ازگل گیت، تز گوشت تلخی و گوساله سامری ضد اعتقاد دینی و اعتماد ملی

روز ۱۳ فروردین گذشته ی امسال در میدان امام حسین ع تهران مراسم شهادت مولای متقیان  امام علی ع برگزار گردید. سخنران آن مراسم جناب حجه الاسلام پناهیان بود. که جا دارد بخاطر گرامیداشت شهادت آن اسوه ی عدالت گستر، اخلاق دینی، مدنیت انسانی، تحجر ستیزی، خصم افراطیون دینی خوارجی ، مبارزه با مفاسد مالی، حساسیت نسبت به  بیت المال  و فداکاری در راه اعتلای مکتب انسان ساز اسلام تشکر و قدردانی کرد.  سخنران محترم کما فی السابق بجایی اینکه از سنت و سیره ی زندگانی و حکمرانی امام علی ع  نصایاحی را اول برای خودسازی فردی، رفتارهای اجتماعی، اصلاح عملکرد حاکمان دولتمرد کنونی و حکمرانی سالم بطور کلی بیاورد. بیشتر با مصادره به مطلوب سیاسی و نحله ی فکری خودش سعی کرد. بخشی از جامعه ی منتقد عملکردهای خود و ۴۵ ساله‌ی حکمرانان یعنی  روشنفکران دلسوز ملت ایران در نظام اسلامی را مطرود منحرف معرفی و جلوه دهند. که شاید مقصود و مخاطب او به نوعی هم ۶۰ درصد از جامعه ی ایرانی اسلامی که به هر طریقی از جمله شرایط مشارکت مهیا نبود و اصلاً پای صندوق رای نیامده بودند باشد، و  می خواست با آوردن تمثیل قرآنی تحقیر و سرزنش نمایند. در همین راستا تمسک به آیات و داستان اسرائیلیات جستند و منتقدین تعامل گرای داخلی و مصلحان را تلویحاً گوساله ی سامری خواندند. گر چه هر نوع ساده اندیشی با نادیده گرفتن ترفنده های خیانت بار نظام سلطه و شرکای تاریخی جنایات پیشگان  صهیونیست ها محکوم است. اما به ایشان و دست اندرکاران دست و دل باز نظام اسلامی در دادن تریبون و رسانه ی ملی متذکر می‌گردد. عالیجنابان حکمران و آقایان مسئول در امور فرهنگی و عامه که بر منابر یا محافل گرم و جای خوش با نوشیدن چای دبش نشسته و می نشینید. و هر از گاهی یک بمب گیت از مفاسد همانند چای دبش، فاجعه ی ازگل و گوشت تلخ خواندن معصومین زیر پایتان چنان با شدت منفجر می شود. که دل مدافعان نظام در خطوط مقدم، ملت در صحنه و علمای عامل دلسوز را به درد می آورید. تا جایی که حتی با محاکمات و اعترافات غیر قابل قبول علنی در پای عدلیه حاکمیت علوی ، نهادهای انقلابی و تریبون امامت جمعه ی دینی هم نمی توانید ترمیم و راضی نمایید. زیرا مصداقی از: واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند/چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پُرس/توبه‌ فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند؟
گوئیا باور نمی‌دارند روز داوری/کاین همه قلب و دغل در کار داور می‌کنند.      
یا رب این نودولتان را با خر خودشان نشان/کاین همه ناز از غلام ترک و استر می‌کنند... شده اید.               و باید بدانید قبل از شنیدن صدای هر مظلومی و برخورد با هر ظلمی بخود آیید، و باید صدای آگاهان دلسوز، ملت مظلوم و محروم از امکانات خود را بیش از پیش و دیگران بشنوید. نه اینکه برای توجیه مفاسد خودی هایتان باز در سیره و سنت ها بروید و بگردید، تا نمونه ای از مدیران ناکارآمد و فرمانروایان فاسد در حکومتهای دینی و علی ع را بر منابر آورید. و بخواهید با آوردن مشکلات دنیا اسلام و کید دشمنان  فرافکنی نمایید. آنگاه در مقابل خواهان تحقق حکومت مطلوب نظر خود در دنیای مدرن بدون اعتماد و مشارکت مدنی از طریق خرافه و توده پروری باشید. زیرا این توجیهات در عصر دهکده ی جهانی و رسانه دیگر تف سربالایی است. و به نوعی وهن حکمرانی تاریخی علوی و مردمسالاری دینی در دنیای کنونی و اهمیت افکار عمومی می باشد. در ضمن هزینه های مضاعف و جبران ناپدیری را بر نظام دینی در نزد ملت و حکمرانی مردمسالارانه در دنیای مدرن با نهادهای مدنی منبعث از تجارب بشری وارد  می کند. حکمرانی که مدعی الگو شدن است، و از ابزارهای نظارتی متعدد از خود کنترلی ایمانی، علمی و مدنی با اعتبارات مادی  کلان مالی باید برخوردار باشد. ولی خلاف آرمانهای مشارکت خواهانه ی مدنی، تخصصی و ایمانی تاکنون در قالب افت مشارکت جدی و غیر قابل انکار بطور کلی عمومی حتی در مراکز دینی خود را نشان داده است. فلذا با این وجود الگو خواندن امپراطوری مردم سالاری دینی و ابر قدرت شدن منطقه ای نظام اسلامی بدون قبول اثربخش  مشارکت مدنی موثر ملت،  القاء دیدگاه‌های غیر کاربردی و توده پسند در تضاد است. اساساً حکمرانی برخواسته از مردمسالاری آنهم با رویکرد مدنیت مدرن و علوی پسند ذاتاً با خرافه گوییهای توجیه کننده مفاسد در کل و دنیای کنونی در تصاد ماهوی می باشد. بنابراین در میدان نبرد کنونی که از پایتخت با ترور بهترین فرزندان مان تا زدن کنسولگری برای از بین بردن بالاترین سرداران کشیده شده است. حتماً عالیجنابان پناهیانها، صدیقی ها و همفکرانشان در دولتی که تمام قد مورد حمایت است، می دانند.

در دیدگاه بنیان گذار جمهوری اسلامی بالاترین سلاح نظام اسلامی همواره پس از توکل بر خدا  وحدت کلمه و اعتماد ملت بوده‌است. که متاسفانه آقایان از یک سو برای بایکوت نمودن مخالفان خود یا منتقدان نوع تفکر، نگاه حکمرانی پر تریبون و امکانات حاکم گوساله ی سامری می خوانند. و از سوی دیگر خطیبان کم مخاطب و امام جمعه ی کم ماموم پایتخت برای توجیه ازگل گیت و کاستن از بار تقصیر اما پر مسئولیت جایگاه خودش ملت را همراه خود مورد غضب استکبار و دشمنان می خواند. خلاصه در چنین شرایط داخلی، منطقه ای و بین المللی که نیاز اساسی به شفافیت در امور حکمرانی دینی، وحدت اجتماعی و اعتماد ملی بیشتر از همیشه ضرورت پیدا کرده است. دهن کجی و لجاجت با ملت و افکار عمومی با دادن تریبون به افراد دارای شبهات در سخن و اتهامات در عملکردها خلاف عقلانیت، درایت وحدت و اعتماد آفرینی بوده و می باشد. دعوت از جناب پناهیان به جلسه ی هیات دولت پس از گوشت تلخی نامیدن معصومین ع و گوساله  سامری خواندن منتقدان یا دادن تریبون نماز جمعه ی تهران در روزهای اخیر نوعی کج سلیقگی نبود،بلکه علاوه بر دهن کجی به شعور ملت موجبات برآشفتن و جریحه دار شدن احساسات مذهبی  مامومین نمازهای جماعات و جمعه و مومنین را بشدت با امتناع از آمدن به نماز جمعه ی تهران  برانگیخت. واز نمونه های دیگر سال‌های اخیر شاید جابجایی آیت الله لاریجانی پس از ماجرای طبری گیت در قوه ی قضائیه به ریاست شورای مصلحت را بتوان نمونه ی بارزی از مشت نمونه ی خروارهایی دانست. که بعضاً در جابجایهای ناصواب حاکمیتی یا کوتوله مدیران دولتی ناکارآمد نورچشمی خودی، ژن برترها و آقازادگان در کلیه ی دولتها دیده شده و هم اکنون به فور دیده می شوند. تاکید می گردد چنین نوع نگاه به مدیریت و حکمرانی در امور مختلف مدنی و دینی ضمن حیف و میل بیت المال عامل ضدیت با مشارکت اثر بخش، اعتقادات دینی و اعتماد ملت تاکنون بوده و می باشد. اما در این شرایط حساس کنونی برای منافع و امنیت ملی مضر و مخرب می باشند. لذا در پایان ضمن پیشنهاد و تاکید برتوسعه ی فراگیر نهادهای مدنی برای مشارکت ملت و اصلاح ساختارهای معیوب غیر پاسخگو باید در اسرع وقت ممکن و شفافیت سازی با چنین ناهنجاری های حکمرانی دینی و ملی برای جلب اعتماد ملت و پاک شدن دامن اعتقادات برخورد قاطع و محسوس گردد. با تکریم منتقدان و دگر اندیشان بطور ملموس و جدی دست از خودی پروری و لجاجت با افکار عمومی برداشته شود