ایران در سوگ امیر کبیر زمان

مطهره شفیعی:«چقدر این روزها سخت می‌گذرد... مشیت این بود که بمانم تا صدای شکستن‌های خود را بشنوم... دلم که می‌گیرد، یاد امام آرامم می‌کند... چشم‌هایش هنوز هزار حرف نگفته دارد.» دیروز ناباورانه رفت. خبر داده بود که می‌رود، اما شاید ندانست که ما هم هنوز هزار حرف نگفته با او داریم. او رفت چون خودش گفته بود یاد امام آرامش می‌کند. سال‌ها بود که نامی از آرامش و نشانی از آن نداشت. او رفت تا شاید در کنار امام آرامش بگیرد و برای بنیانگذار انقلاب اسلامی که معتمدتر از هاشمی نداشت، از آنچه گلایه کند که خود بارها با غمی در چهره گفت: «قرار نبود، این‌طور شود.» ‌رفت تا به امام بگوید همان‌ها که خون به دل او کرده بودند، پس از رفتنش او را رها نکردند و از او انتقام گرفتند. می‌دانست که می‌خواهد برود؛ همان روز که از نتایج انتخابات ۹۲ و ۹۴ لبخند بر لبانش نشسته بود، با آرامشی در چهره گفت:«حالاکه مملکت به اینجا رسیده و مردم به اين سطح از آگاهي رسيده اند، الحمدلله می‌توانم راحت سر بر بالین مرگ بگذارم». جز مردم کلمه‌ای در ذهن نداشت. حتی در ۵ خرداد ۵۸ پس از ترور نافرجام در حالی که در حال مداوای او بودند، در پاسخ به این سوال‌که «شما اصولا چرا باید هدف سوءقصد قرار بگیرید؟» چنین پاسخ داد:«ما كه فكر می‌كنیم درطول زندگی به‌خاطر مردم و به‌خاطر مبارزه و به‌خاطر انقلاب تلاش كردیم و حالا هم می‌كنیم و بدون هیچ توقعی و حتی بدون گرفتن هیچ مزدی، اجرتی و حقوقی به‌عنوان یك وظیفه دینی انجام می‌دهیم.» حتی در آن شرایط باز هم از خود نگفت و تاکید کرد:«اگر مردم احساس می‌كنند كه این انقلاب به‌نفع كشورشان است سعی كنند كه وحدت كلمه را حفظ بكنند و اختلاف سلیقه‌ها و مسائل جزئی را بگذارند برای بعد.» رفت و رفت. همان‌طور که وعده داده بود، زمانی بار سفر بست که اطمینان یافت به تکلیفی که بر دوش دارد، عمل کرده است. دکتر آقاجانی معاون وزیر بهداشت‌گفت: آیت‌ا...هاشمی ساعت ۶ عصر دچار ایست کامل قلبی شدند و به یکی از بیمارستان‌ها منتقل شدند. بلافاصله تیم متخصص پزشکی در بخش اورژانس کار خود را آغاز کردند و ۹۰ دقیقه عملیات احیا ادامه داشت، اما متاسفانه آیت‌ا... هاشمی در ساعت ۱۹:۳۰ درگذشتند.

خداحافظی امیرکبیر زمان پس از ۱۶۵ سال

بسیاری او را امیرکبیر زمان می‌نامیدند و دیروز معلوم شد مصداقی بارزتر از این نیست. آیت‌ا... هاشمی در روزی بار سفر بست که امیرکبیر هم در همان روز چشم از جهان فرو بست. او به‌خوبی شخصت امیر کبیر را به صحنه عمل آورد. هنوز در اذهان هست که گفته بود:« امیرکبیر با مظاهر استبداد درگیر شد که به قیمت جانش تمام شد، چون خشم استعمار و استبداد را همیشه به همراه داشت.» آیت‌ا... هاشمی، سرنوشت امیرکبیر را نمک‌نشناسی ناصرالدین شاه در حق وی دانست و گفت:«الان نام امیرکبیر در ایران و منطقه از همه شاهان بالا‌تر است، چون بنیانگذار دانش و تکنولوژی بوده و راه مبارزه با استکبار و استعمار را باز کرده بود.» هاشمی آنچه را کرد که امیرکبیر کرد و از طعنه و تهمت نهراسید و چه پرمعنا بود که تاریخ خداحافظی او ۱۹ دی بود و تاریخ درگذشت امیرکبیر هم ۲۰ دی ثبت شده است.

