در دهه شصت به رغم نوپایی انقلاب و گرفتاری و مشکلات آن سالها از جمله غائله های چندگانه و جنگ تحمیلی ، اما تبلور ارزش های آن دهه در جامعه، امیدآفرین و لذت بخش بود.

ارزش هایی از قبیل ساده زیستی و دوری از تجمل گرایی، حساسیت در استفاده از بیت المال، عدم سوء استفاده از موقعیت، تواضع و فروتنی همراه با شجاعت و ارتباط و تعامل نزدیک با همدیگر ، بیش از همه در رفتار و عملکرد مسئولین نظام در تمام سطوح مبتنی بر ایدئولوژی اصیل اسلامی قابل مشاهده بود.

اما متاسفانه بعد از دهه شصت و پایان دفاع مقدس، کم کم آن ارزش ها از جامعه بویژه در میان مسئولین رخت بر بست و بجای آن تملق، ریا و جریان گرایی حاکم گردید.

چرا که کسانی امید داشتند از طریق دامن زدن میان دو جناح عمده کشور تحت عنوان دو اردوی رقیب ، ضمن حفظ اقتدار خود به اهداف مورد نظر خود دست یابند.

البته این وضعیت در ادوار مختلف بویژه دوران صفویه بیشتر مورد بهره برداری قرار گرفت. هرچند در دوران قاجار و پهلوی نیز وجود داشت.

روشی که در تاریخ چند هزارساله ی ایران زمین، سابقه ای بس طولانی دارد که به عنوان اصل تفرقه بینداز وحکومت کن و یا جنگ حیدری و نعمتی معروف است.

لذا برای برون رفت از این وضعیت نامتعارف و غیرقابل قبول، باید با دوری از جریان گرایی و اجتناب از رقابت بین دو اردوی عمده کشور، با توسل به سیره و الگوی حکومت داری حضرت امیر(ع) ،به اجرای شاخص های حکمرانی مطلوب بشرح زیر اهتمام ورزید.

۱) پاسخگویی فراگیر در کلیه سطوح

۲) مبارزه با فساد برای سالم سازی جامعه و بهبود رفاه عمومی و عدالت اجتماعی

۳) ایجاد بستر فعال شهروندان

۴) حاکمیت قانون در چارچوبی بی طرفانه و بدون توجه به غرض ورزی های عقیدتی و سیاسی، حفظ حقوق اقشار ضعیف و اقلیت هادر سایه سیستم قضایی مستقل و نیروی پلیس سالم.

۵)‌ مسئولیت پذیری مسئولان تمام ارکان حکومت، سازمان و نهادها در قبال مردم.

۶) جریان اطلاعات آزاد برای همه و شفافیت و آگاهی افراد جامعه از چگونگی اتخاذ و اجرای تصمیمات.

۷) جامعه مدنی فعال شامل همه حوزه های اقتصادی، اجتماعی و ایدئولوژیک (طبقات ،گروهها، جنبش های اجتماعی، نهادها و گروههای فشار و انجمن های مردمی) .

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه