مذاکره مذاکره است

 مهم ترین خبر و بحث در این روزها مذاکره ایران و آمریکاست. بیشترین اخبار و تحلیلها مربوط به این موضوع است و آژانسهای خبری دنیا نیز درحد گسترده و با اهداف و نیات و دیدگاههای متفاوت به این موضوع پرداختند و این بحث و تحلیل ها ادامه دارد.وجه مشترک رسانه ملی و دولتمردان و رسانه های اصول گرا این است که افکار عمومی را مجاب کنند که مذاکرات غیر مستقیم است.راستی چرا یک جریان سیاسی خاص با همه رسانه هایشان بسیج شده بر واژه غیر مستقیم اینقدر تاکید می کند و اصرار می ورزند؟آیا افکار عمومی مخالف مذاکره است و میخواهند آرام آرام آن را برای مردم قابل پذیرش کنند؟ خیر.اتفاقا این افکار عمومی و خواست اکثریت است که برای رهایی از این بحران اقتصادی ناشی از تحریم ها و برای جلوگیری از یک جنگ تمام عیار و خانمان سوز و پایان دادن به فعالیت کاسبان تحریم و با رعایت منافع و مصالح کشور با دنیا  تعامل کنیم و با یک مذاکره مقتدرانه کشورازاین وضعیت بغرنج به یک موقعیت عالی برسد.نگرانی و دغدغه بر سر یک واژه و عنوان مستقیم و غیر مستقیم نیست. نگرانی از این است که در این مدت و به ویژه در دهه اخیر که اینقدر بر طبل مبارزه و مقاومت و عدم مذاکره با هر عنوانی و به میزبانی هر کشوری و در هر رده ای و در هر موردی می کوبیدند حال با شروع مذاکرات بین ایران و آمریکا آن هم در دوره ترامپ ، چگونه از آن سیاستها و رویه ها و شعارها دفاع کنند. این جریان اگر می توانست حتی واژه مذاکره را نیز قلب می کرد اما حیف که جایگزینی برای آن ندارند.مذاکره گفتگویی میان دونفر یا دو طرف با هدف دستیابی به درک مشترک، رفع اختلاف و دستیابی به منفعت است. اساس مذاکره بر فرایند امتیازدهی و امتیاز گیری است.هدف مذاکره نوعی مصالحه است. نه تنها مذاکره بد نیست بلکه یک هنر و یک ویژگی مثبت برجسته است.نلسون ماندلا ومهاتماگاندی دو رهبر برجسته و ممتاز از بزرگترین مذاکره کنندگان بودند. ماندلاگفته است:مذاکره و گفتگو بزرگترین سلاحی است که ما برای ترویج صلح و توسعه در اختیار داریم.با این حال که مذاکره سیاسی یکی از روشهای دیپلماسی است و در دنیای پیچیده امروز رونق زیادی دارد و ترامپ علاوه بر ایران،همزمان مذاکراتش با اوکراین و اروپا و روسیه ادامه دارد چرایی تاکید و اصرار بر اینکه مذاکرات غیرمستقیم است را به بحث میگذاریم.این جماعت باید بدانند که گرچه مذاکرات مستقیم و غیر مستقیم تفاوتهایی دارد اما مهم خود مذاکره است که ایران آن را پذیرفته و در حال انجام است.سو تفاهم ها و اختلافات بین ایران و آمریکا از بعد از انقلاب، گسترده، چندجانبه، اساسی و ریشه دار است. حال اگر در این مدت مدید از طریق مذاکره بخش یا بخشهایی از این اختلافات کم می شد به نفع دو طرف و به نفع منطقه و جهان بود چرا که در اختلافات و جنگ و درگیری و مقابله خیری نیست و در هرجایی که بتوان با حفظ منافع ملی مصالحه ای صورت گیرد با عقل و منطق سازگار است. دور اندیشی از خصیصه های عالی حکمرانی است. قطعا اگر این مذاکرات در همان دولتی که برجام به سرانجام رسید صورت می گرفت و این همه سنگ اندازی صورت نمی گرفت موفقیت و نتیجه آن مضاعف بود. اگر آن زمان که وضعیت اقتصادی بهتر بود و دایره تحریم ها و فشارها تا این اندازه تنگ نشده بود و رابطه دولت-ملت وضعیتی به بسیار بهتر از امروز داشت به مذاکره تن می دادیم و با طیب خاطر و با اقتدار از آن استقبال میکردیم الان موقعیتی به مراتب بهتر داشتیم. اما چه بخواهیم و چه نخواهیم این مذاکره بر ما تحمیل شد و آن افراد و گروهها و جریاناتی که وقتی صحبت از مذاکره می شد به رگ غیرتشان بر می خورد و برخی می گفتند هرکس از مذاکره حرف بزند بی شرف و بی غیرت است و حتی در زمانی صحبت از مذاکره با آمریکا جرم تلقی میشد و روزنامه ها و رسانه ها را برحذر می داشتند که حرف از مذاکره نزنند امروزه که مصلحت نظام و کشور بر مذاکره است هوار می کشیدندکه مذاکرات غیر مستقیم است و اگر آمریکا بگوید مستقیم است شیطنت می کند.