- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر حسن دادخواه:
پیرامون شیوه اداره کلان کشور و بهترین مسیری که باید در روند آن قرار بگیریم احتمالا بیش از سه راه و انتخاب یکی از آنها، راه چهارمی وجود ندارد:
۱_ اداره کلان کشور و مسیری که برخاسته از شعارهای شفاهی در روزهای مبارزه با رژیم سلطنت و توسط حاضران در راهپیمایی ها سر داده شد سپس در قالب قانون اساسی جمهوری اسلامی به نوشته در آمد. بخصوص آنچه که به روابط بین المللی مربوط است.
بنظر می رسد که توجه و اهتمام مرحوم حضرت امام راحل و مقام معظم رهبری، هم بر پایه رعایت قوانین و هم رعایت روال های مورد پسند روحانیان بلندپایه و هم بر پایه ادامه حرکت بر مدار انقلاب، همین شیوه و روش بوده و هست.
نقد و بررسی این شیوه از آن رو که پیامدهای مثبت و منفی آن کاملا محسوس است، آسان بنظر می رسد و از آن سو که بنیان انقلاب اسلامی و قانون اساسی بر آن ساخته و آمیخته شده است، سخت و دشوار است.
۲_ اداره کلان کشور و مسیری که پس از دو دهه تجربه انباشته پس از پیروزی انقلاب و در قالب گفتمان اصلاح طلبی و لزوم بازنگری و اصلاح همان شعارها و نوشته های موجود در قانون اساسی، از سال ۱۳۷۶ تا امروز مطرح شده است.
این شیوه، موافقان و مخالفانی دارد که بررسی حوادث سیاسی دو دهه گذشته به نوعی بیان داستان رویارویی همین موافقان و مخالفان است.
مخالفان، در مجموع این روش را برای کشور زیان بخش و آن را در تضاد با شیوه متداول و حاکم بر کشور و متمایل به خواسته های مخالفان انقلاب و غربیان و اروپاییان و مقدمه ای بر استحاله فرهنگی و سیاسی جمهوری اسلامی می دانند در حالی که موافقان، این روش و گفتمان را روندی طبیعی و در راستای پیراستن آلودگی های احتمالی و مخاطرات می دانند و انقلاب بدون اصلاح را منتهی به خشونت و استبداد و ورشکستگی تلقی می کنند.
در هر حال، ادامه و حاکمیت هر یک از دو شیوه یاد شده بر کشور، خواه نا خواه منجر به چیرگی یک سری از مقامات و حذف سری دیگر خواهد شد.
۳_ اداره کلان کشور و مسیری که بر اساس عرف روزانه و بدون لحاظ ایدئولوژی و مرام خاص و بر پایه تعامل با همه کشورها و نظامات بین المللی و بر مدار حفظ منافع ملی و میهنی استوار است.
در این شیوه، اصل و اساس بر رفاه شهروندان و توسعه همه جانبه و سازگاری با روال های حاکم بر روابط جهانی است.
اجرای این شیوه البته نیازمند وجود مدیران کاردان و چیره بر روابط و اخلاق بین المللی است تا بتوانند در چانه زنی ها و چرخش های روزانه سیاست ها، بهترین موضع را به سود کشور اتخاذ نمایند.
اجرای این شیوه البته افراد متنوعی را بر روی کار می آورد و چه بسا به حذف و کنار رفتنِ موافقان دو شیوه قبلی منجر گردد.
تجربه چهاردهه پس از پیروزی انقلاب و مشاهده کنش ها و واکنش ها و تاثیر هر یک بر فضای عمومی کشور نشان می دهد که مدیریت کشوری و کلان ایران در میان و میانه این سه روش و گفتمان در حالت سرگردان و تعلیق قرار گرفته است.
ماندن در این بی تکلیفی به زیان غیر قابل جبران تمام خواهد شد. در این حالت تعلیق، البته هم فرصتی برای محک خوردن روش ها و شیوه ها و هم افراد و چهره ها فراهم گردید و هم سطح دانش و آموزش مقامات ایران و کنشگران سیاسی و مردم عادی نسبت به برجستگی ها و عیوب و کاستی های هر سه روش، روزآمد شد.
اینکه گام دوم و چله دوم انقلاب و کشور به چه سمت و سویی باید برود، به انتخاب و تصمیم نسل و شهروندان حاضر در همان برهه وابسته است. آنان به پشتوانه تجارب و دانش سیاسی خویش بهترین تصمیم را می توانند اتخاذ نمایند.
