شوشان ـ سید ابراهیم آلرضا : در سازمانهای مختلف انتخاب کارمند نمونه فرصتی است که میتواند به انگیزهبخشی، تقویت تلاشهای مستمر و ایجاد حس قدردانی منجر شود. اما متأسفانه این فرآیند در بسیاری از مواقع از مسیر اصلی خود منحرف شده و به جای تأکید بر شایستگی و تلاشهای واقعی، به موضوعی مبهم و گاه بحثبرانگیز تبدیل شده است!
شوشان ـ سید ابراهیم آلرضا :
کارشناس دانشگاه و فعّال فرهنگی و اجتماعی
در سازمانهای مختلف انتخاب کارمند نمونه فرصتی است که میتواند به انگیزهبخشی، تقویت تلاشهای مستمر و ایجاد حس قدردانی منجر شود. اما متأسفانه این فرآیند در بسیاری از مواقع از مسیر اصلی خود منحرف شده و به جای تأکید بر شایستگی و تلاشهای واقعی، به موضوعی مبهم و گاه بحثبرانگیز تبدیل شده است!
نبود معیارهای شفاف و مشخص یکی از دلایل اصلی این چالش است. در برخی موارد، انتخابها بهجای آنکه بر اساس عملکرد واقعی صورت گیرند، متأثر از روابط شخصی و نگاههای سلیقهای انجام میشوند. این مسئله، زحمات کارکنانی را که بیوقفه برای پیشبرد اهداف تلاش میکنند، نادیده گرفته و به موضوع شایستهسالاری خدشهدار وارد مینماید.
همچنین، تمرکز بیش از حد بر نتایج کوتاهمدت و ظاهری بهجای توجه به زحمات مداوم و تلاشهای پشت صحنه کارکنان دلسوز در شرایط سخت، موجب میشود برخی که نقش کلیدی در پیشرفت بیشتر سازمان دارند، کمتر دیده شوند. این رویکرد، در کنار نبود عدالت سازمانی و سیستم ارزیابی مناسب، باعث کاهش انگیزه و ایجاد حس نارضایتی در میان کارکنان میگردد.
برای حل این مشکل، ضروری است که سازمانها با تدوین معیارهای شفاف و استاندارد، فرآیند انتخاب کارمند نمونه را اصلاح کنند. ایجاد سیستمی که بر پایه عدالت و شایستهسالاری بنا شده باشد، علاوه بر قدردانی از تلاشهای واقعی، به تقویت روحیه همکاری و اعتماد در میان کارکنان کمک خواهد کرد. در دانشگاهها و مراکز آموزش عالی انتظارات به مراتب بیشتر است؛ چرا که دانشگاهها بهعنوان نهادهای علمی و فرهنگی، الگوی عدالت و شفافیت در جامعه بوده و میبایست از این فرصت برای ایجاد فضای انگیزشی و تقویت نیروی انسانی خود استفاده نمایند!