ایران و آزمون دشوار!

مبارزه با رژیم اشغالگر قدس یا همان دولت و کشور اسرائیل، از فردای پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به عنوان یک اصل نانوشته در سیاست خارجی ایران در آمد و بالاتر از آن، یکی از سیاست‌های پایه ای که تقریبا همه شئونات کشورمان را تحت تاثیر خود قرار داد، اصل تاکید بر نابودی اسرائیل و کمک به گروه های مسلح موجود در سرزمین های اشغالی بود.
جایگاه این اصل و اهداف، در گفتمان جمهوری اسلامی هم بر پایه باورهای مذهبی و هم باورهای سیاسی استوار بود. در هر حال، دولت حاکم در سرزمین های اشغالی فلسطین، به نوعی دین یهود را در عصر حاضر نمایندگی می کند. افزون بر این، جایگاه جغرافیایی و وجود قدس شریف در آن محدوده از یک سو و اصل هواخواهی و فریادرسی از ستمدیدگان، باور عمومی و انسانی دیگر است، که جمهوری اسلامی ایران را به سوی آزاد سازی این سرزمین و محو کامل دولت اسرائیل سوق داده است.
سیاست مبارزه با اسرائیل، منجر به ابداع روز قدس گردید تا در این روز و با راهپیمایی جهانی مسلمانان علیه این دولت، یک مبارزه فرهنگی و تبلیغی نیز شکل بگیرد.
حمایت و پشتیبانی نظامی و مالی ایران از گروه ها و نیروهای مسلح در سرزمین های اشغالی واقعیتی بود که در یک دهه گذشته، شدت بیشتری گرفت و به گونه ای که مقامات ایران، در سال های اخیر هیچ مانعی بر اعلام رسمی آن نداشتند و عملا حتی در تقویم و روزشمار، بازه زمانی برای نابودی اسرائیل اعلام گردید.
اکنون که در سرزمین های اشغالی در این روزها و هفته ها یک جنگ تمام عیار میان گروه‌های مسلح فلسطینی با رژیم اشغالگر قدس شروع شده است و تمام کشورهای حامی سنتی این دولت با آخرین تجهیزات نظامی به خاور میانه و شرق مدیترانه لشکر کشی کرده اند، دو صف حامیان و مخالفان دولت اسرائیل، کاملا روشن‌تر از هر روز دیگر شده است.
موضوع مهم برای جمهوری اسلامی ایران در این روزهای سرنوشت‌ساز، اتخاذ تصمیم سخت و دشوار با توجه به جایگاه دینی، سیاسی و جغرافیایی و با توجه به وضعیت اقتصادی و داخلی خود است.
ایستادن در برابر کشورهای حامی اسرائیل و شاخ به شاخ شدن نظامی با آنها، می تواند به ویران شدن زیرساخت های اقتصادی، نظامی و انرژی ایران منجر شود و زندگی روزانه مردم را با همه گرفتاری های کنونی، دستخوش مشکلات جدید نماید. از سوی دیگر، بسنده کردن به سر دادن شعارهای تند و پرهزینه بدون عملیاتی کردن آین شعارها، پس از چند صباحی، برای مقامات سیاسی و نظامی ما، رسواکننده خواهد شد.
نیک روشن است که شرایط ایران، با همسایه های شرقی و شمال غربی نیز در این معادلات و تصمیم گیری دشوار، کاملا نگران کننده است.
در این شرایط دشوار، بازگشت به تامین رضایت عمومی و داخلی و اقبال نشان دادن نسبت به کمترین خواسته های مردم و شهروندان ایرانی و  تضمین و حفظ آرامش داخلی، بیش از هر دوره دیگر، ضروری است.
شرایط جدیدی که در شرق مدیترانه در حال شکل گیری است شاید  به رسمیت شناختن وجود دو دولت مستقل در سرزمین های اشغالی را تسریع کند و به نقطه عطفی برای تغییر  در سیاست منطقه ایران تبدیل شود.