درگذر تاریخ فراز و فرود زیادی از رشد و افول کشورها را شاهد بوده آیم که شاید هم وقتی به طور فرایندی به ان نگریسته شود امری طبیعی و معمولی به نظر میرسد.

بله صحبت از فراز و افول قدرت آمریکا در جهان میباشد . قدرتی که بعد از جنگ جهانی دوم رشد جهشی خود را آغاز کرد و با پایان فروپاشی شوروی سابق به اوج قله فراز خود رسید ، تا جایی که بسیاری از کارشناسان روابط بین الملل صحبت از نظم نوین جهانی با محوریت و تمرکز امریکا داشتند.

برای بررسی مرگ امریکا و پایان هژمونی این کشور در جهان تبعا علل و عوامل مختلفی وجود دارد . یکی از مهمترین علل این مرگ را میتوان در نیروهای ساختاری عمیق موجود در نظام بین‌الملل دانست که بی‌وقفه علیه هر کشوری میتوانند عمل می‌کنند.

در کنار عوامل ساختاری نظام بین الملل به عواملی دیگر چون ، زایش قدرتهای نوظهور اقتصادی چون چین و هند ، سوءعملکرد واشنگتن در به‌کارگیری هژمونی، سوءاستفاده از قدرت، کم رنگ شدن اتحاد دول متحد و محور ، تقویت ائتلاف مخالفان و سیاستهای یکجانبه گرایی امریکا میتوان اشاره کرد.

بنابراین باید گفت که جهان در حال گذار از نظام تک‌قطبی امریکایی میباشد و به‌زودی کشورهایی چون E7 ( چین ، هند ، برزیل ، روسیه، مکزیک ، اندونزی و ترکیه ) اقتصاد جهان را در دست خواهند گرفت. هم اکنون این ۷ کشور ۳۵ درصد از سهم اقتصادی جهان را در دست دارند که با همگرایی و هم افزایی انها این رقم در سال ۲۰۵۰ به ۵۰ درصد خواهد رسید.

تصمیمات یکجانبه گرایانه، دشمنانه، خصمانه، خسارت‌بارانه، نادرستانه، تمامیت خواهانه و بی‌ملاحظه گرایانه آمریکا به اعتقاد بنده به دوران هژمونی آمریکا پایان داده است و خروج امریکا از بسیاری از پیمان‌های بین‌المللی عملا صلاحیت اخلاقی و سیاسی امریکا را در جهان لگد مال و نابود کرده است، تا جایی که متحدان دیرینه مانند کانادا و اتحادیه اروپا و سازمانهای بین المللی بویژه نهادهای حقوق بشری را بشدت نگران این سیاست یکجانبه گرایانه کرده است.

به نظر میرسد که نقش ترامپ و بایدن در "ضربه نهایی " به " مرگ هژمونی آمریکا " در این شرایط منحصر بفرد بوده است و این روسای جمهور عوام گرا ، ملی‌گرا و حمایت گرا گسست "هژمونی پوچ " امریکا را به اوج این گسست هژمونی رسانیده باشد، بطوری که حتی مدلها و الگوی "شوک‌درمانی اقتصادی" و دموکراسی‌سازی سریع نیز نتواند این هژمونی پوچ را احیا کند.

اوج این خرد شدن هژمونی آمریکا را میتوان در درگیری آمریکا با کشورهای آسیایی چون چین ، ایران و روسیه، فاصله با هم‌پیمانان ۷۰ ساله اروپایی و حذف آمریکای لاتین در نگاه راهبردی امریکا میتوان نگریست.

در پایان باید عنوان نمایم که با تغییرات سریع در اقتصاد جهان و تبدیل چین به عنوان بزرگترین اقتصاد دنیا تا سال ۲۰۵۰ با سهمی حدود ۲۰درصد، کسب جایگاه دوم و چهارمی جهان توسط هند و اندونزی و مبدل شدن آمریکا به اقتصاد سوم جهان، بزرگ تر شدن اقتصاد مکزیک از کشور انگلستان و آلمان تا سال ۲۰۵۰ ، کاهش سهم ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا از تولید ناخالص داخلی جهان به کمتر از ۱۰ درصد (حتی کمتر از هند تا سال ۲۰۵۰)، تلاش بیشتر اقتصاد های نوظهور برای از بین بردن شکاف درآمدی نسبت به آمریکا، انجام اصلاحات ساختاری برای بهبود ثبات اقتصادی جهان و رهایی از وابستگی بیش از حد به منابع طبیعی، عملا مرگ خاموش هژمونی آمریکا را بیشتر به صدا درآورده است.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه