رسانه و پیام ها

 برداشت ساده از واژه رسانه «رساندن» است.وظیفه ای که در حداقل شکل، انتقال پیام از نقطه ای به نقاط دیگر است.بدین شکل و در موضوع رسانه،خط سیری رسم می شود که سمت ابتدایی آن،فرستنده و انتها نیز گیرنده قرار می گیرد.پیام نیز بین این دو رد و بدل می شود.در چنین وضعیتی،محتوای پیام،اساسی برای انتقال مفاهیم و آگاهی ها می گردد.این دانستنی ها که بدون شک،گزینشی هستند،دارای شکل های متفاوتی می گردند.این اختلاف در پیام ها،تابعی از اندیشه ورزی فرستندگان پیام از یکسو و فهم گیرندگان از سوی دیگر می شود.رسانه در چنین وضعیتی خودنمایی می کند در حالیکه اساس آن،محتوای ارسالی و تاثیر گذاری بر جامعه انسانی است.گرچه ابعاد این تاثیر گذاری فردی و جمعی است اما در بعد نفوذ و ساخت،جامعه بیشتر تمرکز را شامل می شود.بدین شکل،پیام ها در سه قالب متفاوت جای می گیرند.این سه نوع،دارای اثرهای متفاوتی بر روان جامعه و البته افراد، هستند.در چنین فضایی است که می توان،رسانه های کجرو را تشخیص داد  و به شکلی منطقی،مضر،معرفی نمود.در قالب اول،پیام های«پوچ» قرار دارند.خبرهایی که در اصل؛وجود خارجی ندارند و رسانه،تنها برای جذب،تیتری غلط را منعکس و در درون پیام،هیچ اشاره ای به تیتر ندارد.مانند«خانم هنرپیشه از سومین همسر خود رونمایی کرد».وقتی به محتوا مراجعه می شود،تنها توضیحی در مورد سابقه بازیگری او،مطالبی نوشته شده است.قالب دوم پیام های«واقعی» را شامل می گردند.این نوع خبرها گرچه غلط نیستند اما انتقال آن ها هم ضروری نیست.به طور مثال«روغن گران شد».همین انتقال باعث می گردد تا بسیاری از فروشگاه ها که انبوه روغن خود را در انبار به قیمت سابق خریده اند،دست نگه دارند و با قیمت جدید بر مردم خود تحمیل نمایند.قالب سوم«حقیقی» هستند،یعنی درست و موثر بر پیشرفت و تعالی جوامع،عمل می کنند.به طور مثال«دانشجوی دانشگاه فلان,ویروس کرونا را کشف کرد».چنین پیام هایی علاوه بر بالندگی،موجب آرامش جامعه می شود همان انتظاری که اهل علم از انتقال حقیقت دارند و نگرشی که به آینده روشن بشری معطوف می دارند.از این نظر،رسانه ها با انتخاب نوع پیام های خود؛ماهیت خویش را معرفی می کنند.در دنیای امروز رسانه ها به خصوص در غرب, افزایش انواع کجروها،به وفور یافت می شوند.