تا توانستند از عدم مذاکره گفتند و حال تا می توانند از مذاکره غیر مستقیم می گویند.بهرحال باید بپذیریم که جمهوری اسلامی در حال  مذاکره با آمریکاست چه مستقیم یا غیر مستقیم. مذاکره مذاکره است. گرچه بابت بسیاری از سیاستها و سیاستگذاریها هزینه های قابل ملاحظه و چشمگیری را متحمل شدیم و جریانی که مانع مذاکرات بود دچار اشتباه استراتژیک شد و این اشتباه برای ایران اسلامی خیلی گران تمام شد اما هر موقع جلو ضرر گرفته شود، نفع است و بهترین شیوه جبران این اشتباهات و این موضعگیریها روی آوردن به نظر اکثریت قاطع ملت است. آن نماینده محترمی که پشت تریبون مجلس داد می زند و مردم را خطاب قرار می دهد و نسبت به مذاکره بدبین و دلواپس است ببیند خود و همفکرانش با چند درصد از آرا حوزه انتخابیه به مجلس راه یافتند؟ به آراء کاندیدای ریاست جمهور همفکر خودش که مانع بزرگی در مسیر برجام و توافقهای هسته ای بود نگاه کند؟ به تعداد آرایی که بر اثر نارضایتی از وضعیت کشور و نارضایتی از جناحین سیاسی به صندوق ریخته نشدند و نه بزرگ به این شیوه حکمرانی دادند نگاهی بکند آنگاه از طرف مردم حرف بزند و برای مردم دل بسوزاند. آخرسخن اینکه در این موقعیت،بهترین راه و بهترین خدمت به این نظام و این مردم مذاکره است و امروزه حکمرانی یکی ازهوشمندانه ترین و عقلانی ترین تصمیمات خود را گرفت.آن جریان و جناحی که خود را منتسب به نظام می داند و برای حفظ و حراست از نظام، ناخواسته با برخی از موضع گیری های خود به ملت و کشور آسیب رساند با شجاعت و شهامت یا بپذیرد که در این مدت دراین خصوص دراشتباه بوده و به جریان مردم بپیوندد و یا بداند که صدای آنان صدای اکثریت مردم نیست و بر نظر و رویکرد خود باقی بمانند اما به صراحت بگویند این نظر ماست و نظر خود را بعنوان نظر مردم قالب نکنند.هرچه فرصت سوزی شد کافی است. ملت دیگر تاب و تحمل فرصت سوزی بیشتر را ندارد.طرفه اینکه حاکمیت با صراحت و شجاعانه و صادقانه  بگوید که در شرایط فعلی مذاکره بهترین گزینه و تصمیم است و از این تصمیم عاقلانه خود دفاع و آن راتبیین کند و هراسی از آن اقلیت تندرو حامی نظام که همیشه و در همه حال و بدون توجه به رای و نظر و وضعیت مردم با هر نوع مذاکره و تعامل با دنیا مخالف بودند و هستند و همچنین نگرانی از بابت ملامت جریانی که موافق مذاکره و حل و فصل بعضی از مناقشات و اختلافات را در زمانی که دست برتر را داشتیم را به دل راه ندهد و فقط و فقط در این برهه بسیار حساس به حفظ منافع ملی و انسجام ملی توجه کندو فعالانه و مقتدرانه جلو میدان داری اقلیت پرسر و صدای مخالف مذاکره را بگیرد.این دولت عزمش را برای بهبود امور و خدمت به مردم جزم کرده است.همان طور که بیان شد،تجربه تلخ مانع تراشی ها و سنگ اندازی های فراوان و مکرر در دولت تدبیر و امید پیش چشم ماست، از آن درس و عبرت بگیریم و این بار دولت وفاق را یاری کنیم. امید است تیم مذاکره کننده با آمیزه ای از قاطعیت و انعطاف و با بهره گیری از هنر مذاکره و با اقتدار و استدلال مسیر مذاکره را بسمت یک مصالحه ای که منافع کشور در آن لحاظ شود به یک دستاورد مناسب برسد.انشالله.