نهضت زنده است، چون هاشمی زنده است

آیت ا...هاشمی دیروز در اوج ناباوری رفت، اما نه، او نرفته است و تا زمانی که نهضت زنده است، هاشمی هست. او هیچ‌گاه بر خلاف آنچه امام بدان عقیده داشت، گامی برنداشت. آن روز امام پس از ترور نافرجام هاشمی گفت: «مرحوم مدرس كه به امر رضاخان ترور شد، از بیمارستان پیام داد: به رضاخان بگویید من زنده هستم. مدرس حالا هم زنده است. مردان تاریخ تا آخر زنده هستند. بدخواهان باید بدانند هاشمی زنده است، چون نهضت زنده است.» هاشمی رفت، اما آنچه به یادگار گذاشت، سال‌های سال باقی می‌ماند و تا وقتی نهضت زنده است، همین یادگارهای هاشمی است که نام و یادش را زنده نگه می‌دارد. هاشمی همان بود که صادق زیباکلام دیروز در وصفش چنین گفت:‌«تمام مدت عمرش را در زمان پهلوی به زندان رفت و شکنجه شد و بعد از انقلاب هم تلاش‌های بی‌شائبه‌ای انجام داد. بدون اقرار می‌توان گفت که او همواره به فکر انقلاب و نظام بوده است. در عین حال کمترین چهره و شخصیتی را در نظام جمهوری اسلامی می‌توان پیدا کرد که به اندازه او محجوب مانده و به او بی‌اعتنایی شده باشد و مورد تخریب و بی‌وفایی قرار گیرد. از یک سو کارنامه او خدمت به انقلاب و نظام است و از سوی دیگر شاهد بی‌وفایی‌های زیادی به او هستیم. شاید کمترین چهره انقلاب را می‌توان سراغ گرفت که چنین صبورانه در برابر تندروی‌ها ایستادگی کرد. تاریخ از ایشان همچون امیرکبیر و محمد مصدق یاد خواهد کرد.»

آیت‌ا... هاشمی با کینه غریب بود

دیروز در مقابل بیمارستان شهدای تجریش خوب که گوش می‌دادی، از میان زمزمه‌های مردمی این جمله را به وضوح می‌شنیدی که هاشمی به امام پیوست/ یار صدیق امام به امام پیوست... بی‌ریا بود و همین ویژگی چنان او را محبوب کرد که مخالفانش هم در مقابلش زانو زدند. هنوز زمزمه آن روز در خاطر بسیاری هست که گفت: «روزی در جمع یاران به بهشتی گفتم این تهمت‌های تلخ آزارت نمی دهد؟ نگاهم کرد و گفت: این آسیاب به نوبت است، نوبت تو هم خواهد رسید. چقدر این روزها بی شما سخت می‌گذرد دوستان. من تا نیمه راه آمده‌ام،‌ مشیت این بود که بمانم تا نوبت به من برسد. تا در سنگ زیر و بالای آسیاب، صدای شکستن های خود را بشنوم و بچشم. دلم که می‌گیرد یاد امام آرامم می‌کند چشم‌هایش هنوز هزار حرف نگفته دارد.» از هیچ فرصتی برای دعوت به صلح و برادر ملت دریغ نداشت، مانند درد دلی که برای سال ۹۵ داشت و در آرمان منتشر شد: «گذشت شما از خطاهای گذشته و حمایت‌های ناصواب را. به گوش خود شنیدیم فریاد شما را در وادار کردن به پذیرش «اعتدال» و برجام و به چشم خود دیدیم روی برگرداندن معنادارتان را از جاهلان افراطی در انتخابات۹۴. پارسال برایتان نوشتم چه من باشم یا نباشم، فردا از آن شماست! و امروز در نوروز پیش رو قلبم عین دریا روشن است و گواهی می‌دهد که سال ۹۵ هم، سال شماست. تا روزبه‌روز در سایه حضورتان دایره تنگ افراطی‌ها تنگ‌تر و گشایش پنجره اعتدال فراخ‌‌تر گردد. همچون شاگردی در مقابل استاد، همت و آگاهی شما را می‌ستایم و تعظیمش می‌کنم و همچون گذشته می‌گویم اگر آبرویی دارم از شماست و همیشه آماده‌ام تا در طبق اخلاص پیشکش مرام و معرفت شما کنم. ان‌شاءا...» مرد عبور از بحران‌ها دیروز رفت. شخصیتی دیروز با یارانش خداحافظی کرد که در زمان بحران‌ها اولین نامی بود که چاره‌اندیشی می‌کرد و به‌خوبی می‌دانست پس از عبور از بحران با تدبیر اوست که بحرانی دیگر برای خودش فراهم می‌شود. در برابر ظلم و تهمت‌ها سکوت کرد چون می‌دانست جامعه آگاه است .

همدردی با فرزندان با شعار تسلیت، تسلیت

دیروز عفت مرعشی همسر و یار و همراه آیت‌ا... گریست، او بیش از همه از آنچه بر آیت‌ا... هاشمی گذشت، آگاه بود. دیروز قطرات اشک بر گونه او سرازیر شد و یاد آن روز افتاد که برای حفاظت از جام همسر جان خود را گرو گذاشت، اما این بار آیت‌ا... به عفت خانم نگفت که عزم سفر دارد. محسن کمی نگاه کرد و به فکری عمیق فرو رفت. محسن اشک ریخت و نتوانست آنچه پدر با او که پسر بزرگ خانواده است، در میان گذاشته بود، عملی کند. پدر می‌خواست محسن صبور باشد و محکم، اما مگر می‌شود در سوگ عزیزترین و محکم‌ترین حامی صبور بود. شاید محسن به آن می‌اندیشید که پس از پدر چگونه باید جای خالی او را برای خواهران و برادران که همیشه نقطه اتکایشان به پدر بود، پر کند. دیروز سوگناک‌تر از همه ضجه فاطمه و فائزه بود؛ دخترانی که پدر پشتیبانشان بود.

ادامه در صفحه۷

پیام تسلیت مقام معظم رهبری در پی درگذشت آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی

فقدان همرزم سخت و جانکاه است

مقام معظم رهبری با صدور پیامی درگذشت آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی را تسلیت گفتند. متن پیام ایشان به شرح زیر است: « بسم‌ا... الرحمن الرحیم انّا لله و انّا الیه راجعون با دریغ و تاسف خبر درگذشت ناگهانی رفیق دیرین، و همسنگر و همگام دوران مبارزات نهضت اسلامی، و همکار نزدیک سال‌های متمادی در عهد جمهوری اسلامی جناب حجت‌الاسلام والمسلمین آقای شیخ اکبر هاشمی رفسنجانی را دریافت کردم. فقدان همرزم و همگامی که سابقه‌ همکاری و آغاز همدلی و همکاری با وی به پنجاه و نه سال تمام می‌رسد، سخت و جانکاه است. چه دشواری‌ها و تنگناها که در این ده‌ها سال بر ما گذشت و چه همفکری‌ها و همدلی‌ها که در برهه‌های زیادی ما را با یکدیگر در راهی مشترک به تلاش و تحمل و خطرپذیری کشانید. هوش وافر و صمیمیت کم‌نظیر او در آن سال‌‌ها، تکیه‌گاه مطمئنی برای همه‌ کسانی که با وی همکار بودند به ویژه برای اینجانب به شمار می‌آید. اختلاف نظرها و اجتهادهای متفاوت در برهه‌هایی از این دوران طولانی هرگز نتوانست پیوند رفاقتی را که سرآغاز آن در بین‌الحرمین کربلای معلّی بود به کلی بگسلد و وسوسه‌ خناسانی که در سال‌های اخیر با شدت و جدیت در پی بهره‌برداری از این تفاوت‌های نظری بودند، نتوانست در محبت شخصی عمیق او نسبت به این حقیر خلل وارد آورد. او نمونه‌ کم‌نظیری از نسل اول مبارزان ضد ستمشاهی و از رنج‌دیدگان این راه پر خطر و پر افتخار بود. سال‌ها زندان و تحمل شکنجه‌های ساواک و مقاومت در برابر این همه و آنگاه مسئولیت‌های خطیر در دفاع مقدس و ریاست مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان و غیره، برگ‌های درخشان زندگی پر فراز و نشیب این مبارز قدیمی است. با فقدان هاشمی اینجانب هیچ شخصیت دیگری را نمی‌شناسم که تجربه‌ای مشترک و چنین درازمدت را با او در نشیب و فرازهای این دوران تاریخ‌ساز به یاد داشته باشم. اکنون این مبارز کهنسال در محضر محاسبه‌ الهی با پرونده‌ای مشحون از تلاش و فعالیت گوناگون قرار دارد، و این سرنوشت همه‌ ما مسئولان جمهوری اسلامی است. غفران و رحمت و عفو الهی را برای وی از صمیم قلب تمنا می‌کنم و به همسر گرامی و فرزندان و برادران و دیگر بازماندگان ایشان تسلیت عرض می‌کنم.غفرا... لنا و له سید علی خامنه‌ای  ۱۹ دی‌ماه»