با آغاز سال تحصیلی و با وجود سایه سنگین کرونا و کمبود شدید منابع مالی در دانشگاه های سراسر کشور، همنوا با اقدامات سرسختانه و ضد فرهنگی طالبان در افغانستان ستمدیده، اعلام بازگشت به شعار اسلامی کردن دانشگاه ها آنهم از سوی یک مقام غیر دانشگاهی و بیرون از بدنه آموزش عالی و دستگاه های فرهنگی کشورمان، جای بسی تامل و تاسف دارد.

با گذشت بیش از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی و انباشتی از فراز و نشیب های تجربه شده در بخش آموزش عالی و دانشگاه ها و با وجود خدمات فراوان اقشار مختلف دانشگاهی به جامعه، طرح شدن چند باره ی لزوم اسلامی کردن دانشگاه ها، ذهن و ضمیر دانشگاهیان را بار دیگر، به مسایل حاشیه ای و فرساینده مشغول نموده است.

شاید امروز، کند و کاو در معنای اسلامی کردن دانشگاه ها و راه های تحقق آن و اختلاف نظرهای پایه ای در این باره، چندان سودمند نباشد و بجای آن، بهتر است ژرفا و سود و زیان این شعار را در میدان عمل و آنچه که اتفاق افتاده است، مورد مطالعه قرار دهیم.

در حالی که مخالفان سرسخت نظام جمهوری اسلامی و نیز منتقدان دلسوز کشور، گاه و بی گاه، نظام جمهوری اسلامی را به " ناکارآمدی"، متهم می کنند و مقامات عالی و مدیران کشور را از گشودن گره های پیچیده کشور ناتوان می دانند، آیا طرح چند باره اسلامی کردن دانشگاه ها، تایید این ادعا و تهمت نیست؟ مگر نه آنکه مقام معظم رهبری، مخالفت و نارضایتی خویش را از این اتهام سنگین به نظام، ابراز کرده اند؟

برای آشنایی نسل جوان، به پاره ای از اقدامات چهل سال اخیر در دانشگاه ها که با هدف اسلامی کردن دانشگاه انجام شده است، اشاره می گردد:

۱_ راه اندازی نهادهای برآمده از انقلاب در دانشگاه ها با هدف تقویت روحیه ایمانی و فضای دینی دانشگاه ها.

۲_تجدید نظر در راهکارها و فرآیند های استخدام اعضای هیئت علمی با هدف سخت تر کردن گزینش آنان.

۳_ انتخاب روسای دانشگاه ها در شورای عالی انقلاب فرهنگی و با نظارت های بیشتر.

۴_ راه اندازی معاونت فرهنگی در دانشگاه ها با هدف تقویت فعالیت ها دینی.

۵_ راه اندازی تشکل های دانشجویی و مذهبی در دانشگاه ها.

۶_ راه اندازی سازمان تدوین کتاب های درسی با هدف تولید محتوای اسلامی برای رشته های علوم انسانی.

۷_ راه اندازی شورای عالی تحول در برنامه درسی رشته های علوم انسانی.

۸_گنجاندن دروس معارف اسلامی در برنامه درسی همه رشته ها از سال ۱۳۶۰ تا کنون.

۹_برگزاری نمازهای جماعت، سمینا های وحدت حوزه و دانشگاه و انجام مراسم و مناسک دینی.

چنانچه پس از انجام این سلسله اقدامات، همچنان دانشگاه ها و آموزش عالی کشور، به زعم برخی هنوز اسلامی نشده است، باید پاسخ دهند که مقصود ایشان از اسلامی کردن دانشگاه ها چیست؟ و قرار است با اسلامی شدن دانشگاه ها، دانشگاه ها به چه سمت و سویی بروند؟ و چه انتظاراتی از دانشگاهیان متوقع است؟ چرا به زعم آنان، دانشگاه ها تاکنون در مسیر حرکت انقلاب قرار نگرفته است؟

زمزمه های اسلامی کردن دانشگاه ها در زمان و برهه ای به گوش می رسد که البته وضعیت علمی، آموزشی، پژوهشی و مالی دانشگاه ها و آموزش عالی کشور، از سوی جامعه دانشگاهیان نیز سخت مورد انتقاد قرار دارد.

مجموعه مقررات و آیین نامه ها و شیوه نامه ها و روال های جدیدی که به تدریج در دهه های اخیر به دانشگاه ها تزریق و تحمیل شده است و تاثیرات مستقیم و غیر مستقیم وضعیت عمومی کشور بر دانشگاه ها و جامعه دانشگاهی، آن چنان بوده است که مسایل و موضوعات مربوط به علم و دانش و فرهیختگی را به محاق کشانده است.

حال در این شرایط بحرانی و ناامیدکننده دانشگاه ها، بجای بازنگری در نقشه راه علمی و دانشگاهی کشور و تجدید نظر در اولویت ها و روش ها، بستن دریچه های انتقادگری زیر پوشش طرح اسلامی کردن دانشگاه ها، جز تیر خلاص زدن به پیکر زخمی و نحیف جامعه دانشگاهی و پرداختن تاوان با توان بالا‌، هیچ دستاوردی به دنبال نخواهد داشت!

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه