مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ مَثَل کسانی که تورات را بر خود تحمیل کرده (آن را با مشقت فراگرفته) آنگاه تحمل عمل کردن به آن را ندارند، همانند خری است که کتاب حمل می‌کند و چه بد سرنوشتی است برای کسانی که آیات خدا را تکذیب میکنند و خدا مردم ستمکار را هدایت نمی‌کند.

الذین حملوا التوراة، علما و احبار یهود هستند. کسانی که با ممارست و مشقت فراوان علوم، دستورات، انذارات و بشارات تورات را طی سالیان متمادی از نسلی به نسل بعد فراگرفته‌اند؛ ولی آن دستورات را که می‌توانست مایه هدایت و ارشادشان به سوی معنویت و کسب رضایت الهی باشد، رها کرده‌ و از آن دریای معارف تورات هیچ سودی جز تحمل جز تحمل بار سنگین مسئولیت نبرده‌اند، همان خرانی هستند که کتاب بارشان کرده باشند؛ اگر آن خران از معارف موجود در کتاب‌ها سودی ببرند، آنها نیز از معارف تورات بهره مند خواهند شد.

قرآن کریم، بی‌اعتنایی به معارف تورات را تکذیب آیات الهی می‌داند؛ اگرچه ممکن است دانشمندان یهود هیچ‌گاه آیات تورات را در سخنرانی‌ها و مواعظ خود تکذیب نکنند و بلکه در شأن و منزلت آن‌ها داد سخن هم بدهند.

مهم‌ترین ایرادهایی که بر یهود و مخصوصاً علمای یهود وارد است این است که معاد را قبول ندارند. امروزه علمای یهود به‌صراحت منکر معاد هستند. دنیاپرستی عامل اصلی این انکار آن‌هاست.

(در آیات دیگر به این‌موضوع بیشتر خواهیم پرداخت.) کسی می‌تواند آیات خدا را انکار کند که اعتقادی به‌روز حساب نداشته و خود را از عقاب روز جزا ایمان بداند. البته قوم یهود عقیده ثابت و یکسانی در همه مسائل ندارند. فرقه‌ای از آن‌ها معتقدند اگر روز حسابی هم باشد، جز چند روزی آن‌ها مجازات نخواهند شد:

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ

ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻱ ﮔﺮﺩﺍﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻫﺮﮔﺰ ﺁﺗﺶ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻰﺭﺳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ [ﺑﻪ ﺧﺪﺍ] ﺍﻓﺘﺮﺍ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰﺑﺴﺘﻨﺪ ، ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻳﻨﺸﺎﻥ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.(آل عمران٢٤)

نخستین بلیه‌ای که یهود گرفتار آن شده، تفرقه‌ای است که بین آن‌ها وجود دارد؛ به‌طوری‌که یک ضرب‌المثل یهودی می‌گوید: «هر گاه دو یهودی پیدا کردی، بدان که آن‌ها متعلق به سه فرقه هستند.»

امروزه امپراطوری رسانه‌ای غرب اجازه نمی‌دهد که این تفرقه وحشتناکِ یهودیان به گوش مردم دنیا برسد؛ ولی بعض اخبار جسته‌ گریخته، تا حدودی اوضاع داخل سرزمین‌های اشغالی فلسطین را ترسیم می‌کند.

وجود جاسوس‌های فراوان یهودی که علیه دولت اشغالگر خودشان فعالند، مخالفت یهودیان ایران با اسرائیل و نیز مخالفت یهودیان امریکا و اروپا با صهیونیست‌ها، همه و همه خبر از تفرقه شدید بین آن‌ها می‌دهد.

وَ اللَّهُ لَا یَهدِی الْقَومِ الظَّالِمِینَ در قرآن کریم؛ ظلم، گناه و شرک همزاد همند. چون هر گناهی مستلزم ظلمی است؛ خواه ظلم به خود باشد یا دیگری. و نیز مستلزم شرک است، هر گناه وقتی واقع می‌شود که یکی از دستورات الهی نادیده گرفته شود.

(انکار شود) و این همان شرک است. در این آیه قرآن کریم، یهود را به استناد آیه ١٣ سوره لقمان مشرک قلمداد می‌کند؛ آنجا که لقمان پسرش را موعظه میکند و می‌گوید: «يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ» ای فرزند! به خدا شرک نورز، بی‌تردید شرک ظلم بزرگ است.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه