رفع بیماری خوزستان با قرص مسکن افزایش نمایندگان!

شوشان ـ  شهرام گراوندی :

بر اساس اصل ۶۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هر ۱۰ سال یکبار با در نظر گرفتن عوامل انسانی، جغرافیایی، سیاسی، حداکثر بیست نماینده به تعداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی می تواند اضافه شود. در بهمن ماه سال 99 طرحی در مجلس  بررسی و در نهایت تصویب شد که بر مبنای آن حوزه های انتخابی نمایندگان خوزستان در مجلس از 18 کرسی به 21 کرسی افزایش یافت.  البته هنوز از فرجان نهایی طرح و اینکه آیا در این دوره این تغییرات اعمال خواهند شد یا خیر، خبری  نیست! در  طرح  موصوف، موقعیت اکنونی استان خوزستان با افزایش سه نماینده  به شرح زیر اصلاح شده بود:

الف – حوزه انتخابیه «باغملک و هفتگل» منطبق بر حوزه جغرافیایی شهرستان باغملک شامل شهر باغملک، شهر قلعه تل، شهر صیدون و شهر میداود و بخش مرکزی، بخش صیدون، بخش میداود و شهرستان هفتگل شامل هفتگل، بخش مرکزی، بخش رغیوه به مرکز شهر باغملک با اختصاص یک نماینده ایجاد می شود. ( یک نماینده )
ب – نام حوزه انتخابیه ایذه و باغملک» به «ایذه» اصلاح می شود. ( یک نماینده )
پ- نام حوزه انتخابیه «مسجد سلیمان، لالی، هفتگل و اندیکا» به «مسجد سلیمان، لالی و اندیکا» اصلاح می شود.
ت – تعداد نمایندگان حوزه انتخابیه اهواز، حمیدیه و کارون» از سه نفر به چهار نفر افزایش می یابد.
ث – تعداد نمایندگان حوزه انتخابیه «بندر ماهشهر، امیدیه، هندیجان و بخش جولکی» از یک نفر به دو نفر افزایش می یابد.

اگر چه همین طرح نیز که با حواشی بسیار دنبال شد و در نهایت به تصویب نهایی رسید؛ اشکالات متعددی دارد و به ویژه : به افزایش نمایندگان حوزه ی  دزفول  که بعد از اهواز  پرجمعیت ترین شهر خوزستان است و جمعیتی دست کم دوبرابر حوزه ی ماهشهر دارد و تنها یک نماینده دارد  و حداقل باید دو نماینده داشته باشد ؛ و یا معلوم نیست  چرا مصوب کردند  نمایندگان اهواز از سه نفر به چهار نفر افزایش پیدا کند ؛ که  با توجه به ضعف   هر سه نماینده ی  این دوره و  همسو نبودن و عدم انسجام   سه نماینده که   بعید نیست در دوره های  آتی  هم همین روال ادامه یابد ؛  این افزایش تعداد منطقی  به نظر نمی رسد  ؛ و اگر منطقی  وجود داشته باشد  سقف سه نماینده ی  اهواز  بهتر است به دو یا حتا یک نماینده کاهش یابد  بلکه  از این طریق  بهتر به مطالبات مردمی و  تصمیمات عقلایی رسیدگی شود ؛ و  یا معلوم نیست  چرا باید با وجود تغییرات  بسیار در موقعیت و وضعیت جمعیتی آبادان ، چرا باید  این شهر هنوز  سه نماینده  داشته باشد که به زعم نگارنده، یک نماینده  هم برای  این شهر کافی  است؛  در حالی که از نظر جمعیتی ، حتا جمعیت شهر مجاور آبادان یعنی خرمشهر از این شهر بیشتر است ؛ و نباید محاسبات و دلایل پیش از انقلاب  را در داشتن سه نماینده برای  آبادان کماکان حفظ کرد ؛ متاسفانه این موارد لحاظ نشده است ؛ و در روزمره گی ها و حاشیه های مختلف  مجلس منجمله ماجرای دریافت شاسی بلندها یا قالیباف گیت ها و این موارد ؛ به انجام مسائل مهمی  نظیر تخصیص و افزایش کرسی های نمایندگی در شهرهای کشور و بخصوص خوزستان  توجه جدی  نشده و نمی شود.

در حالی که وسعت و کثرت جمعیت روستایی بعنوان مثال در حوزه ی  باغملک  که از نظر آماری بیشترین روستاهای کشور در این حوزه هستند و پراکندگی این روستاها  عملن دسترسی  و یا سرکشی نمایندگان و یا مسوولان  را به این روستاها  ، سخت و یا حتا غیر ممکن می کند ؛ بدیهی است وجود یک نماینده ی  مجلس  برای  باغملک با انبوه روستاهایش  و همزمان نمایندگی  ایذه که این شهر نیز یک شهر پرجمعیت از نظر روستایی  است ؛ سالها پیش باید  تن به افزایش یک نماینده به دو نماینده می دادند که همین بی توجهی ؛ موجب  به وجود آمدن  مشکلات  فراوان شده است.  امروزه  می بینیم  که اختلاف نظر در  سیاست های اجرایی و مدیریت شهری  این دو شهر ، موجب افزایش بحران های  امنیتی و شهری و افزایش بیکاری  و بی توجهی  به  توسعه ی شهری و روستایی و  عدم انجام  کمترین و کوچکترین پروژه های  اقتصادی و عمومی به قصد رفع بیکاری و ارتقای سرمایه های اجتماعی و ترقی اقتصاد این دو شهر و جمیع روستاهای  این دو منطقه شده است.  اختلافاتی که با اعمال نفوذ  یک نماینده ی  متعلق به ایذه  به ضرر شهر باغملک و با اعمال سلیقه ی یک نماینده ی  متعلق به باغملک  به ضرر  شهر ایذه ؛ و در فقدان مطالبه گری و رشد عمومی  فرهنگ شهری ؛ به ضرر  هر دو شهر و روستاهای  این دو شهر شده است.  اتفاقی  که سالهای  سال است  در این منطقه وجود دارد  و فقط به این دوره محدود  نمی شود.   ناامنی  در شهر ایذه ، مولود  همین بی توجهی  به عناصر مختلف سیاسی و امنیتی در حوزه ی  باغملک و ایذه است  که  نبود نماینده و یا نمایندگان  قاطع و مسلط بر اوضاع و احوال  و بافتار و ساختار  این دو شهر  ، وجهی  بارز  و غیرقابل  کتمان  دارد و به طور مستقیم  روی  این موارد  تاثیر منفی  گذاشته است.

هر چند به نظر نمی رسد  که حاشیه ها و  فروع امور مجلس  این دوره ، اجازه دهد به سیاست ها و برنامه های  کلان و اصولی  بپردازند و  چنین  طرح ناقصی  ( که به نقص های  آن اشاره شد )  در  انتخابات پیش رو ( اسفند 1402 ) اجرایی شود و  بعنوان مثال باغملک و ایذه  بعد از سالها ، هر شهر یک نماینده داشته باشند ؛ ولی  لازم و ضروری  است که این مطالبه و خواست  عملی  و عقلانی  توسط  رسانه ها و ابواب جمعی  و کنشگران  خوزستان پیگیری  شود.  موضوعاتی  مانند  عدم ضرورت افزایش  نمایندگان  حوزه ی  اهواز ؛ کاهش  نمایندگان حوزه ی  آبادان  از سه به یک نفر ؛ افزایش  حوزه ی نمایندگی  دزفول از یک به دو نفر  نیز  جزو مواردی  است  که باید  دنبال شود و در روزمرگی های  رسانه ای  فراموش نشود.