- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- مسئولیت اجتماعی شرکتها؛ فرصتی برای توسعه پایدار استان خوزستان
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۹ بهمن ۱۴۰۳ - ۲۱:۲۸
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ حسن دادخواه :
کتابِ فاطمه، فاطمه است! که به گمانم متن سخنرانی شادروان دکتر شریعتی است در برهه ای از پیش و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، چهره روشن و حقیقی حضرت فاطمه (س)، را با رویکرد یک دختر مهربان، همسر پشتیبان و یاور شوهر و زنی حقیقت‌جو و حقیقت طلب به نیکی به نمایش گذاشت و چهره و نمایی مثبت و انسانی از زن مسلمان از دریچه مکتب اسلام را شناساند! شادروان دکتر شریعتی، کوشیدند تا ارزشمندی این بانو را بطور جدا و مستقل از پدر و همسر ایشان، تبیین کنند و در بیرون از دامنه پرتوی پدر و همسر، استقلال و انتخاب و تشخیص حضرت فاطمه را به تصویر بکشانند.
شناخت و دلدادگی به امام حسین(ع)، بطور سنتی و کلاسیک، از دریچه شجاعت ایشان در نپذیرفتن حکمرانی یزید و رد و نفی اخلاقیات فاسد او به عنوان امیرالمومنین و جانشین پیامبر و حاکم اسلامی، است. نام و یاد امام حسین، حتی در روز تولد مبارک ایشان، همچنان روزهای جنگ و اسارت و شهادت او و یارانش را به اذهان متبادر می کند!
شوربختانه دستگاه های تبلیغی رسمی نیز، در فرازهایی از انقلاب و دوران بحرانی کشور، بخش هایی از زندگانی و سخنانی از حضرت را که متناسب با سیاست روز در جامعه ایرانی است، دستاویز قرار می دهند! یا دسته هایی از دلدادگان حضرت، برای اثبات ترجیح صلح و صفا و زیست مسالمت آمیز در کنار یکدیگر، بطور هدفمند سخنانی از حضرت معطوف به صلح و صفا را با کنایه و گوشه زنی به رقیب سیاسی خویش، ترویج و تبلیغ می کنند! به سخن دیگر، گویی حضرت امام حسین در فضای سیاسی ایران، تنها دستاویزی برای دعوت به جنگ و خودداری از گفت و گو و دوری گزینی از دشمنان مفروض، است یا از آن سو، امام و رهبری است صلح‌جو و مهربان و خدوم به مردم!
بر این پایه، در سوم شعبان و چهاردهم بهمن ماه ۱۴۰۳، که نظر به اقتضا و نیاز کشور به ایجاد رابطه متوازن سیاسی و برد - برد با کشورها و سازمان های مالی و هسته ای جهان و تجدید نظر جدی در سیاست های منطقه ای است، در این شرایط، جنبه مهربانانه و سخنان صلح‌جویانه امام حسین ترویج می گردد و در کنار آن، دسته هایی از جمعیت ایران و مقامات غیر رسمی و رسمی، با دستاویز قرار دادن نام و یاد حضرت و واگویی جنگ و جدال ایشان با یزید، می کوشند کارگزاران کشورمان را از گفت و گو و مذاکره با مثلا آمریکا، برحذر بدارند!
با پرهیز از این دو گفتمان، ضروری است که چهره این امام معصوم و فرزند صالح پیامبر اکرم(ص)، در ورای نیازمندی های سیاسی و فرهنگی نظام حکمرانی خود، مورد مطالعه قرار گیرد و با بیرون کشیدن شخصیت حضرت از تنگی و محدودیت برهه زیست ایشان، اندیشه های وی را کاوید و به الگویی برای عصر حاضر قرار داد!
شناخت و دلدادگی به امام حسین(ع)، بطور سنتی و کلاسیک، از دریچه شجاعت ایشان در نپذیرفتن حکمرانی یزید و رد و نفی اخلاقیات فاسد او به عنوان امیرالمومنین و جانشین پیامبر و حاکم اسلامی، است. نام و یاد امام حسین، حتی در روز تولد مبارک ایشان، همچنان روزهای جنگ و اسارت و شهادت او و یارانش را به اذهان متبادر می کند!
شوربختانه دستگاه های تبلیغی رسمی نیز، در فرازهایی از انقلاب و دوران بحرانی کشور، بخش هایی از زندگانی و سخنانی از حضرت را که متناسب با سیاست روز در جامعه ایرانی است، دستاویز قرار می دهند! یا دسته هایی از دلدادگان حضرت، برای اثبات ترجیح صلح و صفا و زیست مسالمت آمیز در کنار یکدیگر، بطور هدفمند سخنانی از حضرت معطوف به صلح و صفا را با کنایه و گوشه زنی به رقیب سیاسی خویش، ترویج و تبلیغ می کنند! به سخن دیگر، گویی حضرت امام حسین در فضای سیاسی ایران، تنها دستاویزی برای دعوت به جنگ و خودداری از گفت و گو و دوری گزینی از دشمنان مفروض، است یا از آن سو، امام و رهبری است صلح‌جو و مهربان و خدوم به مردم!
بر این پایه، در سوم شعبان و چهاردهم بهمن ماه ۱۴۰۳، که نظر به اقتضا و نیاز کشور به ایجاد رابطه متوازن سیاسی و برد - برد با کشورها و سازمان های مالی و هسته ای جهان و تجدید نظر جدی در سیاست های منطقه ای است، در این شرایط، جنبه مهربانانه و سخنان صلح‌جویانه امام حسین ترویج می گردد و در کنار آن، دسته هایی از جمعیت ایران و مقامات غیر رسمی و رسمی، با دستاویز قرار دادن نام و یاد حضرت و واگویی جنگ و جدال ایشان با یزید، می کوشند کارگزاران کشورمان را از گفت و گو و مذاکره با مثلا آمریکا، برحذر بدارند!
با پرهیز از این دو گفتمان، ضروری است که چهره این امام معصوم و فرزند صالح پیامبر اکرم(ص)، در ورای نیازمندی های سیاسی و فرهنگی نظام حکمرانی خود، مورد مطالعه قرار گیرد و با بیرون کشیدن شخصیت حضرت از تنگی و محدودیت برهه زیست ایشان، اندیشه های وی را کاوید و به الگویی برای عصر حاضر قرار داد!
