلعان امر تا آخرین وضعیت شورای شهر ششم مینو در شورای حل اختلاف استانداری خوزستان تا انتصابات برخی بستگان و وابستگان عوضِ همکاری های انتخاباتی تا بسط دامنه ی نفوذ مافیا از مینو به خرمشهر و بلعکس تا امتیازات مبادله شده و حتی تا سکوت حیرت انگیز و عدم تمایل واکنش رسانه ای برخی شهروندان و منتقدین وضعیت موجود.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه