که متعصبین جناحین سیاسی از روی رعب، حسادت وکینه ورزی از بیان آنان اباء داشته و دارند.و و در برهه هایی از ناحیه ی افراطیون اقتدارگرا نقدهای مخربانه ای نسبت به ایشان دیده می شود. و گاهی تعمداً برای مصادره به مطلوب از جامع الاطراف بودن شخصیت شهید سلیمانی با حقدورزی و اتهام زنی تغافل ورزیده شده و می شود.

چنانچه در برابر حمایت سردار سلیمانی از مواضع دکتر روحانی در سازمان ملل که فرمودند: این همان دکتر روحانی است که ما شناخت داشتیم و داریم و باید باشد.

شما با سخنان حکیمانه ارزشمند و قدرتمندانه خودتان رهبر عزیز، ملت بزرگوار ایران اسلامی و مسلمانان جهان را سرافراز نمودید.

دست شما را برای این سخنان بموقع، حکیمانه و صحیح می‌بوسم و برای هر سیاستی که مصلحت نظام اسلامی باشد، در خدمت هستیم. ... چهره ها و لیدرهای اصولگرا و انقلابی بر آشفته شدند،و عناوینی مانند اشعری گری و فرماندهی همچون اشعث بودن را برای اتهام زنی به او مطرح کردند. و در آنسوی مرزها هم متحجرین، افراطیون مذهبی واستکباری وی را دشمن سر سخت خود می دانستند.

شیوه ی ناجوانمردانه و فجیع شهادت وی بیانگر شدت کید و کینه ی دشمنان او می باشد. پیام اسلام عقلانی ،منافع ملی و امنیت ملت ایران در سطح داخلی، منطقه ای و بین المللی از رسالتهای راهبردی شهید سلیمانی بودند.

زیرا تا یک دهه ی اخیر بسیاری از ابعاد شخصیتی سردار سلیمانی ره بر آحاد جامعه حتی اقشار متوسط و کنشگران داخلی و خارجی مکشوف نبود.و بسیاری از همززمانش هم او را مانند سالهای آخر عمر و امروزی نمی شناختند.و در قالبهای متفاوت و متنوع کنونی در داخل و خارج معروف نشده بود.

این عدم شناخت نزد کنشگران مدنی و فعالین سیاسی در عرصه های عام اجرایی و دیپلماتیک بیشتر بود.

گر چه درگمنامی و کم فروغی اجتماعی او امری طبیعی و تعمدی نهفته بود. با وجود فراوانی اثربخشی ناشی از شرایط خاص حرفه ای و نوع ماموریت‌های بود،که در سطح کلان ملی و فراملی به او و نیروهای تحت امرش محول شده بود. و بخشی از عملکردهای رفتاری وی را می توان ناشی از آزاداندیشی ، تعبد جامع نگرانه و زمان شناسی وی قلمداد نمود. و از دلایل پنهان کاری ، استتار و اختفاء عملکردی شخصی و سازمانی شهید سلیمانی به موارد زیر می توان اشاره کرد:

اولاً: او یک نیروی نظامی و فرمانده برجسته ی کهن کار با ماموریت‌های متعدد و ویژه بود. ثانیاً: بسیاری از فرماندهان رشید نظامی در ارکان ارتش و سپاه وجود دارند که کسی آنها نمی شناسد.

ثالثاً:نوع ماموریت ایشان فرامرزی و به لحاظ امنیتی نیازی به علنی شدن تصویر و عملکردها نبود.

رابعاً: استتار و اختفاء لازمه ی کار وی برای جلوگیری ازتحریک، تهدید و تخریب زنجیره های ارتباطی ملی، فراملی و فرامنطقه ای بود.

خامساً: حفظ جان او و نیروهایش در پرتو گمنامی برون مرزی با اخلاص فراجناحی، ملی و مذهبی درونی بود.

و اهداف کوتاه مدت و راهبردی فرمانده میدان و نیروهای تحت امرش را می توان در قالب گزاره هایی بشرح ذیل برشمرد:

- محافظت از نقش دیپلماسی میدان، -خنثی سازی طرحها و تهدیدات دشمنان،

-فرصت سازی بدون فرصت سوزی برای ایران و دوستان،- تسهیل مراودات و کسب منافع ملی با منشاء قدرت و عملیات نظامی

-پیشگیری از ابعاد رسانه ای و تبلیغی مخرب بدخواهان و بیگانگان برای تفرقه در درون جوامع هدف و اسلامی

- پرهیز از مصادره به مطلوب جناحهای سیاسی داخلی برای مقاصد داخلی و دست یابی به قدرت...

اما در یک دهه ی اخیر مشاهده گردید، که کم کم از چهره ی این نمونه های رفتاری، نظامی، عملکردی و دیپلماسی فرامرزی در داخل و خارج پرده برداری شفاف تر گردید. و به یک فعال میدانی رسانه ای، فرهنگی، خدماتی، اجتماعی و سیاسی مبدل گردید.

با افشای ماموریتها و حتی عملیاتها در بولتن های خاص و سپس رسانه ها به ابعاد شخصیتی و عملکردی سردار چنان دامن زده شد. که گمانه زنی ها برای ورود قطعی وی به رقابت انتخاباتی را قدرت می بخشید.

تا جایی این گمانه ها به یک دغدغه ی منازعه برانگیز با تحلیلهای متفاوت فعالین مدنی و سیاسی مبدل گردید.

زیرا جناح اقتدارگرا در اثر شکست‌های پی در پی نیروهایش با رویکرد و کاندیداهای رنگارنگ دچار نوعی یاس عمومی و استیصال شده بود.

خلاء و صغف پتانسیلهای موجودش و شکست‌های پی در پی اعتماد بنفس را از آنان ربوده بود.

بنابراین جناحی که خود را مستظهر به حمایت حاکمیت می دانست، و ارکان حاکمیت را مصادره به مطلوب خود می کرد.

در اثر عدم اقبال‌مکرر افکار عمومی و شکست در کسب آراء سیاسی جامعه به این نتیجه رسید، که دستانی خالی از برگ برنده در رقابت با رقیب دیرینه یعنی اصلاح طلبان دارند. فلذا در این واپسین روزگاری که تاریک و تار شده بود.

جناح اقتدارگر در کنار پروژه های متعددی ‌که برای افتراق و حذف نیروهای دگر اندیش داشتند. پروژه ی ناکامی سازی دولتمردان منتقد مستقر را در عرصه های درون جناحی، داخلی و بین المللی در دستور کار قرار دادند. و با وجود عزم قطعی به حذف حداکثری و تلقین ناکامی مطلق دولت مستقر برای یکدست نمودن حاکمیت ناچاراً شدند.

فلش کسب توفیق را بسوی چهره ای استرتژیک، بدون خدشه و پرپتانسیلی ببرند. که تاکنون ابعاد شخصیتی او بطور گسترده در افکار عمومی و رده های متوسط حاکمیت ناشناخته مانده بود.

و تلاشها نمودند توجه ها را بدون در نظر گرفتن امنیت و منافع ملی بسوی سردار سلیمانی سوق دهند. وحتی تلویحاً برای ایجاد اجماع درون جناحی و یاس در جناح مقابل از او به عنوان داوطلب کاندیداتوری نام می بردند.تا با جلب توجه افکار عمومی برای خود کسب وجاهت نمایند. و در نهایت بتواند تیر مورد نظر خود را برای عصابت به هدف مطلوب رها گردانند.

با استفاده از اهرمها و ابزارهای مختلف قدرت، رسانه های پیدا و پنهان جناح طراح کسب حاکمیت یکدست تلاش داشت محبوبیت سردار دلها را مصادره به مطلوب نمایند.

گر چه در نهان منتقد سر سخت وی و دل پری از آزاداندیشی، جامع نگری و زمان شناسی وی داشتند. اما تا توانستند بر روی وی مانور ابزاری دادند.

زمانی که وی سخنان روشنگرانه اش در باب جامعه و فرزندان را با آن زیبایی و شفافیت مطرح کردند. و فرمودند:اینکه مدام بگوییم او بی حجاب این با حجاب است، یا اصلاح طلب و اصولگرا است.

پس چه کسی می ماند؟ اینها همه اش مردم ما هستند... بسیاری از افراطیون آشفته تر شدند و در مقابل نور امید را در دل کنشگران و جوانان روشن نمودند.

در عین حال چون می خواست این شخصیت ملی و بین المللی را از روی ناچاری مصادره به مطلوب برای رسیدن به منویات نمایند. جنبه های تعبدی و روحیه جهادی وی را برای قالب تامین امنیت مورد نطر برای ورود به قلوب صاف و صادق توده ها برجسته می کردند.

و ابعاد آزاداندیشانه، جامع نگرانه و زمان شناسی وی را که نقطه ی افتراق با آنان بود. و به آن رشک، حقد و نقد جدی داشتند، به حاشیه بردند. و یا تعمدی پنهان و دچار پنهان کاری می شدند.